![سامانه نشر مجلات علمی دانشگاه تهران](./data/logo.png)
تعداد نشریات | 162 |
تعداد شمارهها | 6,578 |
تعداد مقالات | 71,072 |
تعداد مشاهده مقاله | 125,683,618 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,913,175 |
اثربخشی مداخلۀ روانشناسی مثبتنگر بر شادکامی و تفکر مثبت در بیماران روانی مزمن | ||
فصلنامه پژوهشهای کاربردی روانشناختی | ||
مقاله 14، دوره 13، شماره 2، 1401، صفحه 249-263 اصل مقاله (417.32 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/japr.2022.322478.643818 | ||
نویسندگان | ||
اسما حریفی* 1؛ غلامرضا ثناگوی محرر2؛ محمود شیرازی3 | ||
1دانشجوی دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی ، زاهدان، ایران | ||
2استادیارگروه روانشناسی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی ، زاهدان، ایران | ||
3دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی،گروه روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران | ||
چکیده | ||
هدف از پژوهش حاضر، اثربخشی مداخله روانشناسی مثبتنگر بر شادکامی و تفکر مثبت در بیماران روانی مزمن مرکز شبانهروزی مهرآنای شهر زاهدان بود. پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش جمعآوری اطلاعات از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری شامل کلیۀ بیماران روانی مزمن زن مرکز شبانهروزی مهرآنای شهر زاهدان در سال 1400-1399 است که از میان آنها 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه در انتظار درمان) به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامههای شادکامی آکسفورد (OHI) و مقیاس تفکر مثبت (PTS) بود. مداخلۀ روانشناسی مثبتنگر در هشت جلسه (جلسۀ 5/1 ساعته) به مدت سه هفته برای گروه آزمایش برگزار شد. بهمنظور تجزیه و تحلیل دادهها، از روشهای آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس چندمتغیره) استفاده شد. تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS21 انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد مداخلۀ روانشناسی مثبتنگر موجب افزایش شادکامی و تفکر مثبت در بیماران روانی مزمن در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل با سطح معناداری 001/0 میشود؛ بنابراین توجه به اهمیت مداخلۀ روانشناسی مثبتنگر بر شادکامی و تفکر مثبت در بیماران روانی مزمن یکی از ضرورتهای پژوهش محسوب میشود و میتوان از مداخلۀ روانشناسی مثبتنگر بهعنوان بخشی از برنامههای توانمندسازی بیماران روانی مزمن استفاده کرد و برگزاری دورههایی در این زمینه توصیه میشود. | ||
کلیدواژهها | ||
روانشناسی مثبتنگر؛ شادکامی؛ تفکر مثبت | ||
مراجع | ||
ابراهیمی، ا.، ارجمندنیا، ع.، و افروز، غ. ع. (1396). ارزیابی اثربخشی برنامۀ آموزشی مبتنی بر روانشناسی مثبتنگر در افزایش رضایت شغلی معلمان مدارس استثنایی. فصلنامۀ توانمندسازی کودکان استثنایی. 8(22)، 87-79.
اخوان ملایری، ف.، نوغانی، م.، و مظلوم خراسانی، م. (1393). شبکههای اجتماعی مجازی و شادکامی. مطالعات بینرشتهای در رسانه و فرهنگ (رسانه و فرهنگ). 4(2)، 24-1.
الماسی، م. (1393). احساس شادکامی دختران شهر ایلام و عوامل مرتبط با آن. مطالعات اجتماعی روانشناختی زنان. 12(1)، 30-7.
برخوری، ح.، رفاهی، ژ.، و فرحبخش، ک. (1388). اثربخشی آموزش مهارتهای مثبتاندیشی به شیوۀ گروهی بر انگیزۀ پیشرفت، عزتنفس و شادکامی دانش آموزان پسر پایۀ اول. فصلنامۀ رهیافتی نو در مدیریت آموزش. 2(5)، 144-131.
پورسردار، ن.، پورسردار، ف.، پناهنده، ع.، سنگری، ع.، و عبدی زرین، س. (1392). تأثیر خوشبینی (تفکر مثبت) بر سلامت روانی و رضایت از زندگی: یک مدل روانشناختی از بهزیستی. مجلۀ حکیم. 16(1)، 49-42.
تقی زاده، ا.، بدخشان، م(۱۳۹۶). مقیاس تفکر مثبت.فهرست ازمون های روانشناسی. انتشارات ازمون یار پویا.
ثنایی ذاکر، ب.(1380). روان درمانی و مشاوره گروهی. تهران: نشر چهر
جباری، م.، شهیدی، ش.، و موتابی، ف. (1393). اثربخشی مداخلۀ مثبتنگر گروهی در کاهش نگرشهای ناکارآمد و افزایش میزان شادکامی دختران نوجوان. مجلۀ روانشناسی بالینی. 6(2)، 74-65.
حیدری الهآباد، ت.، طالعپسند، س.، و رحیمیان بوگر، ا. (1395). اثربخشی مداخلۀ آموزش مثبتنگر بر شادکامی، افسردگی، رضایت تحصیلی و پیشرفت تحصیلی. مجلۀ اصول بهداشت روانی. 21(6)، 386-379.
خلعتبری، ج.، و بهاری، ص. (1389). ارتباط بین تابآوری و رضایت از زندگی. نشریۀ روانشناسی تربیتی. 1(2)، 94-83.
سرداری پور، م. (1377). اثربخشی سایکودرام گروهی بر اعتماد به نفس بیماران اسکیزوفرنی مزمن بستری در مرکز روانپزشکی رازی. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران.
عباسزاده، م.، علیزاده اقدم، م.، کوهی، ک.، و علیپور، پ. (1391). انواع سرمایهها، حلقۀ مفقوده در تبیین شادکامی دانشجویان دانشگاه تبریز. فصلنامۀ رفاه اجتماعی. 13(51)، 244-215.
علیپور، ا. و آگاه هریس، م. (1386). اعتبار و روایی فهرست شادکامی آکسفورد در ایرانیها. فصلنامۀ روانشناسی تحولی: روانشناسان ایرانی. 3(12)، 298-287.
قنبری هاشم آبادی، ب.، و ابراهیمی نژاد، م. (1390). تاثیر هنردرمانی گروهی بر مهارت ارتباط بین فردی زنان مبتلا به اختلالات روانی مزمن بستری در مرکز نگهداری و بازتوانی بیماران روانی مزمن. اصول بهداشت روانی, 13 (51), 229-222.
کوئیلیام، س. (1386). مثبتاندیشی و مثبتگرایی کاربردی. ترجمۀ فریده براتی سده و افسانه صادقی. تهران: نشر جوانۀ رشد.
نصیری تاکامی، غ.، نجفی، م.، و طالعپسند، س. (1399). مقایسۀ اثربخشی رواندرمانی مثبتنگر و درمان شناختی رفتاری بر بهزیستی روانشناختی و افسردگی در نوجوانان با علائم افسردگی. پژوهشهای مشاوره. 6(2)، 98-79.
Argyle, M., & Hills, P. (2000). Religious experiences and their relations with happiness and personality. International Journal for the Psychology of Religion, 10, 157–172. Boehm, J. K., & Lyubomirsky, S. (2009). The promise of sustsinable happiness in S. J. Lopez (Ed.), Hand book of positive psychology (2nd edm., pp 667- 677).Oxford: Oxford university press. Chan, F. M. (2002). Developing information literacy in malaysian smart schools: resource–based learning as a tool to prepare todays students for tomorrow,s society. Paper presented at: Annual Conference of the International Association of School Librarianship. 5-9 August 2002; Petaling Jaya, Malaysia. Diener, E., Suh, E. M., & Lucas, R. E. (2002). Subjective wellbeing: Three decades of progress. Psycholgical Bulletin, 125(5), 276-302. Dockray, S., & Steptoe, A. (2010). Positive affect and psychobiological processes. Neuroscience & Biobehavioral Reviews, 35(1), 69-75. Gerson, L. D., & Rose, L. E. (2012). Needs of persons with serious mental illness following discharge from inpatient treatment: patient and family views. Archives of psychiatric nursing, 26(4), 261-271. Ghorashi, S., Bakhtiari, A., & Fard, F. (2016). The consideration of positive perspective psychotherapy on hard work and happiness of female students of high school city of Marand 2015. Journal of Counseling and Psychotherapy, 4(15), 60-75. Hills, P., & Argyle, M. (2002). The Oxford Happiness Questionnaire: a compact scale for the measurement of psychological well-being. Personality and individual differences, 33(7), 1073-1082. Hills, P., & Argyle, M. (2001). Happiness, introversion–extraversion and happy introverts. Personality and individual Differences, 30(4), 595-608. Joseph, S. (2015). Positive psychology in practice: Promoting human flourishing in work, health, education, and everyday life. John Wiley & Sons. Layous, K., Chancellor, J., Lyubomirsky, S., Wang, L., & Doraiswamy, P. M. (2011). Delivering happiness: Translating positive psychology intervention research for treating major and minor depressive disorders. The Journal of Alternative and Complementary Medicine, 17(8), 675-683. Layous, K., Lee, H., Choi, I., & Lyubomirsky, S. (2013). Culture matters when designing a successful happiness-increasing activity: A comparison of the United States and South Korea. Journal of Cross-Cultural Psychology, 44(8), 1294-1303. Lopez, J. (2013). The Encyclopedia of Positive Psychology. London: Wiley-Blackwell. Martin, M. W. (2012). Happiness and the Good Life. New York: Routledge. Schueller, S. M. (2012). Positive psychology. In Encyclopedia of Human Behavior: Second Edition (pp. 140-147). Elsevier Inc. Seligman, M. E., Steen, T. A., Park, N., & Peterson, C. (2005). Positive psychology progress: empirical validation of interventions. American psychologist, 60(5), 410. Senf, K., & Liau, A. K. (2013). The effects of positive interventions on happiness and depressive symptoms, with an examination of personality as a moderator. Journal of Happiness Studies, 14(2), 591-612. Sergeant, S., & Mongrain, M. (2014). An online optimism intervention reduces depression in pessimistic individuals. Journal of consulting and clinical psychology, 82(2), 263. Sing, C. Y., & Wong, W. S. (2011). The effect of optimism on depression: The mediating and moderating role of insomnia. Journal of Health Psychology, 16(8), 1251-1258. Taylor, S. E., Kemeny, M. E., Reed, G. M., Bower, J. E., & Gruenewald, T. L. (2000). Psychological resources, positive illusions, and health. American Psychologist, 55(1), 99. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 979 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 584 |