![سامانه نشر مجلات علمی دانشگاه تهران](./data/logo.png)
تعداد نشریات | 162 |
تعداد شمارهها | 6,578 |
تعداد مقالات | 71,072 |
تعداد مشاهده مقاله | 125,695,889 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,925,382 |
تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر بیان ژن miR-30c و شاخصهای گلایسمیک بافت قلب در موشهای دیابتی نوع دو | ||
نشریه علوم زیستی ورزشی | ||
دوره 16، شماره 3، آذر 1403، صفحه 21-38 اصل مقاله (515.25 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jsb.2024.370737.1624 | ||
نویسندگان | ||
بدرخان رشوان اسماعیل1؛ الهه پیرعلائی* 2؛ سعید نیکوخصلت3؛ غلامرضا حمیدیان4 | ||
1دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران | ||
2استادیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران | ||
3گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران | ||
4گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران | ||
چکیده | ||
مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر بیان miR-30c بافت قلبی و شاخصهای گلایسمیک موشهای T2DM انجام شد. روش پژوهش: 20 سر موش صحرایی نر ویستار (28±239 گرم و 6-8 هفتهای) به طور تصادفی به چهار گروه (5=n) کنترل دیابتی، کنترل سالم، تمرین دیابتی، تمرین سالم تقسیم شدند. تعداد 10 سر از موش با غذای پرچرب 60% مصرف و سپس تزریق درون صفاتی استروپتوزوسین دیابتی شدند. گروههای تمرینی به مدت هشت هفته در یک برنامه تمرین هوازی روی نوارگردان (با سرعت 5-24 متر بر دقیقه) قرار گرفتند. غلظت گلوکز با روش گلوکز اکسیداز و غلظت انسولین خون ناشتا از طریق کیت الایزا و برای بررسی بیان ژن miR-30c از روش Real-time PCR استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با آزمونهای تحلیل واریانس یک راهه و تعقیبی توکی، در سطح معنیداری 05/0≥P از طریق نرمافزار SPSSV27 صورت گرفت. یافتهها: هشت هفته ابتلاء به T2DM منجر به افزایش معنادار گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین شد (001/0=P). هشت هفته تمرین هوازی منجر به کاهش معنادار مقادیر گلوکز و مقاومت به انسولین شد (001/0=P). همچنین ابتلاء به دیابت منجر کاهش معنادار بیان ژن miR-30c نسبت به گروه کنترل سالم شد (023/0=P). که این کاهش هرچند با هشت هفته تمرین هوازی تا حدودی نسبت به گروه کنترل دیابتی افزایش یافت، اما این افزایش معنا-دار نبود (05/0P≥). نتیجهگیری: به نظر میرسد مدت یا شدت تمرینی اعمال شده در مطالعه حاضر همچنان برای افزایش مقادیر بیان ژن miR-30c ناکافی است که نیاز به مطالعات بیشتری در این زمینه است. | ||
کلیدواژهها | ||
بافت قلبی؛ تمرین هوازی؛ دیابت نوع دو؛ miR-30c | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 77 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 84 |