پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,225 |
| تعداد مقالات | 67,685 |
| تعداد مشاهده مقاله | 114,976,506 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,648,802 |
تمهیدات فراداستان و بازی در رمان لعبة النسیان | ||
| ادب عربی | ||
| دوره 14، شماره 1، خرداد 1401، صفحه 21-41 اصل مقاله (933.44 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jalit.2021.320833.612372 | ||
| نویسندگان | ||
| راضیه صدری خانلو* 1؛ علیرضا شیخی2؛ عبدالعلی آل بویه لنگرودی3؛ مصطفی پارسایی پور4 | ||
| 1دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه بین‌المللی امام خمینی | ||
| 2دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه بین‌المللی امام خمینی | ||
| 3دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه بین‌المللی امام خمینی | ||
| 4استادیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه بین‌المللی امام خمینی | ||
| چکیده | ||
| فراداستان شیوۀ نگارش نویسندگانه و سبک به بازی گرفتن آگاهانه و عامدانۀ ساختارهای روایی و دستخوش ترفندکردن فنّ نویسندگی است. فراداستان میکوشد به‌واسطۀ انحراف یا گریز از هنجارهای تثبیتشدۀ روایتپردازی سنتی و حتی تهکم به آن، ادبیّت و خودآگاهی پیشین را به‌مثابۀ یک کجروی میانتهی معرفی کند و ترفندهای روایی مدعی حقیقتنمایی به غرض ناراستین حقیقتدانی مطلق را برملا سازد تا اثبات کند حلوفصل کشمکش آواها و ایدئولوژی‌ها، با انقیادشان زیر آوای مؤلفی همهچیزدان و خداگونه، محال است و محالبودگیِ درک غایی حقیقت در سایۀ سیطرهمندی تکسویهنگر را شادمانه بهنمایش گذارد. خردهژانر فراداستان، با تمهیداتی برآمده از حسابگریهای ذهنی و با حاشیهنگاریهای خودارزیابانه و دیالکتیکی، میکوشد با تأملی روشن‌بینانه در فرآیندهای برساخته‌شدن داستان، و با تکیه بر اصل عدم قطعیت هایزنبرگ، در کنار شفاف‌سازی سرشت داستان، حقیقت‌جویی نماید. درآمیخته با مفهوم نسبیتْ‌محوری، نظریۀ بازی به‌مثابۀ شیوه درک درست روال‌های جهان، در فراداستان به‌عنوان فعالیتی خودبنیاد و واجد ارزشی قطعی در جهان واقعی، یاریگر دستاوردهای حقیقت‌بین ادبیات می‌شود. صفت ناساختمندی و دلبخواهگی بازی، با دست‌مایه‌کردن وانمودگرانۀ نقش‌ها و قراردادهای بازی، به فراداستان کمک می‌کند ضمن کنکاش در کارکردها و طبیعتِ ظاهراً بازشناخته، ولی عملاً ناشناختۀ داستان، سنت‌های ناکارآمد و جهان‌نگری نخ‌نماشده را در هم شکند. در بازشناسی این نگرگاه‌های پارادایم نوشناخته در فراداستان‌ها، در این کوشش برآنیم به شیوۀ توصیفی- تحلیلی و با پردازش دادههای تئوری فراداستان، به‌ویژه از منظر «پاتریشیا وَو»، به درک کارایی مؤلفههای فراداستان و تبیین کیفیات آن و نقش بازی در پیشبرد فراداستانسازی، در رمان لعبة النسیان محمد برادة بپردازیم تا نوآوری‌های نخستین گام عرب را در هجرت از انگاره‌های مطلق‌اندیش مدرنیسم در حقایق‌شناسی داستانی بازشناسیم. در این پژوهش دریافتیم براده در کاربست شگردهای اتصال کوتاه، آشکارسازی شگرد، شورشگری شخصیت‌ها، کولاژ فراداستانی و نامگذاری دلبخواهی، همواره بازیگرانه وام‌دار اصل نسبی‌نگری و چندچهرگی حقیقت است و این‌گونه برای فراداستاننویسی عربی بنیانی استوار می‌آفریند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| فراداستان؛ تمهیدات فراداستانی؛ بازی و فراداستان؛ عدم قطعیت؛ لعبة النسیان؛ محمد براده | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The Metafiction Techniques and Play in the Novel The Game of Forgetting | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Razieh Sadrikhanloo1؛ Alireza Shaikhi2؛ Abd-ol,ali Alebooye Langeroodi3؛ Mostafa Parsaeipour4 | ||
| 1PhD Student of Arabic Language and Literature, Imam Khomeini International University | ||
| 2Associate Professor of Arabic Language and Literature, Imam Khomeini International University | ||
| 3Associate Professor of Arabic Language and Literature, Imam Khomeini International University | ||
| 4Assistant Professor of Arabic Language and Literature, Imam Khomeini International University | ||
| چکیده [English] | ||
| Metafiction is the author's writing style and the style of consciously and deliberately playing on narrative structures and subjecting the skills of writing. By deviating or escaping from the established norms of traditional narrative and even adhering to it, metafiction tries to introduce the previous literariness and self-consciousness as a hollow deviation, And expose the narrative tricks of claiming to be truthful - for the unrighteous purpose of absolute truthfulness - in order to prove that it is impossible to resolve the conflict between voices and ideologies by subjugating them under the voice of an omniscient and God-like author, And happily demonstrates the impossibility of the ultimate understanding of truth in the light of one-sided domination. Metafiction as a sub-genre, with its mentally processing and self-evaluative and dialectical annotations, seeks to clarify the truth with an enlightening reflection on the processes of creation of the story, and relying on Heisenberg's uncertainty principle, along with clarifying the nature of the story. Combined with the concept of relativism, game theory, as a way of properly understanding world routines, contributes to the realistic achievements of literature in the metafiction as a self-founded activity with definite value in the real world. By pretending to play roles and contracts of the game, the unstructured and arbitrary nature of the game, helps metafiction -while exploring the functions and seemingly known but practically unknown nature of the story- to shatter dysfunctional traditions and unpopular worldviews. In recognizing these Attitudes of recently known paradigm in metafiction, relying on descriptive-analytical research method and processing metafiction theory data, we intend especially from the point of view of "Patricia Waugh", to understand the efficiency of the components of metafiction and explain its qualities and the role of play in the promotion of making metafiction, in the novel The Game of Forgetting by “Mohammad Baradeh”, to recognize the innovations of the first Arab step in the migration from the absolutist ideas of modernism in fictional factology. Researching these cases we found out that M.Barrada, in the application of tricky techniques like short-circuit, trick revelation, character rebellion, metafictonal collage, and arbitrary naming, he always acting gamefully, owes much to the principle of relativism and the multi-faceted nature of truth and and thus establishes a solid basis for Arabic metafiction. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Metafiction, Metafictional Arrangements, play and Metafiction, Uncertainty, The Game of Forgetting, Mohammad Berrada | ||
| مراجع | ||
|
برادة، محمد (2003)، لعبة النسیان، الطبعة الثالثة، الرباط، دار الامان.
ـــــــــــــــ (2004)، إمرأة النسیان، الدار البیضاء، الفنک.
پاینده، حسین (۱۳۸۳)، «فراداستان سبکی از داستان‌نویسی در عصر پسامدرن»، کتاب ماه ادبیات و فلسفه، سورۀ مهر، ش 84، ۲۶-۳۷.
پژهان، هدی و محمد‌علی محمودی (1397)، «شیوه‌های بازتاب استراژی‌های روایی فراداستان در رمانهای پسامدرن فارسی»، مکتبهای ادبی، سال دوم، بهار، ش 3، ۶۷-۹۸.
تدینی، منصوره (۱۳۸۸)، پسامدرنیسم در ادبیات داستانی ایران، تهران، نشر علم.
ثامر، فاضل (2013)، «میتاسرد مابعدالحداثة»، الکوفة، سنة 1، العدد 2، 63- 96.
جعفریکمانگر، فاطمه و غلامرضا پیروز (۱۳۹۷)، «نگاه انتقادی به نگارش خودآگاهانه و تکنیک‌زده در فراداستان‌های فارسی»، پژوهشهای ادبی، سال ۵۱، تابستان، ش۶۰، ۳۹-۶۸.
حاجی، سعدی و سیداحمد پارسا (1397)، «استعاره بازی و فراداستان در رمان بازی آخر بانو»، ادبیات پارسی معاصر، سال هشتم، ش 1، بهار و تابستان، ۱۹-۴۱.
حاجی‌زاده، مهین و شادی ابراهیمی (1397)، «تحلیل و بررسی فراداستانی رمان الفراشة الزرقاء اثر ربیع جابر»، ادبیات داستانی، سال هفتم، ش 24، 67-80.
دژبان، فاطمه و بهادر باقری (۱۳۹۷)، «طبقه‌بندی عناصر فراداستانساز با تمرکز بر اتصال کوتاه و مثلث ارتباطی نویسنده»، متن‌پژوهی ادبی، سال ۲۲، زمستان، ش 78، ۲۱۹-۲۴۶.
دلشاد، شهرام و جعفر طهماسبی (1400)، «فرآیند فراروایت در رمان عین الفرس از میلودی شغموم»، ادب عربی، سال سیزدهم، ش 3، 88-104.
عسکری، صادق و همکاران (1399) «مؤلفههای پسانوگرایی در داستان یوم قتل الزعیم اثر نجیب محفوظ»، ادب عربی، سال دوازدهم، ش 4، 102-120.
لاج، دیوید (۱۳۹۴)، هنر داستان‌نویسی، ترجمۀ رضا رضایی، تهران، نشر نی.
لاوزن، سارا (۱۳۸۰)، «فراداستان؛ هر مقاله عنوانی دارد»، ترجمۀ امید نیک‌فرجام، فارابی، ش ۴۰، ۵۲- ۷۲.
متس، جسی (۱۳۹۴)، «رمان پسامدرن: غنیشدن رمان مدرن»، در مجموعه نظریههای رمان از رئالیسم تا پسامدرنیسم، گزینش و ترجمۀ حسین پاینده، چاپ سوم، 201-238، تهران، نیلوفر.
محبی، پرستو (۱۳۹۰)، «فراداستان در نمایشنامۀ دور و دراز سفر سلطان به دیار فرنگ اثر محمد چرمشیر»، نقد ادبی، سال ۴، ش ۱۶، ۱۲۷-۱۴۷.
مکاریک، ایرنا.ریما (1388)، دانشنامۀ نظریههای ادبی معاصر، مهران مهاجر و محمد نبوی، تهران، آگه.
مکهیل، برایان (1393)، «گذار از مدرنیسم به پسامدرنیسم در ادبیات داستانی»، در مجموعه مدرنیسم و پسامدرنیسم در رمان، گزینش و ترجمۀ حسین پاینده، 107-168، تهران، نیلوفر.
وَو، پاتریشیا (1390)، فراداستان، ترجمۀ شهریار وقفی‌پور، تهران، چشمه.
Al-nowaihi, magda.m (1999), “Committed postmodernity: Mohamed Barada's the game of forgetting”, critique: Jornal for Critical Studies of the Middle East , Vol:8, No:15, 1-24. Genette, Gerard. (1972), “Figures III”, coll Poetique, Paris. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 731 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 297 |
||