تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,532 |
تعداد مقالات | 70,500 |
تعداد مشاهده مقاله | 124,086,408 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,189,726 |
برندسازی در صنایع خلاق (مورد مطالعه: صنعت مد لباس ایران) | ||
مدیریت بازرگانی | ||
دوره 14، شماره 1، 1401، صفحه 37-64 اصل مقاله (896.21 K) | ||
نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jibm.2020.298560.3812 | ||
نویسندگان | ||
سجاد خانی* 1؛ هاشم آقازاده2؛ محمد رحیم اسفیدانی3؛ میر احمد امیرشاهی4 | ||
1دانشجوی دکتری، گروه مدیریت بازرگانی، دانشکدۀ مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
2دانشیار، گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران. | ||
3استادیار، گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران. | ||
4دانشیار، گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده مدیریت، دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران. | ||
چکیده | ||
هدف: مد لباس محصولی از صنایع خلاق است و از فرهنگ منطقه ریشه میگیرد. در ایران با توجه به سابقه زیاد نساجی و تولید لباس، محدود برندهایی از صنعت مد لباس توانستهاند در بازارهای داخلی بینالمللی به برندی قوی تبدیل شوند. غالب محصولات مد لباس ایران از طریق مبادی رسمی و غیرسمی وارد کشور میشود. علیرغم کیفیت عالی لباسهای داخلی، تولیدکنندگان تمایل دارند که تحت نامهای تجاری خارجی محصولات خود را معرفی و به بازار عرضه کنند که گویای نبود برندهای قدرتمند داخلی در این صنعت است. هدف پژوهش حاضر، ارائه مدلی منسجم در زمینه برندسازی مدل لباس کشور است و به این سؤالها پاسخ میدهد: چالشهای برندسازی مد لباس در داخل ایران چیست؟ فرایند برندسازی در مد لباس کشور دارای چه مراحل و نکاتی است و چه تمایزی با سایر صنایع دارد؟ روش: پژوهش حاضر از طریق روش تئوری دادهبنیاد چندگانه و با استفاده از ادبیات و تئوریهای موجود و همچنین مصاحبههای نیمهساختاریافته با متخصصان و کارشناسان این صنعت، مدلی منسجم در زمینه برندسازی مدل لباس کشور ارائه کرده است. روش نمونهگیری قضاوتی بوده و مصاحبهها تا زمان اشباع نظری ادامه یافته است. یافتهها: دادههای بهدستآمده از نرمافزار مکسکیودا تحلیل و به استخراج 744 کد، 255 مفهوم و 10 مقوله منجر شد. برندسازی در محصولات مد لباس، شامل سه مرحله کلان پیشبرندسازی، برندسازی و پسبرندسازی است که در قالب هشت گام طرحریزی شده است: الزامات برندسازی؛ فرصتهای برندسازی؛ چالشهای برندسازی؛ هویت برند؛ جایگاهیابی برند؛ اعمال ابزارها و آمیختههای بازاریابی متناسب؛ ارزیابی برند؛ رشد، توسعه و جایگاهیابی مجدد. دو مقوله باقیمانده نیز در خصوص تفاوت برندسازی مد لباس لوکس و انبوه و ترتیب مراحل برندسازی هستند. نتیجهگیری: برندسازی در حوزه مد لباس با توجه به ماهیت طراحمحور بودن و خلاقبودن با برندسازی سایر صنایع، تفاوت اساسی دارد. از سوی دیگر، مقررات و محدودیتهای قانونی در این حوزه، فضای برندسازی صنعت مد لباس را متفاوتتر از سایر صنایع میکند. | ||
کلیدواژهها | ||
صنایع خلاق؛ صنعت مد لباس؛ برندسازی؛ هویت برند؛ نظریه دادهبنیاد چندگانه | ||
مراجع | ||
آزادی، رسول؛ یوسفی، بهرام و عیدی، حسین (1393). نقش تبلیغات رسانهای بر ارزش ویژه برند در صنعت پوشاک ورزشی. مدیریت ارتباطات در رسانههای ورزشی، 2(6)، 66-75.
ایرانمنش، مژده و شریفیان، اسماعیل (1394). عوامل مؤثر بر وفاداری تصمیم گیرندگان خرید و بازیکنان به نام تجاری پوشاک ورزشی درلیگ برتر فوتبال. دو فصنامه پژوهش در علوم رفتاری و حرکتی، 9(25)، 73-82.
رئیسی، مهناز؛ شریفی، سعید و طغرایی، محمد حسین (1395). شناسایی و رتبهبندی عوامل مؤثر بر مصرف برندهای خارجی در صنعت مد لباس (مورد مطالعه: شهر اصفهان)، تحقیقات بازاریابی نوین، 6(1)، 95-120.
سلطانی، احسان (1394). مد سریع (fast fashion): راهکار توسعه صنعت پوشاک ایران. علوم و فناوری نساجی، 5(1)، 43-48.
محمدکاظمی، رضا؛ خوانساری شامخ، ندا و حسین پور، داود (1394). عوامل حیاتی موفقیت توسعه محصول جدید در صنعت پوشاک ورزشی. مطالعات مدیریت ورزشی، 7(34)، 17-36.
ولیپور، پیمان و آقاجانی، فاطمه (1396). مطالعه اثر ویژگیهای مرتبط با البسه بر ارزش ویژه برند خانم و آقا (مطالعه موردی: LC Wikiki استان مازندران). علوم فناوری و نساجی و پوشاک، 4(20)، 15-27. References Aaker, D. A., & Equity, M. B. (1991). Capitalizing on the Value of a Brand Name. New York, 28(1), 35-37. Aaker, D. A., & Joachimsthaler, E. (2012). Brand leadership: Simon and Schuster. Amed, I., Berg, A., Brantberg, L., Hedrich, S., Leon, J., & Young, R. (2017). The state of fashion 2017, New York. Azadi, R.,Yousefi, B. & Eidi, H. (2014). The role of media and advertising, to promote brand equity in the sports apparel industry. Communication management in sport medias journal, 2(6), 66-75. (in Persian) Boccella, N., & Salerno, I. (2016). Creative economy, cultural industries and local development. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 291-296. Brydges, T. H. & Brian J. (2018). Consuming Canada: How fashion firms leverage the landscape to create and communicate brand identities, distinction and values. Geoforum, 108-111. Choi, T.-M., Shen, B., Jung, J., Chow, P. & Wong, S. (2014). Fashion branding and consumer behaviors (Vol.7). Springer. Dagustani, D., Buchory, H. A., & Satya, M. T. (2014). The brand building: Developing brand asset valuator and brand association (Empirical Study on Traditional Snack Food in Indonesia). International Journal of Business Economics and Law, 5(2), 58-69. Dewi, R. S., & Rino, A. (2017). Animation as a Creative Industry: A Strategy to Build Creativity and Independence of Youth in Padang, West Sumatra'. Proceedings of MICoMS, 135-141. Farhana, M. (2012). Brand elements lead to brand equity: Differentiate or die. Information management and business review, 4(4), 223-233. Filieri, R. (2019). Implications of pricing decisions in the luxury sector: The mulberry case. SAGE Publications: SAGE Business Cases Originals. Hameide, K. K. (2011). Fashion branding unraveled. Fairchild books. Helm, C., & Jones, R. (2010). Brand governance: The New Agenda in brand management. In: Springer. Hoivanen, H. (2017). Branding a Finnish apparel brand: An interview study of Finnish retail apparel brand managers. Huang, R., & Sarigöllü, E. (2014). Assessment of brand equity measures. International Journal of Market Research, 56(6), 783-803. Iranmanesh, M. & Sharifian, E. (2015). Factors affecting loyalty of the purchase decision makers and players to the brand sports apparel of the Premier League football clubs. JRSM, 5 (9), 73-82. (in Persian) Jackson, T., & Shaw, D. (2008). Mastering fashion marketing: Macmillan International Higher Education. Jin, B., & Cedrola, E. (2017). Fashion branding and communication: core strategies of European luxury brands. Springer. Kapferer, J.-N. (2008). The new strategic brand management: Creating and sustaining brand equity long term. Kogan Page Publishers. Kapferer, J.-N. (2012). The new strategic brand management: Advanced insights and strategic thinking. Kogan page publishers. Keller, C., Magnus, K.-H., Hedrich, S., Nava, P., & Tochtermann, T. (2014). Succeeding in tomorrow’s global fashion market. McKinsey Global Institute. Keller, K. L. (2011). Strategic brand management: Building, measuring, and managing brand equity. Pearson Education India. Kotler, P., & Keller, K. (2015). Marketing Management . Uttar Pradesh. In: India: Pearson India Education Services. Lee, J.-S., & Back, K.-J. (2010). Reexamination of attendee-based brand equity. Tourism Management, 31(3), 395- 401. Lhermitte, B., Perrin, B., & Blanc, S. (2015). Cultural times: The first global map of cultural and creative industries. Mathur, U. (2008). International marketing management: text and cases. SAGE Publishing India. McColl, J., & Moore, C. (2011). An exploration of fashion retailer own brand strategies. Journal of Fashion Marketing and Management. An International Journal, 15(1), 91-107. McColl, J., & Moore, C. (2014). Developing and testing a value chain for fashion retailers: activities for competitive success. The Journal of the Textile Institute, 105(2), 136-149. Mengi, O. (2015). Creative Industries Through Changing Mode of Production: A Debate on Fashion Industry. Mohamad Kazemi, R., Khansari, N. & Hosseinpour, D. (2015). Identifying of Identifying of Critical Success Factors (CSF) on New Product Development (NPD) in Sports Clothing Industry. Journal of Sport Management Review, 7(34), 17-36. (in Persian) Mosca, F. (2008). Market-driven management in fashion and luxury industries. Symphonya. Emerging Issues in Management, (1), 65-71. Okonkwo, U. (2016). Luxury fashion branding: trends, tactics, techniques, Springer. Østvand, D. (2012). A Branding Strategy in the Danish Market for Turkish Textile Companies. Master thesis (including HD thesis). Aalborg University, Denmark. Ozipek, B., Tanyas, M., & Mahmutoglu Dinc, N. (2012). Factors Affecting Branding With Special Reference to Clothing Industry. Paper Presented At The Rump International Conference: Textiles & Fashion. Poulis, A., Panigyrakis, G., & Panos Panopoulos, A. (2013). Antecedents and consequents of brand managers’ role. Marketing Intelligence & Planning, 31(6), 654-673. Raeisi, M., Sharifi, S. & Toghrayee, M. (2016). Identifying and Prioritizing the Factors Influencing on Foreign Brands Consumption in the Fashion Dress Industry (Case Study: Isfahan City). New Marketing Research Journal, 6(1), 95-120. (in Persian) Rowley, J. (2009). Online branding strategies of UK fashion retailers. Internet Research, 19(3), 348-369. Scapp, R., & Seitz, B. (2010). Fashion statements: On style, appearance, and reality. Springer. Soltani, E. (2015). Fast Fashion. A Development Way to Iranian's Apparel Industry. The Journal of Textile Science and Technology, 5(1), 43-48. (in Persian) Vago, S. (2003). Social change. Prentice Hall. Valipour, P. & Aghajani, F. (2016). Study the Effect of Clothing Related Features on the Brand Equity of Men and Woman (Case Study: LC Wikiki of Mazandaran Province). Journal of textile science and technology, 4(20), 15-27. (in Persian). Veloutsou, C. A., & Panigyrakis, G. G. (2004). Consumer brand managers' job stress, job satisfaction, perceived performance and intention to leave. Journal of Marketing Management, 20(1-2), 105-131. Xiao, R. (2010). A Study of Effective Apparel Brand Building Strategies in the Chinese Market (Doctoral dissertation, Washington State University). | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,058 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,507 |