پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,230 |
| تعداد مقالات | 67,764 |
| تعداد مشاهده مقاله | 115,180,040 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,927,807 |
The Hereafter Life of Animals in Islamic Theology: A Comparative Study between Islamic Schools and Inter-Religious Teachings | ||
| Journal of Contemporary Islamic Studies | ||
| مقاله 8، دوره 2، شماره 1، فروردین 2020، صفحه 71-87 اصل مقاله (414.6 K) | ||
| نویسنده | ||
| Saīd Naẓarī Tawakullī* | ||
| Associate Professor, Department of Jurisprudence & the Principles of the Islamic Law, University of Tehran, Tehran, Iran | ||
| چکیده | ||
| The life after death and the Hereafter life of human beings are among the tenets of all Muslims. However, the question is set forth by the theologians as to whether animals’ life will end by worldly death, or like humans, they will transfer to the other world and enjoy an immaterial life, too. The issue of animal Hereafter life is closely associated with the question if animals possess a rational soul or not. Since the Qur’ān has regarded animals as an umma, we are to accept that there has been a kind of identity and unity among the animals in understanding the world of being and the purpose of life, and this has prompted the application of the term umma to them. The two factors of consciousness and purposiveness in animals have caused the Qur’ān to identify them with the human beings and to speak of their otherworldly life. Accordingly, the resurrection of animals in the Hereafter, in addition to the pleading for justice from themselves, is also meant to plead justice from the human being. Thus, the principle of accepting the human’s responsibility towards animals is open to discussion, one which denies any exploitation of them outside the essential purpose of their creation. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| Animal؛ Death Hereafter life؛ Islamic Theology؛ religious teachings | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| زندگی اخروی حیوانات در کلام اسلامی: مطالعه تطبیقی مکاتب اسلامی و آموزه‌های میان-دینی | ||
| نویسندگان [English] | ||
| سعید نظری توکلی | ||
| دانشیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
| چکیده [English] | ||
| باورمندی به زندگی انسان پس از مرگ و حضور در جهان آخرت، از جمله اصول اعتقادی همه مسلمانان است. اما این پرسش برای متکلمان مطرح است که آیا زندگی حیوانات با مرگ پایان می‌پذیرد یا آن‌ها نیز همچون انسان به جهان دیگر، منتقل می‌شوند و از یک زندگی غیرمادی بهره می‌برند. مسأله زندگی اخروی حیوانات، ارتباط نزدیکی با برخورداری حیوانات از روح غیرمادی دارد. قرآن از حیوانات، با عنوان «امت» یاد کرده است و همین مطلب، سبب می‌شود تا بپذیریم حیوانات دارای نوعی فهم درباره جهان هستند و هدف یکسانی نیز در زندگی دارند. دو عامل فهم و هدفمندی در حیوانات، سبب شده تا قرآن، انسان و حیوانات را همسان فرض کرده، از زندگی اخروی آن‌ها سخن بگوید. بر این اساس، منظور از رستاخیز حیوانات در جهان آخرت، افزون بر دادخواهی آن‌ها از یکدیگر، به معنای دادخواهی حیوانات از انسان‌ها نیز هست. لازمه پذیرش اصل مسئولیت انسان در برابر حیوانات، ممنوعیت هرگونه بهره‌برداری انسان از حیوانات خارج از هدف اساسی آفرینش آن‌هاست. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| حیوانات, زندگی پس از مرگ, کلام اسلامی, آموزه های دینی | ||
| مراجع | ||
|
The Qur’ān, with an English Paraphrase, translated by Sayyid ‘Alī Qulī Qarā’ī (2003), Qom, The Center for Translation of the Holy Qur’ān. ‘Arūsī Ḥuwayzī, A. (1991), Nūr al-thaqalayn (4th ed.). Ismā‘īliyān Institute. Āmudī, A. (1992), Ghāyat al-marām fī ‘ilm al-kalām. Beirut, Dār al-Kutub al-‘Ilmiyya. Ardabīlī, A. (1983), Majma‘ al-fā’ida wa al-burhān fī sharḥ-i irshād al-adhhān. Qom, Jāmi‘a Mudarrisīn. ‘Askarī, A. (1991), Mu‘jam al-furūq al-lughawiyya. Qom, Mu’assisa al-Nashr al-Islāmī. Bahā’ī, M. (1999) , Miftāḥ al-falāḥ fī ‘amal al-yawm wa al-layla. Beirut, Mu‘assisa al-A‘lamī. Baḥrānī, M. (1985), Qawā‘id al-marām fī ‘Ilm al-kalām (2nd ed.). Qom, Mar‘ashī Library. Barqī, A. (n.d.), Al-Maḥāsin. Dār al-Kutub Islāmiyya. Bukhārī, M. (1981), Al-Adab al-mufrad (2nd ed.). Al-Kutub al-Thiqāfiya Institute Farāhīdī, K. (1989), Al-‘Ayn (2nd ed.). Qom, Dār al-Hijra. Fatḥullāh, A. (1995), Mu‘jamu alfāḍ al-fiqh al-ja‘farī. Maṭābi‘ al-Madūkhal. Fayḍ Kāshānī, M. (n.d.), Al-Ṣāfī fī tafsīr kalām Allāh. Dār al-Murtaḍā lil-Nashr. Ghazālī, M. (1985), Qawā‘id al-‘aqā’id (2nd ed.). Beirut, ‘Ālam al-Kitāb. Guthrie, W.K.C. (1998), Plato’s Jumhūrī. Translated by Ḥasan Fatḥī, Fikr-i Rūz Publications. Ḥakamī, Ḥ. (1971), Ma‘ārij al-qabūl bi sharḥ sullam al-wuṣūl ilā ‘ilm al-uṣūl. Al-Dammām, Dār al-Qayyim,. Ḥarbī, I. (1987), Gharīb al-ḥadīth. Jiddah, Dār al-Ma‘rifa. Ibn Athīr, M. (1997), Al-Nihāya fī gharīb al-ḥadīth. Beirut, Dār al-Kutub al-‘Ilmiyya. Ibn Bābawayh, M. (1966), ‘Ilal al-sharā’i‘. Najaf, Maktibatu Ḥaydariyya. -------------- (1984), Man lā yaḥḍuruhū al-faqīh (2nd ed.). Qom, Jāmi‘a-yi Mudarrisīn. Ibn Ḥazm al-Ṭāhirī, A. (n.d.), Al-Faṣl fī al-milal wa al-ahwā’ wa nihal, Cairo, Maktibat al-Khānjī. Ibn Kathīr Qurashī, I. (1992), Tafsīr al-Qur'ān al-‘aẓīm. Beirut, Dār al-Ma‘rifa. Ibn Manẓūr (1985), Lisān al-‘Arab. Qom, Adab al-Ḥawza. Ibn Sīna, Ḥ. (1960), Al-Shifā, ilāhiyyāt. Cairo, Al-Hay’at al-‘Āmmat li Shu’ūn al-Maṭābi‘ al-Amīriyya. --------------- (1987), Mi‘rājnāma (2nd.). Mashhad, Islamic Research Foundation. Jurjānī, ‘A. (1907), Sharḥ al-mawāqif. Egypt, Maṭba‘atu Sa‘āda. Kulaynī, M. (1968.), Al-Kāfī (3rd ed.). Tehran, Dār al-Kutub al-Islāmiyya. Majlisī, M. B. (1982), Biḥār al-anwār (2nd ed.). Beirut, Mu’assisa al-Wafā. Mar‘ashī Najafī, S. (n.d.), Sharḥ iḥqāq al-ḥaqq wa izhāq al-bāṭil. Qum, Mar‘ashī Library. Māzandarānī, M. Ṣ (n.d.), Sharḥ-i uṣūl al-kāfī. Edited by Mīrzā Abulḥasan Sha‘rānī, Mufīd, M. (n.d.), Al-Nukat al-i‘tiqādiyya. Qom, Jāmi‘a Mudarrisīn. Najafī, M. Ḥ. (1988), Jawāhir al-kalām fī sharḥ sharā’i‘ al-islām (3rd ed.). Dār al-Kutub al-Islāmiyya. Nawawī, Y. (n.d.), Al-Majmū‘ fī sharḥ al-muḥadhdhab. n.p, Dār al-Fikr. ---------------- (1987), Ṣaḥīḥ muslim bi sharḥ al-Nawawī. Beirut, Dār al-Kutub al-‘Arabiyya. Nūrī, M. Ḥ. (1987), Mustadrak al-wasā’il wa mustanbaṭ al-masā’il. Qom, Āl al-Bayt Institute. Qurṭabī, M. (1985), Al-Jāmi‘ li aḥkām al-Qur'ān (2nd ed.). Beirut, Mu’assisa al-Tārīkh al-‘Arabī. Rāwandī, F. (1987), Al-Nawādir. Dār al-Ḥadīth. Rāzī, M. (n.d.), Al-Tafsīr al-kabīr (3rd ed.). Beirut, Dār Iḥyā’ al-Thurāth al-‘Arabī. Shawkānī, M. (n.d.), Fatḥ al-qadīr. Beirut, ‘Ālam al-Kutub. Shīrāzī, Ṣ. M. (1999), Al-Ḥikmat al-muti‘āliya fī asfār al-‘arba‘a al-‘aqliyya. Qom, Mashūrāt Muṣṭafawī. ----------- (2003), Al-Shawāhid al-rubūbiyya (3rd. ed.). Qom, Būstān Kitāb Institute. Suhrawardī, S. (2001), Ḥikmat al-ishrāq (3rd. ed.). Tehran, Humanities and Cultural Studies Research Center. Suyūṭī, J. (n.d.), Tafsīr al-jalālayn. Beirut, Dār al-Ma‘rifa. Ṭabarī, M. (1995), Jāmi‘ al-bayān ‘an ta’wīl āya al-Qur'ān. Beirut, Dār al-Fikr. Ṭabrisī, F. (1997), Jawāmi‘ al-jāmi‘. Qom, Mu‘assisa Nashr Islāmī. ------------- (1960), Majma‘ al-bayān fī tafsīr al-Qur’ān. Dār Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī,` Ṭabāṭabā’ī, M. Ḥ. (1973), Al-Mīzān fī tafsīr al-Qur'ān. Qom, Ismā‘īliyān Institute. Taftāzānī, M. (1989), Sharḥ al-maqāṣid. Qom, Manshūrāt al-Sharīf al-Raḍī. Tamīmī, N. (1963), Da’ā’im al-Islām. Egypt, Dār al-Ma‘ārif. Ṭurayḥī, F. (1988), Majma‘ al-baḥrayn (2nd ed.). Maktab al-Nashr al-Thiqāfat al-Islāmiyya. Ṭūsī, M. (1984), Al-Rasā’il al-‘ashr, Qom, Jāmi‘a Mudarrisīn. ------------ (1989), Al-Tibyān fī tafsīr al-Qur'ān. Beirut, Dār Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 205 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 523 |
||