
تعداد نشریات | 163 |
تعداد شمارهها | 6,711 |
تعداد مقالات | 72,495 |
تعداد مشاهده مقاله | 130,302,105 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 102,769,460 |
مقایسه تأثیر اجرای دو نوع تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر برخی عوامل انعقادی و فیبرینولیتیک در دختران جوان دارای اضافهوزن | ||
نشریه علوم زیستی ورزشی | ||
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 27 فروردین 1402 اصل مقاله (1.39 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jsb.2023.353965.1567 | ||
نویسندگان | ||
محمدرضا کردی1؛ رسول دخت عبدیان2؛ عزیزه احمدی* 3؛ رحمان سوری4؛ آمنه آکوان5 | ||
1گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
2دکتری فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران. | ||
3دکتری فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران. | ||
4گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران. | ||
5کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، شوشتر، ایران | ||
چکیده | ||
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر مقایسه تأثیر دو نوع اجرای تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر برخی از عوامل انعقادی خون و فیبرینولیز در دختران جوان دارای اضافهوزن است. روش پژوهش: 24 دختر با میانگین سن 18/1±75/25 سال بهصورت تصادفی به سه گروه تمرینی HIIT1 (8=n)، گروه HIIT2 (8=n) و گروه کنترل (8=n) تقسیم شدند. گروه HIIT1 در هر جلسه چهار ست 30 ثانیهای دویدن با شدت 19 الی 20 میزان درک فشار (RPE)- مقیاس بورگ و دو دقیقه استراحت بین ستها و گروه HIIT2 چهار ست دویدن 60 ثانیهای با همان شدت و چهار دقیقه استراحت بین ستها را انجام دادند، تمرین، چهار هفته و سه جلسه در هفته اجرا شد. 48 ساعت قبل و بعد از تمرین خونگیری به عمل آمد. برای تحلیل دادهها از آزمون آنالیز واریانس (ANOVA) مخلوط بینگروهی و درونگروهی در سطح معنیداری (05/0P<) استفاده شد. یافته ها: نسبت P-LCR (048/0p=) و شاخص MPV (001/0p=) تنها در گروه HIIT1 تغییرات معنیدار داشت (05/0p<). فیبرینوژن پلاسمایی در دو گروه تجربی کاهش معنیداری داشت (05/0p<). تفاوت بین گروهی تنها بین گروه HIIT1 و کنترل معنیدار بود (025/0=p). سطوح t-PAو PAI-1 در هر دو گروه تجربی به ترتیب افزایش و کاهش معنیداری نشان دادند (05/0p<). شاخص PPT فقط در گروه HIIT1 تغییر معناداری نشان داد (042/0p=). نتیجه گیری: اجرای چهار هفته HIIT احتمالا موجب کاهش شاخصهای انعقادی و بهبود فرایند فیبرینولیز می-شود. به نظر میرسد تمرین HIIT کوتاهمدت (30 ثانیهای) با اقتصاد فعالیت بهتر و حجم کلی تمرین کمتر نسبت به HIIT میانمدت (60 ثانیهای) فواید سودمندتری حاصل میکند. | ||
کلیدواژهها | ||
زمان پروترومبین(PT)؛ زمان نسبی ترومبوپلاستین (PTT)؛ فعالکننده پلاسمینوژن بافتی (t-PA)؛ گستره توزیع پلاکتی (PDW)؛ میانگین حجم پلاکتی (MPV)؛ مهارکننده فعالکننده پلاسمینوژن ـ 1 (PAI-1)؛ نسبت سلولهای بزرگ به پلاکت (P-LCR) | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 479 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 520 |