1گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2گروه علوم رفتاری و شناختی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه تهران. تهران. ایران .
3گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، واحد علوم و تحقیقات ، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
چکیده
مقدمه: حرکت، یک راه برقراری ارتباط اجتماعی کودک با سایر افراد در زندگیاش است.کودک با حرکت کردن در محیط تجربههای مختلفی را کسب میکند، هرچند مهارتهای او هنوز تکامل نیافته است. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر تمرینهای حرکتی در آب بر رشد مهارتهای عاطفی- اجتماعی و مهارتهای حرکتی درشت کودکان 3 تا 6 سال انجام گرفت. روش پژوهش: پژوهش از نوع نیمهتجربی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعة آماری کودکان دختر در مهدکودکهای شهر فریدن استان اصفهان بودند. 23 نفر به شکل در دسترس انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه تجربی (12نفر) و کنترل (11نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی، 16جلسة 50دقیقهای تمرینهای حرکتی در آب را به مدت هشت هفته انجام دادند و گروه کنترل، فعالیتهای روزمرة خود را طبق برنامههای معمول انجام دادند. هر دو گروه، نسخة سوم آزمون رشد مهارتهای حرکتی درشت اولریخ و پرسشنامة مهارتهای عاطفی اجتماعی گرشام و الیوت (1990) را در شرایط کاملاً مشابه در پیشآزمون و پسآزمون اجرا کردند. تجزیهوتحلیل دادهها با آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره در سطح معناداری 0/05 و در نرمافزار اس پی اس اس نسخة 26 انجام شد. یافتهها: نتایج نشان داد بازیهای حرکتی در آب به شکل معناداری موجب رشد مهارتهای درشت (جابهجایی و کنترل شیء) و مهارتهای عاطفی- اجتماعی (همکاری، جرأتورزی، خودکنترلی و مسئولیتپذیری) بیشتری نسبت به گروه کنترل شد ( P ≤0/05 ). نتیجهگیری: با ارائة برنامة آموزشی بازی در آب میتوان فرصتی برای رشد مهارتهای عاطفی- اجتماعی و مهارتهای حرکتی درشت کودکان پیشدبستانی دختر فراهم کرد.