- اترک، حسین و خوشدل روحانی، مریم (1393)، «دارونما و فریب بیمار»، فصلنامۀ اخلاق در علوم و فناوری، شمارۀ 4: 21-30.
- ادیب حاج‌باقری، محسن، پرویزی، سرور و صلصالی، مهوش (1389)، روش‌های تحقیق کیفی، تهران: نشر بشری.
- بخشی، حامد، و اخلاقی، آمنه (1395)، «خوش‌رویی و فریبکاری و منفعت‌طلبی: ادراک زائران از فروشندگان شهر مشهد»، دوفصلنامۀ مطالعات اجتماعی گردشگری، شمارۀ 7: 58-82.
- حسینی، سیدمحمد، و قورچی‌بیگی، مجید (1394)، «تحلیل بزه و بزهدیدهشناسی جرائم یقه‌سفیدها»، فصلنامۀ پژوهش حقوق کیفری، شمارۀ 10: 9-40.
- دانایی‌فر، حسن و سیدمجتبی امامی (1386)، «استراتژی‌های پژوهش کیفی: تأملی بر نظریه‌پردازی داده‌بنیاد»، فصلنامۀ اندیشۀ مدیریت، شمارۀ 2: 69- 97.
- دقیقیان، پروین (1389)، چرا دروغ می‌گوییم؟، تهران: انتشارات دانژه.
- سلیمانی، مجید، فاضل، رضا و صبوری خسروشاهی، حبیب (1396)، «مدل جامعه‌شناختی فریب پنهانی در بازار ایران (مطالعۀ موردی شهر قم)»، فصلنامۀ جامعه‌شناختی نهادهای اجتماعی، شمارۀ 10: 161-189.
- سلیمی، علی، و داوری، محمد (1380)، مجموعه مطالعات کج‌روی و کنترل اجتماعی، کتاب اول، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
- صادقی فسایی، سهیلا و شریفی ساعی، محمدحسین (1391)، «تحلیل نشانه شناختی روابط عاشقانه و روابط مبتنی بر فریب در رسانۀ ملی»، فصلنامۀ پژوهش‌های ارتباطی، شمارۀ 3: 66-96.
- علیوردی‌نیا، اکبر و یونسی بروجنی، عرفان (1394)، «تحلیل جامعه‌شناختی رفتارهای انحرافی دانشجویان: آزمون تجربی دیدگاه نظری چندگانه»، مجلۀ تحلیل اجتماعی، شمارۀ 2: 71-104.
- فان لانگه، پل. ای. ام و پارکس، کرایک‌دی (1395)، دوراهی‌های اجتماعی. ترجمۀ محمدرضا جوادی یگانه و حسین حسنی، تهران: نشر پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات.
- فلیک، اووه (1378)، درآمدی بر تحقیق کیفی، ترجمۀ هادی جلیلی، تهران: نشر نی.
- قاسمی، سمیه و محدثی گیلوایی، حسن (1396)، «مطالعۀ جامعه‌شناختی دروغگویی در روابط بیناجنسی مورد زوج‌های تهران (1395-1396)»، پژوهشنامۀ زنان، شمارۀ 21: 87-116.
- قاسمی، یارمحمد، سپیدنامه، بهروز، و هاشمی، علی (1399). ذائقۀ مصرف موسیقیایی دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه ایلام، فصلنامۀ مطالعات فرهنگ–ارتباطات، دورۀ بیست‌ویکم، شمارۀ 50: 195-218.
- کتبی، مرتضی (1377)، «جایگاه دروغ و الگوهای رفتاری آن در روابط اجتماعی»، ماهنامۀ علوم اجتماعی، شمارۀ 12: 137-156.
- محدثی گیلوایی، حسن و دریا فلسفی (1394)، «تحلیلی جامعه‌شناختی از آمادگی برای دروغگویی»، پژوهشنامۀ زنان پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، شمارۀ 1: 133-155.
- محمدپور، احمد (1389)، ضد روش، منطق و طرح در روش شناسی کیفی، جلد اول، تهران: نشر جامعه‌شناسان.
- Burgoon, J. K., & Buller, D. B. (2015), Interpersonal Deception Theory. The International Encyclopedia of Interpersonal Communication, 1–6.
- Gaspar, J. P., & Schweitzer, M. E. (2013), “The Emotion Deception Model: A Review of Deception in Negotiation and the Role of Emotion in Deception”. Negotiation and Conflict Management Research, No. 3: 160–179.
- Hindelang, M. J., Gottfredson, M. R., & Garofalo, J. (1978), Victims of Personal Crime: An Empirical Foundation for a Theory of Personal Victimization. Cambridge, MA: Ballinger. Ballinger Publishing Co.United States of America.
- Islam, A. et al. (2012),“Deception as Reason for Social Underdevelopment”. International Journal of Environment, Ecology, Family and Urban Studies (IJEEFUS).Vol.2, Issue 4: 11-22.
- Jennifer A. G., & Kunkel, A. (2014), Lying as Norm in Social Interactions. In: Encyclopedia of Deception. SAGE Publications, Inc.
- Methasani, R., Gaspar, J. P., & Barry, B. (2017), “Feeling and Deceiving: A Review and Theoretical Model of Emotions and Deception in Negotiation”. Negotiation and Conflict Management Research, No. 3: 158–178.
- Ramamoorti, S. (2008), “The psychology and sociology of fraud: Integrating the behavioral sciences component into fraud and forensic accounting curricula”. Issues in Accounting Education, No. 4: 521-533.
- Sakamoto, K., Laine, T., & Farber, I. (2013), “Deciding whether to deceive: Determinants of the choice between deceptive and honest communication”. Journal of Economic Behavior & Organization, No. 93: 392–399.
- Zuckerman, M., DePaulo, B. M., & Rosenthal, R. (1981), “Verbal and Nonverbal Communication of Deception”. Advances in Experimental Social Psychology. No. 14: 1–59.
|
