سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات162
تعداد شماره‌ها6,578
تعداد مقالات71,072
تعداد مشاهده مقاله125,682,137
تعداد دریافت فایل اصل مقاله98,912,063
خالقی دامغانی, احمد, انصافی, مصطفی. (1400). شانتال موف و منطق امر سیاسی. , 51(2), 485-461. doi: 10.22059/jpq.2021.83355
احمد خالقی دامغانی; مصطفی انصافی. "شانتال موف و منطق امر سیاسی". , 51, 2, 1400, 485-461. doi: 10.22059/jpq.2021.83355
خالقی دامغانی, احمد, انصافی, مصطفی. (1400). 'شانتال موف و منطق امر سیاسی', , 51(2), pp. 485-461. doi: 10.22059/jpq.2021.83355
خالقی دامغانی, احمد, انصافی, مصطفی. شانتال موف و منطق امر سیاسی. , 1400; 51(2): 485-461. doi: 10.22059/jpq.2021.83355

شانتال موف و منطق امر سیاسی

فصلنامه سیاست
دوره 51، شماره 2، شهریور 1400، صفحه 485-461    اصل مقاله (301.47 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jpq.2021.83355
نویسندگان
احمد خالقی دامغانی* 1؛ مصطفی انصافی2
1دانشیار گروه اندیشه سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران
2دانشجوی دکتری اندیشه سیاسی، دانشگاه علامه طباطبائی
چکیده
بحث از امر سیاسی مبحثی جدید در حوزه فلسفه سیاسی است که در نیمه دوم سده بیستم متأثر از اندیشمندانی مثل اشمیت و آرنت رونق پیدا کرد؛ و در ادامه با نظریه‌پردازی فوکو، دریدا، بدیو، ژیژک و رانسیر گسترش یافت. یکی از اندیشمندان سیاسی معاصر که بیش از دیگران دغدغه بحث از امر سیاسی در ذیل چرخش پسامدرن را دارد، شانتال موف است. وی همواره درصدد است تا ضمن نقد پیامدهای فکری سنت‌های غالب در بحث از امر سیاسی که حول دو مفهوم دوستی و ضدیت در نوسان هستند، قرائتی پسامدرن و پسامارکسیستی از امر سیاسی ارائه دهد. دو پرسش پژوهشی در این مقاله مطرح شده‌اند: 1. چگونه موف پذیرش «دیگری» و تعارض را همزمان در صورت‌بندی خود از امر سیاسی تجمیع می‌کند؟ 2. رویکرد موف در خصوص امر سیاسی چه نسبتی با چرخش پسامدرن دارد؟ برای یافتن پاسخ‌های مناسب برای این پرسش‌ها، نوشته‌های موف و اندیشمندان منتقد یا موافق برداشت وی از امر سیاسی در چارچوب پسامدرنیسم بررسی می‌شود. در فرضیه استدلال می‌شود که موف به‌واسطه اخذ مفاهیم فلسفی ژاک دریدا همچون مکملیت و تمایز قادر به ارائه منطقی از امر سیاسی می‌شود که این پدیده را در حد فاصل پذیرش دیگری و آنتاگونیسم قرار می‌دهد. با تحلیل آثار موف و در نظر گرفتن برداشت‌های انتقادی سایر اندیشمندان از نظریه موف درباره امر سیاسی، نتیجه گرفته می‌شود که موف با قرار دادن مفهوم رقیب و رقابت در بطن قرائت خود از امر سیاسی، قسمی سیاست پیکارجویانه را تبیین می‌کند که منطبق با چرخش پسامدرن است،  زیرا قرائت موف از امر سیاسی مبتنی بر مؤلفه‌هایی مانند ضد ذات‌باوری و ضد مبنا‌انگاری است که از جمله مهم‌ترین مقولات چرخش پسامدرن به‌شمار می‌آیند.
کلیدواژه‌ها
شانتال موف؛ امر سیاسی؛ پسامدرن؛ سیاست؛ دیگری؛ ضدیت
مراجع
الف) فارسی

  1. احمدی، بابک. (1386) ساختار و تاویل متن. تهران: مرکز.
  2. آرنت، هانا. (1394) «سیاست چیست؟» ترجمه نادر فتورچی و صالح نجفی، در نام‌های سیاست، گزینش و ویرایش مراد فرهادپور و دیگران. تهران: بیدگل.
  3. اشمیت، کارل. (1395) مفهوم امر سیاسی، ترجمه یاشار جیرانی و رسول نمازی. تهران: ققنوس.
  4. خالقی، احمد. (1385) قدرت، زبان، زندگی روزمره. تهران: گام نو.
  5. حقیقت، سید صادق. (1387) روش‌شناسی علوم سیاسی. قم: انتشارات دانشگاه مفید .
  6. ژیژک، اسلاوی. (1384) گزیده مقالات نظریه سیاست دین، ترجمه مراد فرهادپور و امید مهرگان. تهران: گام نو.
  7. فوکو، میشل. (1390) گفتمان و حقیقت: تبارشناسی حقیقـت‌گـویی و آزادی بیـان در غـرب، ترجمه علـی فردوسی. تهران: دیباچه.
  8. معینی علمداری، جهانگیر. (1385) روش‌شناسی نظریه‌های جدید در سیاست. تهران: دانشگاه تهران.
  9. موف، شانتال. (1385) دیکانستراکشن و پراگماتیسم، ویراسته شانتال موف، ترجمه شیوا رویگریان. تهران: گام نو.
  10. مارش، دیوید؛ جری استوکری. (1384) روش و نظریه در علوم سیاسی، ترجمه امیرمحمد حاجی‌یوسفی. تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
  11. نش، کیت. (1395) جامعه‌شناسی سیاسی معاصر، ترجمه محمدتقی دلفروز. تهران: کویر.
  12. هی‌وود، اندرو. (1387) درآمدی بر ایدئولوژی‌های سیاسی (از لیبرالیسم تا بنیادگرایی)، ترجمه محمد رفیعی مهرآبادی. تهران: وزارت امور خارجه.
 

ب) انگلیسی

  1. Arendt, Hannah. (1998).The Human Condition. Chicago: University of Chicago Press.
  2. Aytac, Ugur. (2020) “On the Limits of the Political: The Problem of Overly Permissive Pluralism in Mouffe's Agonism,” Constellations 1-15, .
  3. Azmanova, Albena. (2018, May) “The Populist Catharsis: On the Revival of the Political,” Philosophy & Social Criticism 44, 4: 399-411, https://doi.org/ 10.1177/0191453718760091>.
  4. Bosteels, Bruno. (2010a) "Politics, Infrapolitics, and the Impolitical: Notes on the Thought of Roberto Esposito and Alberto Moreiras," The New Centennial Review 10, 2: 205-238. Available at http://www.jstor.org/stable/41949699 (Accessed 2 March 2021).
  5. ———. (2010b) "Archipolitics, Parapolitics, Metapolitics," in Jean-Philippe Deranty, ed. Jacques Ranciere. London: Routledge, https://doi. org/10.4324/9781315711485>.
  6. Habermas, Jurgen. (1989) The Structural of Transformation of the Public Sphere, trans. Thomas Cambridge: Polity Press.
  7. Laclau, Ernesto; and Chantal Mouffe. (1985) Hegemony and Social Strategy: Towards a Radical Democratic Politics. London:
  8. Mouffe, Chantal. (2016) "Democratic Politics and Conflict: An Agonistic Approach," Política Común 9: 1-8, https://doi.org/ 3998/ pc.12322227.0 009.011>.
  9. ———. (2013) Agonistics: Thinking the World Politically. London: Verso.
  10. ———. (2005) On the Political. New York: Routledge.
  11. ———. (2000) The Democratic Paradox. London: Verso.
  12. ———. (1999, Fall). "Deliberative Democracy or Agonistic Pluralism?" Social Research 66, 3: 745-758. Available at: http://www.jstor.org/ stable/40971349 (Accessed 2 May 2020).
  13. ———. (1998 The Return of the Political. London: Verso.
  14. Thornhill, Chris. (2009) "The Autonomy of the Political: A Socio-Theoretical Response," Philosophy & Social Criticism 35, 6: 705-735, .
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 1,518
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 820





سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب