پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,225 |
| تعداد مقالات | 67,685 |
| تعداد مشاهده مقاله | 114,972,100 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,643,838 |
خوانشی هرمنوتیکی از نگارۀ «هفتواد» بر اساس پدیدارشناسی هرمنوتیکی هنر نزد هایدگر | ||
| نشریه هنرهای زیبا: هنرهای تجسمی | ||
| دوره 26، شماره 4، بهمن 1400، صفحه 101-110 اصل مقاله (1.45 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jfava.2021.313672.666601 | ||
| نویسندگان | ||
| احسان معزی پور1؛ شمس الملوک مصطفوی* 2؛ شهلا اسلامی3 | ||
| 1دانشجوی دکتری رشته فلسفه هنر، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران | ||
| 2دانشیار گروه فلسفه، دانشکده علوم انسانی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران | ||
| 3استادیار گروه فلسفه، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| پدیدارشناسی هرمنوتیکی، از جریانهای پدیدارشناسی پساهوسرلی است که با مساعی مارتین هایدگر شکل گرفت و در آن، تمرکز از روی چگونگی قوام یافتن معنای جهان در آگاهی انسان (مسالۀ پدیدارشناسی کلاسیک) برداشته شده و به سوی رویکردی جهت آشکارگی جلوه هایی از حقیقت وجود چرخش یافت. هایدگر در دورۀ دوم اندیشه اش با به کار گرفتن رویکرد پدیدارشناسانۀ هرمنوتیکی در مورد آثار هنری، نقش هنر را در انکشاف حقیقت وجود مورد توجه قرار داده و در این راستا در کتاب سرآغاز کار هنری، خوانشی از نقاشیِ یک جفت کفش اثر ونگوگ ارایه داد. در مقالۀ حاضر رویکرد هایدگر برای خوانش نگاره ای ایرانی به نام «هفتواد»، متعلق به کتاب شاهنامۀ طهماسبی از مکتب نگارگری تبریز صفوی، الگو قرار گرفته تا با روشی تحلیلی-تطبیقی و با تمرکز بر تحلیل موقعیت دازاین به عنوان معیار کیفیت آشکارگی عالم، امکان گشایش وجوهی مغفول از وجود فراهم آورده شود. نتیجۀ کار هموار شدن راهی است برای پدیدارشناسی هرمنوتیکی آثار نقاشی در مقام عمل، با قابلیت بسط یافتن در دیگر آثار هنری، که در مورد نگارۀ هفتواد، فارغ از مقصود هنرمند و زمینۀ خلق اثر، در دو بخش روایت و اجزای تصویر به کار گرفته شده و منجر به ارایۀ تاویلی منحصر به فرد از وجود گشته است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| پدیدارشناسی هرمنوتیکی؛ هایدگر؛ وجود؛ هنر؛ نگارگری؛ هفتواد | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| A Hermeneutic Reading of “Haftvād” ’s Figure Based on the Hermeneutic Phenomenology of Art in Heidegger’s View | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Ehsan Moezzipour1؛ Shamsolmoluk Mostafavi2؛ Shahla Eslami3 | ||
| 1Ph.D. in Philosophy of Art at Department of Law, Theology and Political Sciences, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran | ||
| 2Assistant Professor at Department of Philosophy, Faculty of Humanities, Islamic Azad University, North Tehran Branch, Tehran, Iran | ||
| 3Assistant Professor at Department of Law, Theology and Political Sciences, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| Phenomenology, as a philosophical movement, has a special significance and position in the twentieth century’s Western thought. Moreover, it has influenced different fields of humanities in diverse ways, which is counted as an approach to see and conceptualize the world and whatever exists in it, in a new and distinctive way, as though it is supposed to direct the human’s mind to the reality of things. This movement was strengthened with an independent concept by a thinker named Edmund Husserl and introduced as a method to discover the essence of the phenomena and recognize their missed reality. Husserl’s phenomenology is known as the classic (or transcendental) phenomenology. And it determines that after him, the phenomenologists, without any loyal reference to him, used this concept based on their philosophical goal and end in various paths. One of the deliberate subjects over the discussion of phenomenology is that no agreement is there on how things have emerged and what is their reality, and thinkers have different viewpoints about it. Though, we must mention that the ultimate goal of all phenomenologists can be ascribed to Husserl’s famous slogan, i.e., “Back to the Things in Themselves.” In the twentieth century A.D., the hermeneutic phenomenology was formed by Martin Heidegger’s efforts as one of the crucial processes of the post-Husserl phenomenology. Compared with classic phenomenology, hermeneutic phenomenology turned into an approach in the purpose of the openness of manifestations of the reality of existence. In the second period of his thought, he used the hermeneutic phenomenology approach on artworks, considering the effect of art further than beauty and feeling to discover the reality of existence. In this regard, in the Origin of the Work of Art, he provided a specific reading of the painting of “a pair of shoes” by Vincent van Gogh as a concrete case. This short text has great importance because, first, the approach of almost all the authors dealing with the movement of phenomenology is historical descriptive. Second, there are no many viewpoints and comprehensive explanations about how this approach has applied in concrete cases, which are artworks, or in other words, “the phenomenology of art in practice” in this discussion. In the present study, Heidegger’s approach has been regarded as a pattern to read the hermeneutic phenomenology of an Iranian figure called “Haftvād” derived from Shahnameh of Shah Tahmasb of Tabriz school in the Safavid era. To this end, with the comparative analysis method, this research emphasizes the analysis of the “Dasein place” as one of the quality criteria of the world’s openness to disclose the missed aspects from the countless existential world aspects. It aims to pave the way to put the hermeneutic phenomenology of painting works into practice, develop it into other artworks, far from the artist’s intention and the ground of creation; consider it in an independent form in the direct relation to the world and validate different interpretations of existence, which has been taken into account about Haftvād figure in two parts: narrative and painting components. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Hermeneutic Phenomenology, Heidegger, Existence, Art, Persian Painting, Haftvād | ||
| مراجع | ||
|
اسپیگلبرگ، هربرت (1392)، جنبش پدیدارشناسی، ترجمۀ مسعود علیا، مینوی خرد، تهران.
اینوود، مایکل (1395)، روزنهای به اندیشۀ مارتین هیدگر، ترجمۀ احمدعلی حیدری، علمی، تهران.
بل، دیوید (1389)، اندیشههای هوسرل، ترجمۀ فریدون فاطمی، مرکز، تهران.
بیمل، والتر (1387)، بررسی روشنگرانۀ اندیشههای مارتین هایدگر، ترجمۀ بیژن عبدالکریمی، سروش، تهران.
جانسون، پ. آ (1387)، هایدگر، ترجمۀ بیژن عبدالکریمی، علم، تهران. دارتیگ، آندره (1392)، پدیدارشناسی چیست؟، ترجمۀ محمود نوالی، سمت، تهران.
رشیدیان، عبدالکریم (1394)، هوسرل در متن آثارش، نی، تهران.
زهاوی، دان (1392)، پدیدارشناسی هوسرل، ترجمۀ مهدی صاحبکار و ایمان واقفی، روزبهان، تهران.
ساکالوفسکی، رابرت (1384)، درآمدی بر پدیدارشناسی، ترجمۀ محمدرضا قربانی، گام نو، تهران.
هوسرل، ادموند (1392)، تاملات دکارتی، ترجمۀ عبدالکریم رشیدیان، نی، تهران.
هایدگر، مارتین (1389)، هستی و زمان، ترجمۀ سیاوش جمادی، ققنوس، تهران.
هیدگر، مارتین (1392)، سرآغاز کار هنری، ترجمۀ پرویز ضیاءشهابی، هرمس، تهران. یانگ، جولیان (1395)، فلسفۀ هنر هایدگر، ترجمۀ امیر مازیار، گام نو، تهران.
B. Guignon, Charles (1993), The Cambridge Companion to Heidegger, Cambridge University Press, New York. Inwood, Michael (1999), A Heidegger Dictionary, Wiley, Hoboken, New Jersey. Dahlstrom, Daniel (2013), The Heidegger Dictionary, Bloomsbury Publishing, L. W.Davis, Bret (2010), Martin Heidegger, Key Concepts, Acumen | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 423 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 332 |
||