الف) فارسی

1. اپتر، دیوید؛ آندرین، چارلز (1378). «نظریه‌های تکثرگرا و گروه‌های اجتماعی»، ترجمۀ میرقاسم بنی‌هاشمی، تهران: فصلنامۀ مطالعات راهبردی، ش 4، ص 172-147.
2. اسدی‌نظری، ناصر (1392) «تعامل‌گرایی ضدسلطه؛ دکترین سیاست خارجی آیت‌الله خامنه‌ای»، رسالۀ دکتری رشتۀ علوم سیاسی گروه مسائل ایران در دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
3. اسمعیلی، مرتضی (1394). تدوین الگوی بومی قدرت نرم در روند سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، رسالۀ دکتری رشتۀ علوم سیاسی گروه مسائل ایران در دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
4. برزگر، کیهان (1397). «راهبرد سیاست خارجی ایران در توازن قوای منطقه‌ای»، تهران: فصلنامۀ مطالعات راهبردی، سال بیستویکم، ش 4، ص 205-183.
5. بشیریه، حسین (1381). کاریزما، سنت و قانون منابع مشروعیت سیاسی، در اسماعیل خلجی (ویراستار): معمای حاکمیت قانون در ایران، تهران: طرح نو.
6. بلیکی، نورمن (1393). طراحی پژوهش‌های اجتماعی، ترجمۀ حسن چاوشیان. تهران: نشر نی.
7. حسینی، سید عباس (1395). «بررسی شکاف و زمینه‌های آن در لایه‌های فرهنگی هویت ایرانیان»، تهران: معرفت فرهنگی اجتماعی، ش 28، ص 82-59.
8. خسروی، علی‌رضا؛ میرمحمدی، مهدی (1393). مقدمه‌ای بر تحلیل سیاست خارجی، تهران: پژوهشکدۀ مطالعات راهبردی.
9. دهقانی فیروزآبادی، سید جلال (1389). سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تهران: سمت.
10. --------------------- (1390). «نظریۀ اسلامی سیاست خارجی: چارچوبی برای تحلیل سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، تهران: فصلنامۀ روابط خارجی، سال سوم، ش 1، ص 47_7.
11. عطایی، فرهاد؛ منصوری‌مقدم، جهانشیر (1387). «سیاست خارجی ایران در قبال ایالات متحدۀ آمریکا از منظر نظریۀ پیوستگی جیمز روزنا در سال‌های 1357-1332»، تهران: دانش سیاسی، سال چهارم، ش 2، ص 156-129.
12. کوئینتن، آنتونی (1371). فلسفۀ سیاسی، ترجمۀ مرتضی اسعدی، تهران: انتشارات بین‌المللی الهدی.
13. گنج‌خانلو، مصدق؛ ثنا‌قربانی، جلال (1394). «تغییر یا تداوم چرخۀ سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در تقابل با تهدیدات امنیت ملی»، تهران: فصلنامۀ مطالعات راهبردی، سال هجدهم، ش 4، ص 121-89.
14. گیدنز، آنتونی (1383). چکیده آثار آنتونی گیدنز، ویراستۀ فیلیپ کسل و ترجمۀ حسن چاوشیان، تهران: ققنوس.
15. هالستی، کی.جی (1373). مبانی تحلیل سیاست بین‌الملل، ترجمۀ بهرام مستقیمی، تهران: وزارت امور خارجه.
16. های، کالین (1385). درآمدی انتقادی بر تحلیل سیاسی، ترجمۀ گل محمدی، تهران: نشر نی.
17. هیل، کریستوفر (1393). آیندۀ تحلیل سیاست خارجی، در دابرت دنمارک (ویراستار): بازدرآمدی بر تحلیل سیاست خارجی، ترجمۀ مالک ذوالقدر و مهدی میرمحمدی، تهران: مخاطب.
18. یاقوتی، محمدمهدی (1390). «تحلیل سیاست خارجی و هویت سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، تهران: فصلنامۀ سیاست خارجی، سال بیست‌وپنجم، ش 1، ص 28-1.

ب) خارجی

1. Asan, S. S., & Asan, U. (2007). “Qualitative cross-impact analysis with time consideration”, Technological Forecasting and Social Change, 74(5),  pp. 627-644.‏
2. Brown, C., & Ainley, K. (2009). Understanding international relations, Palgrave Macmillan.
3. Fuller, Graham E. (2003). The future of political Islam, New York, Palgrave Macmillan.
4. Mohammad Nia, Mahdi. (2010). "Understanding Iran’s Foreign Policy: An Application of Holistic Constructivism, Turkey", Alternatives Turkish Journal of International Relations, Vol.9, No.1, pp. 148-180.
5. Neack, L., Hey, J. A., & Haney, P. J. (Eds.). (1995). Foreign policy analysis: continuity and change in its second generation, Prentice Hall.
6. Neack, L., Hey, J. A., & Haney, P. J. (Eds.). (1995). Foreign policy analysis: continuity and change in its second generation, Prentice Hall.‏
7. Ramazani, R. K. (2013). Independence Without Freedom: Iran's Foreign Policy. University of Virginia Press.
8. Scott, W. H., & Nader, A. R. (2012). China and Iran: Economic, Political, and Military Relations, Center for Middle East Public Policy, International Programs at Rand.‏