سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات161
تعداد شماره‌ها6,572
تعداد مقالات71,020
تعداد مشاهده مقاله125,495,846
تعداد دریافت فایل اصل مقاله98,757,757
محمد هاشم العلاک, سجاد, خلفی, موسی, حبیبی ملکی, عارف. (1403). تأثیر 12 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر شاخص های فیبروز بافت چربی احشایی موش های تحت تغذیه با رژیم غذایی پرچرب و پرکربوهیدرات. , 16(3), 87-101. doi: 10.22059/jsb.2024.382341.1651
سجاد محمد هاشم العلاک; موسی خلفی; عارف حبیبی ملکی. "تأثیر 12 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر شاخص های فیبروز بافت چربی احشایی موش های تحت تغذیه با رژیم غذایی پرچرب و پرکربوهیدرات". , 16, 3, 1403, 87-101. doi: 10.22059/jsb.2024.382341.1651
محمد هاشم العلاک, سجاد, خلفی, موسی, حبیبی ملکی, عارف. (1403). 'تأثیر 12 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر شاخص های فیبروز بافت چربی احشایی موش های تحت تغذیه با رژیم غذایی پرچرب و پرکربوهیدرات', , 16(3), pp. 87-101. doi: 10.22059/jsb.2024.382341.1651
محمد هاشم العلاک, سجاد, خلفی, موسی, حبیبی ملکی, عارف. تأثیر 12 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر شاخص های فیبروز بافت چربی احشایی موش های تحت تغذیه با رژیم غذایی پرچرب و پرکربوهیدرات. , 1403; 16(3): 87-101. doi: 10.22059/jsb.2024.382341.1651

تأثیر 12 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر شاخص های فیبروز بافت چربی احشایی موش های تحت تغذیه با رژیم غذایی پرچرب و پرکربوهیدرات

نشریه علوم زیستی ورزشی
دوره 16، شماره 3، آذر 1403، صفحه 87-101    اصل مقاله (1.43 M)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jsb.2024.382341.1651
نویسندگان
سجاد محمد هاشم العلاک1؛ موسی خلفی* 1؛ عارف حبیبی ملکی2
1گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کاشان، کاشان ایران
2مرکز تحقیقات فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
چکیده
مقدمه: چاقی با تجمع مفرط بافت چربی، التهاب و فیبروز همراه است و تمرین ورزشی به عنوان مداخله‌ای کارآمد در برابر آن شناخته می‌شود. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر بیان پروتئین-های PEDP و MMP14 بافت چربی احشایی موش‌های تحت تغذیه با غذای پرچرب و پرکربوهیدرات (HFD+HC) بود.
روش پژوهش: بدین منظور 24 سر موش اسپراگ‌داولی به‌طور تصادفی به سه گروه هشت‌تایی شامل رژیم غذایی استاندارد (ND)، HFD+HC و HFD+HC+HIIT تقسیم شدند. موش‌های گروه HIIT در یک برنامه دارای 7 تناوب 4 دقیقه‌ای با 90ـ85 درصد حداکثر سرعت (Vmax) و تناوب‌های استراحتی 2 دقیقه‌ای با 50 درصد Vmax روی تردمیل دویدند. پس از القاء بی هوشی، نمونه‌های بافت چربی احشایی استخراج شد و برای ارزیابی بیان پروتئین PEDP و MMP14 از تکنیک وسترن بلات استفاده شد. تحلیل آماری توسط آزمون‌های ANOVAو تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری (05/0p<) تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته‌ها: HFD+HC منجر به کاهش معنی‌دار (002/0=p) بیان پروتئینی PEDP و افزایش معنی‌دار (01/0=p) بیان پروتئینی MMP14 بافت چربی احشایی شد. در مقابل، تمرین HIIT افزایش معنی‌دار (03/0=p) بیان پروتئینی PEDP و کاهش غیرمعنی‌دار (26/0=p) بیان پروتئینی MMP14 را نشان داد.
نتیجه‌گیری: چاقی با کاهش پروتئین‌های ضدفیبروزی و افزایش عوامل فیبروزی بافت چربی احشایی همراه است. در مقابل، تمرین HIIT در طول HFD+HC می‌تواند بیان پروتئین‌های ضدفیبروزی را به‌طور چشمگیری افزایش و بیان پروتئین‌های فیبروزی را تا حدی کاهش دهد. این تغییرات احتمالاً در مقابله/کاهش اختلال عملکرد بافت چربی (فیبروز) ناشی از HFD+HC مؤثر باشد و با کاهش التهاب و مقاومت انسولینی همراه باشند.
کلیدواژه‌ها
رژیم غذایی؛ چاقی؛ تمرین تناوبی؛ بافت چربی احشایی؛ فیبروز
مراجع
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 50
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 81





سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب