نریمیسایی, عذرا, دوستان, محمدرضا, حسین زاده, معصومه. (1404). تأثیر تمرین همراه با ریتمهای مختلف موسیقی بر جفتشدگی حرکت هماهنگی دودستی نامتقارن. , 17(2), 101-121. doi: 10.22059/jsmdl.2025.378431.1786
عذرا نریمیسایی; محمدرضا دوستان; معصومه حسین زاده. "تأثیر تمرین همراه با ریتمهای مختلف موسیقی بر جفتشدگی حرکت هماهنگی دودستی نامتقارن". , 17, 2, 1404, 101-121. doi: 10.22059/jsmdl.2025.378431.1786
نریمیسایی, عذرا, دوستان, محمدرضا, حسین زاده, معصومه. (1404). 'تأثیر تمرین همراه با ریتمهای مختلف موسیقی بر جفتشدگی حرکت هماهنگی دودستی نامتقارن', , 17(2), pp. 101-121. doi: 10.22059/jsmdl.2025.378431.1786
نریمیسایی, عذرا, دوستان, محمدرضا, حسین زاده, معصومه. تأثیر تمرین همراه با ریتمهای مختلف موسیقی بر جفتشدگی حرکت هماهنگی دودستی نامتقارن. , 1404; 17(2): 101-121. doi: 10.22059/jsmdl.2025.378431.1786
تأثیر تمرین همراه با ریتمهای مختلف موسیقی بر جفتشدگی حرکت هماهنگی دودستی نامتقارن
1گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی ، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
2گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
3گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
چکیده
مقدمه: هدف از این پژوهش بررسی تأثیر تمرین همراه با ریتمهای مختلف موسیقی بر جفتشدگی حرکت دودستی بود. روش پژوهش: شرکتکنندگان در پژوهش 48 دانشآموز (۱۵ تا 17 ساله) بودند که به سه گروه 16 نفره تقسیم شدند. آنها در پیشآزمون چهار حرکت دودستی با دشواری متفاوت، که شامل ترسیم دایره- خط بود، انجام دادند. در تمرین تنها تکلیفِ ترسیم دست راست دایره و دست چپ خط افقی انجام شد. سه جلسه تمرین (هر جلسه 4 بلوک 10 کوششی 30 ثانیهای) انجام شد. حین تمرین، گروه اول به موسیقی با ضرباهنگ ۱۲۰ ضربه در دقیقه و گروه دوم 90 ضربه در دقیقه گوش میدادند. گروه سوم بدون موسیقی تمرین انجام کردند. آنها بلافاصله پسآزمون و ۴۸ ساعت بعد آزمون یادداری و انتقال را انجام دادند. برای تحلیل آماری، از آزمونهای آنووای مرکب و تحلیل واریانس مکرر در سطح معناداری 0/05 استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد که تمرین همراه با موسیقی در آزمون یادداری و انتقالِ ساده و متوسط سبب پیشرفت در الگوی فضایی تکلیف دودستی ترسیم دایره- خط شد، ولی در آزمون انتقالِ دشوار، تمرینات بهویژه در گروه اول (موسیقی با تمپوی بالا) موجب افت عملکرد شد. بهطوریکه در الگوی زمانی یا تعداد دایره-خط در آزمون انتقالِ دشوار، افت عملکرد مشاهده شد و انتقال منفی رخ داد. نتیجهگیری: رویهمرفته پس از تمرین، شاید بهدلیل سادگی حرکت، جفتشدگی دودستی قوی رخ نداد. همچنین جفتشدگیِ زمانی از جفتشدگی فضایی قویتر بود و هرچه تمپوی موسیقی بالاتر بود، میزان جفتشدگی دودستی بیشتر بود.