سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات161
تعداد شماره‌ها6,532
تعداد مقالات70,501
تعداد مشاهده مقاله124,098,535
تعداد دریافت فایل اصل مقاله97,206,154
پریزادی, طاهر, میرزازاده, حجت, اصغری, رویا, کریمی, علیرضا. (1401). بررسی الگوی توسعه فیزیکی شهر با رویکرد توسعه میان‌افزا مورد مطالعه: شهر میاندوآب. , 54(4), 1303-1321. doi: 10.22059/jhgr.2021.323421.1008298
طاهر پریزادی; حجت میرزازاده; رویا اصغری; علیرضا کریمی. "بررسی الگوی توسعه فیزیکی شهر با رویکرد توسعه میان‌افزا مورد مطالعه: شهر میاندوآب". , 54, 4, 1401, 1303-1321. doi: 10.22059/jhgr.2021.323421.1008298
پریزادی, طاهر, میرزازاده, حجت, اصغری, رویا, کریمی, علیرضا. (1401). 'بررسی الگوی توسعه فیزیکی شهر با رویکرد توسعه میان‌افزا مورد مطالعه: شهر میاندوآب', , 54(4), pp. 1303-1321. doi: 10.22059/jhgr.2021.323421.1008298
پریزادی, طاهر, میرزازاده, حجت, اصغری, رویا, کریمی, علیرضا. بررسی الگوی توسعه فیزیکی شهر با رویکرد توسعه میان‌افزا مورد مطالعه: شهر میاندوآب. , 1401; 54(4): 1303-1321. doi: 10.22059/jhgr.2021.323421.1008298

بررسی الگوی توسعه فیزیکی شهر با رویکرد توسعه میان‌افزا مورد مطالعه: شهر میاندوآب

پژوهشهای جغرافیای انسانی
دوره 54، شماره 4، دی 1401، صفحه 1303-1321    اصل مقاله (1.86 M)
نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jhgr.2021.323421.1008298
نویسندگان
طاهر پریزادی* 1؛ حجت میرزازاده2؛ رویا اصغری3؛ علیرضا کریمی4
1استادیار گروه جغرافیای انسانی، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
2کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
3کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه مراغه، مراغه، ایران
4دکترای شهرسازی،پژوهشگر مطالعات شهری و منطقه ای
چکیده
"شهری شدن جوامع"(به مفهوم سکونت اکثریت جمعیت در شهرها)، جریانی جدید و محصول باز توزیع گسترده جمعیت به نفع سکونتگاه‌های شهری پس از انقلاب صنعتی بوده است. که موجب رشد پراکنده شهرها شده است. تحقیق حاضر باهدف امکان‌سنجی توسعه فیزیکی درونی شهر میاندوآب، با روش توصیفی ـ تحلیلی انجام‌شده و از مدل‌های آنتروپی‌شان ون و هلدرن برای تحلیل شکل شهر استفاده‌شده است. همچنین از فرآیند تحلیل سلسله‌مراتبی برای مقایسه دو دویی معیارها استفاده‌شده و وزن نهایی این معیارها نیز با استفاده از نرم‌افزار Expert choice11 محاسبه‌شده است. نتایج مدل هلدرن نشان می‌دهد که، حدود 33 درصد از رشد فیزیکی شهر، مربوط به رشد جمعیت و 67 درصد توسعه فیزیکی شهر درنتیجه عوامل دیگری همچون (بورس‌بازی زمین و...) بوده و به عبارتی سهم متغیر جمعیت نسبت به عوامل دیگر کمتر بوده و این نتیجه خود دلیلی بر توسعه افقی و پراکنده شهر می‌باشد. مقدار آنتروپی (G) شهر میاندوآب برای سال 95 برابر با 933/0 می‌باشد. که نشان‌دهنده رشد پراکنده شهر و پدیده اسپرال است که در این سال‌ها در شهر میاندوآب اتفاق افتاده است. همچنین نزدیک بودن مجموع فراوانی آنتروپی (H) یعنی 672/1 به مقدار حداکثر LN(n) یعنی 792/1 بیانگر رشد پراکنده این شهر می‌باشد. نتایج تحقیق بیانگر آن است که، حوزه‌های 4،10،19،20،21 با قرار گرفتن در اولویت اول توسعه و حوزه‌های 2،11،17 در اولویت دوم توسعه درونی، حوزه‌های 1،15 با اولویت سوم توسعه، حوزه 18 با پتانسیل توسعه درونی کم و مابقی حوزه‌ها که شمال حوزه‌های 7،8،12،13،16 می‌باشد، دارای پتانسیل توسعه درونی خیلی پایین قرارگرفته‌اند.
کلیدواژه‌ها
توسعه میان‌افزا؛ توسعه پایدار؛ پراکنده‌رویی؛ میاندوآب؛ AHP
مراجع
  1. احدنژاد، محسن؛ احمدی، لیلا؛ شامی، اصغر و حیدری، تقی. (1392). بررسی رند توسعه درون‌شهری با تأکید تغییرات تراکم و کاربری اراضی، نمونه موردی (بافت فرسوده شمالی شهر زنجان). آمایش جغرافیایی فضا، 8(100)، 118-100.
  2. بنی هاشمی، ام هانی؛ سرور، رحیم و زیاری، یوسفعلی. (1392). توسعه میان افزا در بافت های فرسوده شهری (مورد مطالعه: محله خانی آباد تهران). جغرافیای سرزمین، 10(4)، 41- 54.
  3. پریزادی، طاهر؛ زنگانه، احمد و تلخابی، حمیدرضا. (1396). توسعه درون‌شهری- راهبردهایی برای ایجاد محلات زیست پذیر. تهران: انتشارات آثار معاصر.
  4. پریزادی، طاهر و بیگدلی، لیلا. (1397). برنامه‌ریزی راهبردی توسعه پایدار شهر جدید اندیشه. مجله شهر پایدار، 1 (1)، 57-75.
  5. خدادادی، سعید. (1398). بررسی الگوی بهینه توسعه فیزیکی شهر بناب با تأکید بر شاخص‌های توسعه درونی، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، رشته جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه مراغه، مراغه.
  6. خوش‌سیما، مهسا؛ اصغری زمانی، اکبر و روستایی، شهریور. (1399). بررسی نقش توسعه میان افزا در اصلاح بافت‌های فرسوده شهری (مطالعه موردی: محله حکم‌آباد تبریز). نشریه جغرافیا و برنامه‌ریزی، 24 (72)، 183-204.
  7. رحیمی، اکبر. (1397). توسعه میان افزای شهری، رویکردی نوین در حفظ زمین شهری در تبریز. نشریه جغرافیا و برنامه‌ریزی، 22(63)، 77-98.
  8. زیاری، کرامت اله؛ قدیری، محمود و دستا، فرزانه. (1393). سنجش و ارزیابی الگوی گسترش فیزیکی شهر یزد. پژوهش‌های جغرافیای انسانی، 46(2)، 272-252.
  9. زبردست، اسفندیار. (1380). کاربرد فرایند تحلیل سلسله‌مراتبی در برنامه‌ریزی شهری و منطقه‌ای. مجله هنرهای زیبا، 10، 10-21.
  10. سرور، هوشنگ؛ سرور، رحیم و توحیدی، مهدی. (1395). بررسی الگوی بهینه توسعه فیزیکی شهر بانه بر اساس شاخص‌های توسعه میان افزا. جغرافیا و مطالعات محیطی، 8(20)، 65-85.
  11. سنگی، الهام و رفیعیان، مجتبی. (1391). سنجش مطلوبیت سکونتی در توسعه میان افزای شهری با استفاده از مدل تصمیم‌گیری منطق فازی، نمونه موردی: منطقه 19 شهرداری تهران. آرمان‌شهر، 5 (11)، 349-361.
  12. ذی­کنی، مریم. (1395). باز زنده سازی بافت فرسوده مرکز شهر زاهدان با تأکید بر رویکرد توسعه میان افزا، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، رشته جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه علامه طباطبایی.
  13. صارمی، حمیدرضا. (1392). بررسی توسعه از درون شهر بروجرد. فصلنامه مدیریت شهری، 11(32)، 310- 299.
  14. طرح جامع میاندوآب. (1394). گزارش شناخت وضع موجود، جلد اول، بخش اول.
  15. علی‌اکبری، اسماعیل و اکبری، مجید. (1396). پهنه‌بندی توسعه میان افزا؛ کوششی در سناریوی توسعه کالبدی کلان‌شهر تهران. برنامه‌ریزی توسعه کالبدی، 2 (4)، 86-100.
  16. میرمقتدایی، مهتا؛ رفیعیان، مجتبی و سنگی، الهام. (1389). تأملی بر مفهوم توسعه میان افزا و ضرورت آن در محلات شهری. شهرداری‌ها، 10(98)، 44-51.
  17. مرکز آمار ایران. (1395). گزیده نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن، ایران.
  18. محمدی، محمود؛ مالکی پور، احسان و صاحبقرانی، علیرضا. (1392). مدل‌سازی گسترش شهر در اراضی پیرامونی با استفاده از سلول‌های خودکار (CA) و فرآیند تحلیل سلسله‌مراتبی (AHP) مطالعه موردی: منطقه 7 اصفهان. مطالعات و پژوهش‌های شهری و منطقه‌ای، 5 (18)، 192-175.
  19. مهرافزون، محمد؛ زنگانه، احمد؛ شماعی، علی؛ پریزادی، طاهر و کرمی، تاج‌الدین. (1399). ظرفیت سنجی فضایی توسعه میان‌افزاری شهر بروجرد. آمایش محیط، 49، 156-179.
  20. مرادی، مهدی؛ پریزادی، طاهر و مرادی، مرتضی. (1396). الزامات توسعه شهر از درون، مورد مطالعاتی: شهر بروجرد. فصلنامه آرمان‌شهر، 11(23)، 318-307.
  21. موحد، علی و احمدی، مظهر. (1397). برنامه‌ریزی باز توسعه اراضی متروکه شهری با تأکید بر رویکرد توسعه میان افزا (مطالعه موردی: منطقه 19 تهران). نشریه برنامه‌ریزی توسعه کالبدی، 3(1)، 76-59.
  22. نسترن، مهین و قدسی، نرگس. (1394). شناسایی پهنه‌های مستعد توسعه میان افزا در نواحی ناکارآمد مراکز شهرها موردمطالعه: منطقه یک اصفهان. پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، 6 (20)، 68-51.
  23. ناظمی، نادیا. (1396). واکاوی توسعه میان افزا در راستای شهر پایدار نمونه موردی: حوزه میانی غربی مشهد، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، رشته جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه بین‌المللی امام رضا، مشهد.
  24. Ahadnjad, M., Ahmadi, L., Shami, A., & Heidari, T. (2013). The trend of urban development with an emphasis density and land use changes, case study (distressed areas north of Zanjan). geographical planning of space quarterly journal, 8(100), 1-18. [In Persian].
  25. Ali Akbari, E., & Akbari, M. (2017). Zoning of intermediate development; an attempt at the physical development scenario of Tehran metropolis. physical development planning, 2(4), 86-100. [In Persian].
  26. Cooper, M. (2012). Urban Infill and Brownfields Redevelopment Program. American Planning Association, Sustainable Cities Institute.
  27. Comprehensive Infill Guideline. (2015). Prepared by BS Partnership in Municipalities Across the Province of Ontario For Low-rise Residential Developments.
  28. Kramer, K. L. (2003). Information technology and administrative reform: Will the time after e-government be different? In Proceedings of the Heinrich ReinermannSchrift fest, Post Graduate School of Administration, Speyer, Germany.
  29. Khodadadi, S. (2019). Investigation of optimal pattern of physical development in Bonab city with emphasis on the indices of inner development, Master Thesis, Department of Geography and Urban Planning, Faculty of Geographical Sciences, University of Maragheh. [In Persian].
  30. Mir Muqtadai, M., Rafieian, M., & Sangi, E. (2010). A Reflection on the Concept of Intermediate Development and Its Necessity in Urban Areas. Municipalities, 10(98), 44-51. [In Persian].
  31. Mohammadi, M., Malekipour, E., & Sahebqarani, A. (2013). Modeling Urban Development in Peripheral Lands Using Automated Cells (CA) and Analytic Hierarchy Process (AHP), Case Study: Isfahan Region 7. Urban and Regional Studies and Research, 5(18), 1972-175. [In Persian].
  32. Mehrafzun, M., Zanganeh, A., Shamaei, A., Prizadi, T., & Karami, T. (2019) Spatial Capacity Measurement of Intermediate Development of Boroujerd. Environmental Management, 49, 156-179. [In Persian].
  33. Moradi, M., Prizadi, T., & Moradi, M. (2017). the requirements of urban development from within, case study: Boroujerd. Armanshahr Quarterly, 11(23), 318-307. [In Persian].
  34. Municipal Research & Services Center of Washington. (1997). Infill Development Strategies for Shaping Livable Neighborhoods, Report No.38.
  35. McConnell, V., & Wiley, K. (2010). Infill Development: Perspectives and Evidence from Economics and Planning, Discussion Papers, Washington, DC 20036. rff.org.
  36. Nastaran, M., & Ghodsi, N. (2015). Identification of areas prone to intermediate development in dysfunctional areas of the studied cities: Region 1 of Isfahan. Urban Research and Planning, 6(20), 68-51. [In Persian].
  37. Nazemi, N., (2017). Analysis of mid-term development in the direction of sustainable city Case study: Midwestern area of Mashhad, Master Thesis, Department of Geography and Urban Planning, Imam Reza International University, Mashhad. [In Persian]
  38. Parizadi, T., Zanganeh, A., & Talkhabi, H. R. (2017). Urban Development - Strategies for Creating Living Habitats, Contemporary Works Publications. [In Persian].
  39. Parizadi, T., & Bigdeli, L. (2018). Strategic Planning for Sustainable Development of Andisheh New City. Journal of Sustainable City, 1(1), 57-75. [In Persian].
  40. Pearsall, H., Susan-Lucas, A., & Julia, L. (2014). The contested nature of vacant land in Philadelphia and approaches for resolving competing objectives for redevelopment. Cities, 40, 163–174.
  41. Sarvar, H., Sarvar, R., & Tohidi, M. (2016). Bane optimal pattern of physical development on infill development indicators. Geography and Environmental Studies, 8(20), 65-85.
  42. Sangi, E., & Rafieian, M. (2012). Assessing residential utility in urban mid-term development using fuzzy logic decision model, Case study: District 19 of Tehran Municipality. Armanshahr, 5(11), 349-361.
  43. Sheikhi, M. (2016). Reconstruction of worn-out texture of Zahedan city center with emphasis on the approach of development, Master Thesis, Department of Geography and Urban Planning, Faculty of Geographical Sciences, Allameh Tabatabaei University.
  44. Stephen, M.W. (2001). Smart infill creating more livable communities in the bay area, greenbelt alliance.
  45. Statistics Center of Iran. (2016). Excerpts from the General Census of Population and Housing, Iran.
  46. Saremi, H. R. (2013). Investigation of development from inside Boroujerd city. Urban Management Journal, 11(32), 310- 299.
  47. Ziari, K., Ghadiri, M., & Dasta, F. (2014). Assessment and evaluation of the physical expansion pattern of Yazd city. Human Geography Research, 46(2), 272-252.
  48. Zbardast, E. (2001) Application of hierarchical analysis process in urban and regional planning. Journal of Fine Arts, 10, 10-21.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 859
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 624


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب