- خزایی، مصطفی و خزایی، سارا. (1398). تحلیلی بر شهر دوستدار کودک. جغرافیا و روابط انسانی، 2 (2)، 232-220.
- سجادیان، ناهید و دامن باغ، صفیه، (1400). تحلیل جغرافیایی نقش مکان بر احساس نشاط شهروندان اهواز بر اساس شهر شاد. پژوهشهای جغرافیای برنامهریزی شهری، 9(3)، 799- 761.
- علیزاده، هادی. (1400). تحلیل و شناخت ظرفیت تابآوری زیرساختهای حیاتی شهری بر اساس مدل چرخة سازگاری تابآوری (RAC) در کلانشهر اهواز. پژوهشهای جغرافیای برنامهریزی شهری، 9(4)، 1123 –
- نصیری نسب رفسنجانی، مامک و حبیب، فرح. (1387). طراحی فضای شهری بهمثابه ابزار آموزشی برای کودکان؛ نمونه مورد: ایالاتمتحده آمریکا - نیویورک. فصلنامه علوم و تکنولوژی محیطزیست، 10(4)، 111- 101.
- کربلایی حسینی غیاثوند، ابوالفضل و سهیلی، جمالالدین. (1392). بررسی ویژگیهای شهر دوستداشتنی از نگاه کودکان (مطالعه موردی: منطقه دو شهرداری قزوین). فصلنامه مطالعات شهری، 3(9)، 68-59.
- کاملنیا، حامد و حقیر، سعید. (1388). الگوههای طراحی محیط در شهر دوستدار کودک (نمونه موردی: شهر دوستدار کودک بم). فصلنامه باغنظر، 6(12)، 88- 77.
- قرهبیگلو، مینو. (1391). نقش عوامل محیطی در پرورش خلاقیت کودکان. نظر، 4(19)، 91- 86.
- نوشزاده، صالح و اسماعیلی، الهام. (1398). طراحی محله با رویکرد شهر دوستدار کودک؛ نمونه موردی: محله سرجنگلداری 2 کرمان. فصلنامه علمی تخصصی مطالعات طراحی شهری و پژوهشهای شهری، 6(9)، 92- 85.
- قاسمی، زهرا؛ بمانیان، محمدرضا و صارمی، حمیدرضا. (1399). مسکن دوستدار کودک با تأکید بر توسعه پایدار (نمونه موردی: منطقه 1 شهر تهران). فصلنامه نگرشهای نو در جغرافیای انسانی، 1(49)، 296-284.
- رشیدکلویر، حجتالله؛ کریمی آذری، امیرضا و پوررضا، سیدهادی. (1399). ارزیابی ایجاد مؤلفههای شهر دوستدار کودک در بندر انزلی. دانش شهرسازی، 3(12)، 65- 51.
- مطلبی، قاسم؛ ضرغامی، اسماعیل و باقری، حسین. (1400). مؤلفههای مرتبط با رضایتمندی شهروندان از طریق توسعههای محیط دوستدار کودک (مطالعه موردی: منطقه یک تهران). فصلنامه علمی آموزش محیطزیست و توسعه پایدار، 9(3)، 146- 133.
- ابراهیمی، حمیدرضا؛ سعیدی رضوانی، نوید و معانی منجیلی، آرزو. (1390). تدوین اصول طراحی فضاهای بازی کودکان با تأکید بر گروه سنی 5 تا 12 سال (مطالعه موردی: رشت). باغنظر، 8(19)، 42- 31.
- شیخ دره نی، فرشته. (1396). بررسی میزان تابآوری اقتصادی و نهادی شهر اهواز در برابر زلزله؛ مطالعه موردی: مطالعه تطبیقی محلههای امانیه و کیانپارس. پایاننامه کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشکده علوم زمین و GIS، دانشگاه شهید چمران اهواز.
- H. (2022). Analyzing and Recognizing Urban Critical Infrastructure Resilience Capacity Based on Resilience Adaptive Cycle (RAC) In Ahvaz Metropolis. Geographical Urban Planning Research, 9 (4), 1103-1123. [In Persian].
- Arab Urban Development Institute. (2013). Building Child Friendly Cities in the Mena Region Resources for Implementers. International Review of Education, 59(4), 489-504.
- Brown, C., De Lannoy, A., McCracken, D., Gill, T., Grant, M., Wright, H., & Williams, S. (2019). Special issue: child-friendly cities. Cities & Health, 3 (1), 1-7.
- Carroll, P., Witten, K., Kearns, R., & Donovan, Ph. (2015). Kids in the City: Children's Use and Experiences of Urban Neighbourhoods in Auckland, New Zealand. Journal of Urban Design, 20(4), 417-436.
- Ebrahimi, H., Saidi Rizvani, N., & Maani Manjili, A. (2011). Compilation of the design principles of children's play spaces with an emphasis on the age group of 5 to 12 years (case study: Rasht). Bagh Nazar, 8(19), 31-42. [In Persian].
- Gharebeigloo, M. (2012). The Role of Environmental Effects on Developing Creativity in Children. Manzar, 4(19), 86- 91. [In Persian].
- Ghasemi, Z., Bamanian, M., & Sarmi, H. (2019). Child-friendly housing with an emphasis on sustainable development (case example: District 1 of Tehran). New Perspectives in Human Geography Quarterly, 1(49), 296-284. [In Persian].
- Gökmen, H., & Gülay Taþçý, B. (2016). Children’s views about Child Friendly City: A case study from Izmir. Megaron, 11(4), 469-482.
- Kamelnia, H., & Haghir, S. (2009). Design Patterns of Green Space in CFC. (Casae Study: Child Friendly City of BAM). Bagh-e Nazar, 6(12), 77-88. [In Persian].
- Karbalai Hosseini Ghiathund, A., & Sohaili, J. (2014). Lovely city investigated the characteristics of children looked (Case study: the two municipal district of Qazvin). Urban studies, 3(9), 59-68. [In Persian].
- Khazaei, M., & Khazaei, S. (2018). An Analysis of the Child-Friendly City. Geography and Human Relations, 9 (3), 220-232. [In Persian].
- Li, M., & Li, J. (2017). Analysis of methods of allocating grass space for the design of child –friendly cities: A case study of Changsha. Procedia Engineering, 198, 790-801.
- Melabi, Q., Zarghami, I., & Bagheri, H. (1400). Components related to citizens' satisfaction through child-friendly environment developments (Case study: District 1 of Tehran). Scientific Quarterly of Environmental Education and Sustainable Development, 9(3), 133-146. [In Persian].
- Nasiri Nasab Rafsanjani, M & Habib, F. (2008). Urban space design as an educational tool for children; Case Study: USA - New York. Journal of Environmental Science and Technology, 10 (4), 110-111. [In Persian].
- Noushzadeh, S., & Esmaili, E. (2018). Neighborhood design with a child-friendly city approach; Case example: Sarjangaldari 2 neighborhood, Kerman. Specialized scientific quarterly of urban design studies and urban researches, 6(9), 85-92. [In Persian].
- Prihantini, P., & Kurniawati, W. (2019). Mapping of Child Friendly Parks Availability for Supporting Child Friendly City in Semarang. The 3rd Geoplanning
International Conference on Geomatics and Planning, IOP Conf, Series: Earth and Environmental Science, 313,
- Rashid Kalvir, H., Karimi Azari, A., & Pourreza, S. (2019). Evaluation of the creation of child-friendly city components in Anzali Port. Danesh Shahrzazi, 3(12), 51-65. [In Persian].
- Riggio, E. (2002). Child friendly cities: good governance in the best interests of the child. Environment & Urbanization, 14 (2): 45-58.
- Sajadian, N., & Damanbagh, S. (2021). Geographical analysis of the effect place (objective environment) on the sense of Happiness of Ahvaz citizens based on the happy city approach. Geographical Urban Planning Research, 9 (3), 761-799. [In Persian].
- Saridar Masri, S. (2017). Integrating youth in city planning: Developing a participatory tool toward a child-friendly vision of Eastern Wastani–Saida. Alexandria Engineering Journal, 57(2), 1-13.
- Saumel, I., Frauke, W., & Kowarik, I. (2015). Toward Livable and Healthy Urban Streets: Roadside Vegetation Provides Ecosystem Services Where People Live and move. Environmental Science and Policy, 62 (3), 24-33.
- Sawsan, S.M. (2017). Integrating youth in city planning: developing a participatory tool toward a child-friendly vision of eastern wastani-saida. Alexandria Engineering Journal, 1(6), 1-13.
- Sheikh Dareh Ni, F. (2016). Investigating the level of economic and institutional resilience of Ahvaz city against earthquakes; Case study: A comparative study of Amaniye and Kian Pars neighborhoods. Master's Thesis of Geography and Urban Planning, Faculty of Earth Sciences and GIS, Shahid Chamran University of Ahvaz. [In Persian].
- Torres, J. (2009). Children & cities: planning to grow together. Document in a collection, Ottawa. The Vanier institute of the family.
- & Child Watch. (2011). the Child Friendly Community Assessment Tools. A Facilitator’s Guide to the Local Assessment of Children’s Rights.
- (2004). Building Child Friendly Cities a Framework for Action. UNICEF Innocenti Research Centre.
- (b2017). Child friendly cities and communities initiative. toolkit for national committees.
- Vander Gaaf, S. (2020). Child – friendly city and smart city premises in contention.
- Witten, K., Kearns, R., & Carrol, P. (2015). Urban Inclusion as Wellbeing: Exploring Children's Accounts of Confronting Diversity on Inner City Streets. Social Science and Medicine, 133, 349-357.
- Yao, S., & Xiaoyan, L. (2017). Exploration on ways of research and construction of Chinese child-friendly City. A Case study of Changsha. Procedia engineering, 198, 699-706.
|