
تعداد نشریات | 163 |
تعداد شمارهها | 6,762 |
تعداد مقالات | 72,842 |
تعداد مشاهده مقاله | 131,925,816 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 103,552,920 |
ظهور بدنهای دورگه بر صحنه واقعیتِ ترکیبی | ||
نشریه هنرهای زیبا: هنرهای نمایشی و موسیقی | ||
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 20 اردیبهشت 1404 اصل مقاله (2.02 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jfadram.2025.391625.616043 | ||
نویسندگان | ||
شیوا مسعودی* 1؛ مجید سرسنگی1؛ شاپور اعتماد2؛ نیوشا ستاری1 | ||
1گروه هنرهای نمایشی، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران. | ||
2موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران، تهران، ایران. | ||
چکیده | ||
گروه آلمانی «ریمینی پروتکل» با بهرهگیری از فناوریهای دیجیتال مرزهای تئاتر را گسترش داده و تماشاگران را به مشارکتکنندگانی فعال بدل کرده است. آثار این گروه، بهدلیل عاملیت مستقیم فناوری، در دسته «تئاتر واقعیت ترکیبی» قرار میگیرند. مقاله حاضر با واکاوی رابطه میان مشارکتکنندگان و فناوری در این اجراها میپرسد: همحضوری بدن و فناوری چه نوع «باهم بودنی» را ممکن میسازد؟ پس از معرفی این نوع تئاتر، بحث به پدیدارشناسی مرلوپونتی و مفهوم بدن در ارتباط با جهان و دیگران میرسد و از بیناسوبژکتیویته به بیناجسمانیت گذر میکند. در این دیدگاه، بدن نه فقط ابزار ادراک بلکه درهمتنیده با جهانی است که در خمیرهای مشترک به نام «گوشت» سهیم است. ورود فناوری بهعنوان واسط، این پیوند را دگرگون میکند و ما را به عرصه پساپدیدارشناسی میبرد. با تکیه بر نظریات دن آیدی و مارک هنسن، مقاله حاضر نشان میدهد که فناوری چگونه در شاکله بدنی ما ادغام میشود و تجربه زیسته را متحول میکند. در اجرای ریموت X صدای هدایتگر هوش مصنوعی در بدن پدیداری مشارکتکننده بدنمند میشود و امکان همحضوری «گوشتالو» میان بدن دیجیتال و بدن پدیداری را پدید میآورد. این پیوند جدید امکانی فراهم میآورد برای بازاندیشی در زیستجهان فناورانه و شیوههای نوین باهمبودن در اجراهای دیجیتال. | ||
کلیدواژهها | ||
ریمینی پروتکل؛ تئاتر دیجیتال؛ پساپدیدارشناسی؛ بیناسوبژکتیویته؛ واقعیت ترکیبی؛ بدن دورگه | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 57 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 36 |