دولت در قلمرو محیط زیست ممکن است سیاست‌هایی را اتخاذ کند که سبب تخریب و آسیب‌های جدی به محیط زیست شود. توجیه مرتکبان، توسعۀ اقتصادی- صنعتی، ایجاد اشتغال، کسب درآمد به نفع دولت، تأمین هزینه‌های جاری و عوامل مشابه دیگر است؛ درحالی که این اقدامات موجب صدمه‌های شدید به حیات وحش و محیط زیست می‌شود و به همین دلیل، نوعی جرم دولتی زیست‌محیطی به شمار می‌رود. جرم‌شناسان انتقادی، به این موضوع توجه داشت و مفهوم نوظهور جرم دولتی را مطرح کرده‌اند. جرم دولتی زیست‌محیطی، مشتمل بر سیاست‌ها، رویه‌های عملی و اقدامات دولت‌ها با اتکا به قانون در ایجاد آسیب‌های عمده به محیط زیست است. در ابتدا این موضوع مورد توجه مباحث زمیولوژی (آسیب‌شناسی اجتماعی) قرار گرفت؛ سپس مفهوم جرم دولتی به‌ویژه در جرم‌شناسی سبز با تمرکز بر ساختار قدرت گسترش یافت.
Associate Professor of Law and Political Sciences Faculty, University of Tehran
چکیده [English]
In the field of environment, The State may adopt policies that lead to destruction and serious harm to the environment. The justification of the perpetrators is economic and industrial development, creating employment, obtaining benefits for the State, Provision of current expenses and other similar factors. While these actions cause severe harms to wildlife and the environment. Therefore, a kind of It is considered an environmental State crime. Critical criminologists have discussed this issue and proposed the newly emerging concept of state crime. State environmental crime refers to seemingly legal behaviors of the State in major harm to the environment. Initially, this topic was discussed in zemiyology, (social pathology). Subsequently, the concept of State crime has been expanded, especially in green criminology, with regard to the seemingly legal behavior of State.
کلیدواژه‌ها [English]
crime, environment, environmental, green criminology, state crime, weather
مراجع
آزادفلاح، زهره؛ بابایی، محبوب؛ بدراق‌نژاد، ایوب؛ و قادری، رضا (1396). شناسایی و اولویت‌بندی عوامل مؤخر بر خشک شدن آب دریاچة ارومیه براساس مدل دلفی. جغرافیای طبیعی، 35، 101-114.
آقایی، سیدداود؛ و سعیدی، ندا (1400). تعهدات محیط زیستی دولت‌ها در کاهش مخاطرات زیست‌محیطی. مدیریت مخاطرات محیطی، 8(3)، 301-320.
بوک‌لی، اَوی؛ و کوتزه، جاستین (1401). زمیولوژی، ترجمه هانیه هژبرالساداتی، چاپ دوم، تهران: میزان.
گزارش‌های کارشناسی مرکز پژوهش‌های مجلس به شمارۀ 25017771 مورخ 5/5/1400، در ابعاد آسیب‌رسان، سد گتوند.
محمدزاده، مریم؛ و عابدینی، موسی (1401). تغییرات کاربری اراضی و ارتباط آن با سطح آب‌های زیرزمینی و مخاطرات آن (مطالعة موردی، شهرستان ملارد). مدیریت مخاطرات محیطی، 9(1)، 31-44.
مشهدی، علی (1392). حق بر محیط زیست سالم، تهران: میزان.
موسوی، فضل‌الله (1395). حقوق بین‌الملل محیط زیست، تهران: میزان.
میرزایی، محمدمهدی: سایت رسمی شرکت کنترل هوا، به آدرس tehran.ir
نامة شمارة 140/1401/36868/9000، مورخ 22/5/1401 دادستان کل کشور.
نجفی ابرندآبادی، علی‌حسین (1391). از جرم‌شناسی تا آسیب اجتماعی‌شناسی، نکوداشت‌نامۀ شادروان دکتر رضا نوربها، انتشارات دانشگاه شهید بهشتی.
یوسفی آذری، پیمان (1402): مدیرکل دفتر جنگل‌های خارج از شمال، مصاحبه با روزنامۀ همشهری، 25/07/1402، قابل دسترس: ir
Chambliss, W.J., & Moloney, C. J. (2015). State Crime, Volume II, Volume III, Volume IV. Routledge, , London New york
