رفعت, محسن, سروریان, حمیدرضا. (1400). رفتارشناسی تحلیلی از رهبری اخلاق مدارانه امام علی (ع)(مطالعه موردی دوران غارات). , 11(1), 191-217. doi: 10.22059/jstmt.2021.318445.1439
محسن رفعت; حمیدرضا سروریان. "رفتارشناسی تحلیلی از رهبری اخلاق مدارانه امام علی (ع)(مطالعه موردی دوران غارات)". , 11, 1, 1400, 191-217. doi: 10.22059/jstmt.2021.318445.1439
رفعت, محسن, سروریان, حمیدرضا. (1400). 'رفتارشناسی تحلیلی از رهبری اخلاق مدارانه امام علی (ع)(مطالعه موردی دوران غارات)', , 11(1), pp. 191-217. doi: 10.22059/jstmt.2021.318445.1439
رفعت, محسن, سروریان, حمیدرضا. رفتارشناسی تحلیلی از رهبری اخلاق مدارانه امام علی (ع)(مطالعه موردی دوران غارات). , 1400; 11(1): 191-217. doi: 10.22059/jstmt.2021.318445.1439
رفتارشناسی تحلیلی از رهبری اخلاق مدارانه امام علی (ع)(مطالعه موردی دوران غارات)
1استادیار و عضو هیإت علمی گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه حضرت معصومه سلام الله علیها، قم، ایران
2دانشیار و عضو هیأت علمی دانشگاه حضرت معصومه سلام الله علیها، قم، ایران
چکیده
شناخت رفتار اخلاق‌مدارانه زمامدار پیش از به دست گرفتن حکومت و تطبیق آن با پس از رهبری‌اش می‌تواند سیاست‌های اخلاقی و میزان صداقت وی در عملکردهای بعدی‌اش را تبیین وبرجسته‌تر بنمایاند. امام‌علی(ع)در قامت یک زمامدار می‌کوشد با تأکید بر تقدّم اخلاق بر هر مقوله‌ای نشان دهد آموزه‌های اخلاق‌مدارانه مورد تأکید درخلافت، با آموزه‌های اخلاق‌مدارانه در دوران پیش‌از حکومت تفاوتی نداشته است. برخورد و جنگ با شورشیان دردوره غارات، گرچه پیامدهای ناگواری ایجاد کرد، اما رهبری اخلاق‌مدار می‌کوشد ابتدا با اصول اخلاقی مناسب، از بروز جنگ پیش گیرد و پس از جنگ نیز با رفتار اخلاق‌مدار با دشمنان خویش، نشان دهد که انسانیت برمحور اخلاق بر مدّعی دیندار بی‌اخلاق ترجیح و برتری دارد. مقاله پیش‌رو به تبیین این تئوری نوین در حوزه تئوری‌های رهبری پرداخته است. هدف از این پژوهش نشان دادن نمونه‌ای آشکار از این اخلاق‌مداری در دوره «غارات» است که چگونه امام اصول اخلاقی را در قامت زمامداری‌اش و در گستره حکومت کوتاه و پرفراز ونشیبش حفظ کرد و کلیت قاعده تلازم میان قدرت و انحصارطلبی را به چالش کشید. یافته‌های این پژوهش که با روش توصیفی و تحلیلی صورت پذیرفته، چنین تبیین می‌کند که درسیره امام‌علی(ع) اخلاق‌مداری در همه کُنش‌‌‌ها و پدیده‌های اجتماعی و سیاسی اصالت دارد و او برای رسیدن به اهداف مقدس خود کوچک‌ترین مسائل اخلاقی را فدا نمی‌کند و این امر نه تنها در زمان نداشتن قدرت، بلکه در زمان داشتن قدرت نیزنمایان است.
مکارم شیرازی، ناصر (1377). اخلاق در قرآن. قم: مدرسة الامام علی بن ابی‌طالب (ع).
نوری، حسین (1408). مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل. قم: مؤسسةآل‌البیت.
یعقوبی، احمد بن أبی‌یعقوب بن‌جعفر بن وهب واضح (بی‌تا). تاریخ الیعقوبی. بیروت: دارصادر.
Brown M. E., Treviño L. K., & Harrison D. (2005). Ethical leadership: A social learning perspective for construct development and testing. Organizational Behavior and Human Decision Processes, (97), 117−134.
De Hoogh, A. H. B., & Den Hartog, D. N. (2008). Ethical and despotic leadership relationships with leader's social responsibility, top management team effectiveness and subordinates' optimism: A multi-method study. The Leadership Quarterly, 19, 297-311.
Marsh, C. (2012). Business executives, executives perceptions of ethical leadership and its and its development.
