پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,226 |
| تعداد مقالات | 67,694 |
| تعداد مشاهده مقاله | 115,006,444 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,687,760 |
ارزیابی میزان پاسخگویی فضاهای عمومی شهری به نیازهای معلولان جسمی حرکتی (مطالعة موردی: خیابان فردوسی شهر سنندج) | ||
| پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری | ||
| مقاله 6، دوره 7، شماره 3، مهر 1398، صفحه 509-532 اصل مقاله (1.43 M) | ||
| نوع مقاله: پژوهشی - کاربردی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jurbangeo.2019.274209.1048 | ||
| نویسندگان | ||
| مریم رضائی* 1؛ هانیه نصیری اردلی2 | ||
| 1دکتری جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران | ||
| 2کارشناس ارشد برنامه‌ریزی شهری، مؤسسۀ آموزش عالی نور هدایت شهرکرد، شهرکرد، ایران | ||
| چکیده | ||
| امروزه در فضاهای شهری شاهد افراد کم‌توان جسمی-حرکتی هستیم که حضورشان در اجتماع نادیده گرفته شده است. از جمله حقوق ضایع‌شدۀ آن‌ها می‌توان به تحرک و دسترسی ایمن به خدمات، فضاها و تأسیسات عمومی شهرها با حفظ استقلال فردی اشاره کرد. با توجه به اینکه قدرت تطبیق معلولان با بسیاری از ناملایمات شهری پایین‌تر از دیگر شهروندان است و این افراد در بسیاری از مواقع ناتوان می‌مانند، فضای خانه را به محیط شهری ترجیح می‌دهند که این امر لزوم برنامه‌ریزی برای استانداردسازی فضاهای شهری و انطباق آن‌ها با نیازهای معلولان را بیشتر می‌کند. ایجاد فضاهای پاسخگو برای افراد دارای محدودیت‌های حرکتی، نمود تأمین عدالت و ایمنی اجتماعی در دسترسی‌هاست که علاوه‌بر امنیت جانی و بهداشتی، آثار روانی فوق‌العاده‌ای به همراه خواهد داشت و از افسردگی و انزوای معلولان جلوگیری خواهد کرد. هدف پژوهش کاربردی و توصیفی-تحلیلی حاضر بررسی وضعیت فضاهای عمومی شهری در پاسخگویی به نیازهای معلولان جسمی حرکتی در خیابان فردوسی شهر سنندج و تأثیر این فضاها بر انزوای اجتماعی معلولان است. برای جمع‌آوری داده‌ها از روش پیمایشی و کتابخانهای استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌هایی مانند آزمون t تک‌نمونه‌ای و رگرسیون خطی چندگانه صورت گرفت. شاخص‌های مورد بررسی در این پژوهش شامل پیاده‌روها، پل‌های ارتباطی و دسترسی‌ها، حمل‌و‌نقل درون‌شهری، تجهیزات و مبلمان شهری و ساختمان‌ها و مکان‌های عمومی است. یافته‌های آزمون t حاکی از آن است که تمام شاخص‌های مورد بررسی میانگین بسیار پایینی دارد و فضاهای شهری در منطقه مورد مطالعه قادر به پاسخگویی به نیازهای اجتماعی و زیستی معلولان نیستند. در این میان کمترین میانگین مربوط به شاخص سیستم حمل‌و‌نقل عمومی (1/1) است. همچنین در تحلیل رگرسیون، شاخص حمل‌و‌نقل با ضریب تأثیر 458/0 بیشترین تأثیر را بر انزوای معلولان دارد. نتایج نشان می‌دهد در زمینة طراحی و برنامه‌ریزی شهری برای معلولان در خیابان فردوسی سنندج اقدامات مناسب و کافی صورت نگرفته و هیچ‌یک از فضاها و کاربری‌های مورد سنجش در محدودة مورد مطالعه از نظر میزان پاسخ‌دهی برای نیازهای معلولان وضعیت مطلوبی ندارند که در این میان قابلیت دسترسی و وضعیت حمل‌و‌نقل عمومی به‌مراتب وضعیت بدتری داشته و انزوای معلولان را به همراه داشته است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| انزوای اجتماعی؛ شهر سنندج؛ فضاهای شهری پاسخگو؛ معلولان؛ مناسبسازی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Accountability of Urban Spaces to the Disabled Person’s Needs (Case Study: Ferdowsi Street in Sanandaj) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Maryam Rezaee1؛ Haniyeh Nasiri Ardali2 | ||
| 1PhD of Geography & Urban Planning, Department of Urban Planning, Islamic Azad University, Isfahan (Khorasgan) Branch, Iran | ||
| 2MA in Urban Planning, Higher education institution of Noor–E Hedayat, Shahrekord, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| Introduction Nowadays, making urban spaces appropriate and improving the accessibility and mobility of persons with disabilities have an important role in urban planning and design. The individuals with physical disability have the image of the city, and not able to establish normal relations with others. Disabled persons are not specific and distinctive, but they want a very common communication just like healthy persons in social relationships. But the important thing is that urban public spaces for the traffic of this group are not appropriate. Because the condition of our cities, streets, sidewalks, public places, welfare spaces, health services, urban transportation systems, etc., usability does not provide it for the target group. Accordingly, the evaluation of urban public spaces in order to meet the needs of the disabled and to prevent their isolation, is one of the requirements of every society especially our society, which has been faced with a large number of persons with disabilities after the imposed war in Iran. Methodology The type of this research in terms of target is applied and its methodology is analytic-descriptive. For collecting the data, the library and survey method were used. By specifying the related parameters and variables, the questions of questionnaire were written and the questionnaire was distributed among the samples of research. The population of this study includes all physically disabled persons in Sanandaj city. The total number of physically disabled persons in Sanandaj in 2016 was 1818 people. These people have been examined in three groups of disabled with leg defects, amputation of leg and trunk defects. Using Cochran sampling method with standard division of 5% and a confidence coefficient of 95 percentages, a sample of the total population was estimated 317 people. To select the samples, stratified sampling method was used. In this study, each of the three groups (leg defects, amputation of leg and trunk defects) was considered as the study classes. The sampling method for all of the classes was simple random sampling method. Then for data analysis, testing methods such as T test and linear regression by SPSS software were used. Results and discussion In this study, in order to make urban public spaces appropriate, we used five main indicators including sidewalks, communication bridges and accesses, urban transport, equipment and furniture as well as buildings and public places. In the index of sidewalks, the main variables are longitudinal and transverse slope of the pavements, existence of stairs on the pavement, existence of building materials in pavement, existence of inappropriate flooring on the pavement and etc.. The factors related to communication bridges and accesses index are in the variables such as lack of bridge between the sidewalk and the street in a long way, low width of communication bridges, high Slope of communication bridges, disconnection of the communication bridge with the street, existence of a great distance between the bridges fences and etc.. For urban transport system index, we also used the variables including inappropriate bus and taxi stations, difference in level between the station and vehicles, inappropriate doors of the public vehicles for enter of the disabled with wheelchair and etc.. In the following, for evaluation of index of urban equipment and furniture, we also used variables including high altitude of signs and advertising in the city and the lack of perspective of the person sitting, inappropriate installation of ATM and their high altitudes, inappropriate width and lack of suitable ramps, Unusable rest benches in public places and spaces for physically disabledand etc., were used. Finally, to assess of indexofbuildings and public places, variables such as existence of stairs between the street and the entrance of public buildings, lack of ramp (slope level) at the entrance of buildings and public places, inappropriate slope of ramps in buildings and public places and so on were used. As mentioned above, in order to survey and evaluation of these indicators, analyzing methods such as T test and linear regression were employed. Conclusion This study aimed to evaluate the evaluation ofmaking appropriate use of urban public spaces for access of disabled persons in Ferdowsi Street in Sanandaj, as the case study. The results of the study using T-test and comparison of means shows that all indices were lower than the average standard, but nevertheless it is the highest mean obtained for the index of urban furniture (2/23) and the lowest mean for the public transport system index (1/1). None of the evaluated spaces in study area in terms of adaptation for the disabled are not in the favorable condition. Thus, the transportation system and public places and buildings had the most severe state of dissatisfaction and indices of sidewalks, communication bridges and urban furniture and equipment are ranked next. This has led to the isolation and lack of participation of disabled persons in urban social activities. This was confirmed by the use of regression analysis (correlation coefficient 0.641). Eliminating these barriers requires measures that ensure greater participation of disabled persons in their community's affairs. In order to make urban spaces appropriate for access of disabled persons and attention to their needs, the following suggestions are presented: - organizing vendors and determine the specific location for them. - filling of the holes and post and the heights to prevent of the overthrow of personswith the wheelchair. - Makeing appropriate and standardizing of connecting bridges between the sidewalk and the street. - Makeing appropriate of urban public transportation for the disabled persons. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Responsive urban spaces, disabled persons, Sanandaj city | ||
| مراجع | ||
|
احدی، محمدرضا و پرنیان نورائی، 1393، «مطالعة تطبیقی ارتقای ایمن‌سازی شبکة معابر شهری برای معلولان و افراد کم‌توان جسمی-حرکتی»، فصلنامة مدیریت ترافیک، دورة نهم، شمارة 33، صص 23-44. اذانی، مهری، کهزادی، اسفندیار، رحیمی، علیرضا و رسول بابانسب، 1393، «ارزیابی میزان تناسب فضاهای شهری با معیارهای دسترسی معلولان و رتبه‌بندی مناطق شهری (مورد مطالعه: شهر دوگنبدان)»، نشریة جغرافیا و برنامه‌ریزی، سال هجدهم، شمارة 50، صص 1-28. اعتماد شیخ‌الاسلامی، فائزه، ۱۳۸۵، مناسبسازی تجهیزات شهری برای معلولان و جانبازان، همایش ملی مناسبسازی محیط شهری، تهران، پژوهشکدة مهندسی و علوم‌پزشکی جانبازان، صص 1-10. اکبری، رضا و سمانه پاک‌بنیان، 1391، «تأثیر کالبد فضاهای عمومی بر احساس امنیت اجتماعی زنان؛ مورد: محلة نارمک و شهرک اکباتان شهر تهران»، نشریة هنرهای زیبا، معماری و شهرسازی، دورة هفدهم، شمارة 2، صص 53-64. برجیان، منصور و بهزاد جغتایی، 1388، استانداردهای مناسبسازی بناها و محیط‌های شهری (برای افراد دارای معلولیت)، معاونت توان‌بخشی سازمان بهزیستی کشور، تهران. بهرامی، سیروان، هیرا مرادی، علی حجت و فاطمه مهرابی، 1396، بررسی و تحلیل پارامترهای محیطی مؤثر جهت ارتقای کیفیت پیاده‌روها (نمونة موردی: خیابان فردوسی سنندج)، دومین کنفرانس بین‌المللی مهندسی عمران، معماری و مدیریت بحران، تهران، دانشگاه علامه مجلسی، صص 1-12. بهمن‌پور، هومن و بهرنگ سلاجقه، 1387، «بررسی کمی و کیفی فضاهای شهری در تهران از دیدگاه کاربری برای معلولان (مطالعة موردی: پارک لاله)»، دوفصلنامة مدیریت شهری، دورة ششم، شمارة 21، صص 7-18. تقوایی، مسعود، مرادی، گلشن و اعظم صفرآبادی، 1389، «بررسی و ارزیابی وضعیت پارک‌های اصفهان براساس معیارها و ضوابط موجود برای دسترسی معلولان و جانبازان»، مجلة جغرافیا و برنامه‌ریزی محیطی، سال بیستویکم، شمارة 2، صص 47-64. چایچی سلماسی، زهرا و زهره داودپور، 1394، حضور معلولان در شهر با تأکید بر ضوابط و مقررات معلولان، کنفرانس بین‌المللی عمران، معماری و زیرساخت‌های شهری، تبریز، دبیرخانة دائمی کنفرانس، صص 1-13. حبیبی، کیومرث، رحیمی کاکه‌جوب، آرمان، عبدی، محمد حامد و طالب احمدی، 1392، «ایمن‌سازی فضای عمومی شهری برای افزایش حضورپذیری زنان (نمونة موردی: خیابان فردوسی شهر سنندج)»، نشریة شهرنگار، سال دوازدهم، شمارة 62 و 63، صص 84-93. حسینی، سید باقر و سعید نوروزیان ملکی، 1387، «مناسبسازی مسکن و شهر برای افراد دارای ناتوانی‌های جسمی-حرکتی (نمونة موردی: منطقة 8 تهران)»، نشریة بین‌المللی علوم مهندسی دانشگاه علم و صنعت ایران، دورة نوزدهم، شمارة 10-ب، صص 195-206. حقی، مهدی، رشیدیان‌فر، نفیسه و افسانه گلمکانی، 1391، «ارتقای کیفیت تجهیزات شهری برای معلولان»، نشریة دانش‌نما، سازمان نظام مهندسی ساختمان استان اصفهان، سال بیستویکم، صص 84-94. خدابخشیان، مقدی و حامد نیک‌نفس، 1391، «مناسبسازی پارک‌ها جهت استفادة معلولان حرکتی»، نشریة دانش‌نما، سازمان نظام مهندسی ساختمان استان اصفهان، سال بیستویکم، صص 95-100. رفیعیان، مجتبی، تقوایی، علی‌اکبر، خادم، مسعود و روجا علی‌پور، 1391، «بررسی تطبیقی رویکردهای سنجش کیفیت در طراحی فضاهای عمومی شهری»، نشریة علمی-پژوهشی انجمن علمی معماری و شهرسازی ایران، شمارة 4، صص 35-43. روزنامه ایران سپید، 1397، آمار معلولیت‌ها در کشور، سال بیست و دوم، شمارة 5904، شناسة خبر: 13808. سراج، مصطفی، 1388، استانداردهای دسترسی (راهنمای مناسبسازی ساختمان، فضاهای عمومی، حمل‌و‌نقل و تجهیزات)، ادارة کل روابط عمومی سازمان بهزیستی کشور. سلیمانی، زکریا، 1392، «مناسبسازی و نوسازی شهر برای معلولان جسمی-حرکتی (مطالعة موردی: شهر ایلام)»، اولین همایش ملی جغرافیا، شهرسازی و توسعة پایدار، تهران، صص 1-12. صفدر‌زاده، زکیه، 1391، «میزان انطباق معابر شهری با نیاز جامعة معلولان و جانبازان، مطالعة موردی شهر شیروان»، فصلنامة جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری چشم‌انداز زاگرس، دورة پنجم، شمارة 15، صص 35-64. عباد سیچانی، هاجر، 1391، «موانع حضور معلولان در فضای شهر اصفهان»، نشریة دانش‌نما، سازمان نظام مهندسی ساختمان استان اصفهان، سال بیستویکم، شمارة پیاپی 209-210، صص 71-76. عبدالله‌زاده‌فرد، علیرضا، سرورزاده، سید کوروش و نرگس اژدری، 1395، «مناسبسازی پیاده‌راه‌ها و تجهیزات شهری برای جانبازان و معلولان»، مجلة علمی-پژوهشی طب جانباز، دورة هشتم، شمارة ۴، صص ۲۱۷-۲۲۴. غلام شهبازی، مهسا، 1393، طراحی و ساماندهی پیاده‌راه خیابان فردوسی سنندج مبتنی بر ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی، همایش ملی شهرسازی فرهنگ‌گرا، اصفهان، دانشگاه شیخ بهایی، صص 1-13. کمانرودی کجوری، موسی، 1389، «آسیب‌شناسی ساختاری مدیریت توسعة شهری تهران با تأکید بر مناسبسازی فضاهای شهری برای معلولان»، دوفصلنامة مدیریت شهری، شمارة 25، صص 99-114. قاسمی‌نژاد، شیما، 1396، بررسی نقش مبلمان شهری در آرامش شهروندان معلول؛ نمونة موردی: بافت مرکزی شهر سیرجان، اولین همایش ملی توسعة پایدار و مدیریت شهری با رویکرد آرامش شهروندی، شهرداری سیرجان، صص 1-16. لاهوتی‌فر، رحیم، 1391، «معلولان و شهر»، نشریة دانش‌نما، سازمان نظام مهندسی ساختمان استان اصفهان، سال بیستویکم، شمارۀ پیاپی 209-210، صص 54-62. مجیدی، فاطمه سادات و سیاوش تیموری، 1390، «مطالعة موردی خیابان چهارباغ جهت اصلاح دسترسی جانبازان و معلولان جسمی-حرکتی»، مجلة علمی-پژوهشی طب جانباز، سال سوم، شمارة 11، صص 36-44. مجیدی، فاطمه‌السادات، 1391، «معلول کیست و معلولیت چیست؟» نشریة دانش‌نما، سازمان نظام مهندسی ساختمان استان اصفهان، سال بیستویکم، شماره پیاپی 209-210، صص 24-30. مرکز آمار ایران، 1395، سرشماری عمومی نفوس و مسکن استان کردستان. معمار، مهرنوش، 1385، مناسبسازی مبلمان و تجهیزات شهری، همایش ملی مناسبسازی محیط شهری، تهران، پژوهشکدة مهندسی و علوم پزشکی جانبازان. Ahmad, M., 2015, Independent-Mobility Rights and the State of Public Transport Accessibility For Disabled People: Evidence From Southern Punjab in Pakistan, Administration and Society, Vol. 47, No. 2, PP. 197–213. Basha, R., 2015, DisabilityandPublic Space–Case Studies of Prishtina and Prizren, International Journal of Contemporary Architecture, Vol. 2, No. 3, PP. 54-66. Baris, M . E., and Uslu, A., 2009. Accessibility for the Disabled People to the Built Environment in Ankara, Turkey, African Journal of Agricultural Research Vol. 4, No. 9, PP. 801-814. Brown, R. L., and Turner, R. J., 2010, Physical Disability and Depression: Clarifying Racial/ Ethnic Contrasts, Journal of Aging Health, Vol. 22, No. 7, PP. 977-1000. Cattella, V., Dinesb, N., Geslerc, W., and Curtisd, S., 2008, Mingling, Observing, and Lingering: Everyday Public Spaces and Their Implications for Well-Being and Social Relations, Health and Place, No. 14, PP. 544–561. Doroudian, M., and Motamedi, M., 2015, Suitable Urban Space for Disable People (Ajodanieh), Journal of Natural and Social Sciences, Vol. 3, No. 3, PP. 36-43. Heffner, Eds. K., and Polko A., 2012, Urban Public Spaces - From Economics to Management, Studia Regionalia Vol. 34. Kishore Rupa, Ch., 2015, Importance of Public Spaces in Cities, DOI: 10.13140/RG.2.1.1656.1125. Koca, D., and Ve Yılmaz, M., 2017, Engelliler Icin Mekan Düzenlemelerinde Kapsayıcı Tasarım, YOK Yayını, Ankara. Molden, TH., and Tossebro, J., 2010, Measuring Disability in Survey Research: Comparing Current Measurements Within One Data Set, Eur J Dev Psychol, Vol. 4, No. 3, PP. 174-189. Ozdemir, A., 2017, Engelsiz Yasama Dogru, ODTU’luler Bulteni, ODTU Mezunlar Dernegi Yayını, Subat, Sayı 267, Ankara. Park, J., and Chowdhury, S., 2018, Investigating the Barriers in a Typical Journey by Public Transport Users with Disabilities, Journal of Transport and Health, Vol. 10, PP. 361-368. Soltani, S. H. Kh. Sham, M., Awang, M., and Yaman, R., 2012, Accessibility for Disabled in Public Transportation Terminal, Procedia - Social and Behavioral Sciences 35, PP. 89 – 96. Suryotrisongko, H., Kusuma, R. C., and Ginardi, R. V. H., 2017, Four-Hospitality: Friendly Smart City Design for Disability, Procedia Computer Science 124, PP. 615–623. Verseckiene, A., Meskauskas, V., and Batarliene, N., 2016, Urban Public Transport Accessibility for People with Movement Disorders: the Case Study of Vilnius, Procedia Engineering 134, PP. 48-56. Wahyuni, E. S., Murti, B., and Joebagio, H., 2016, Public Transport Accessibility for People with Disabilities, Journal of Health Policy and Management, Vol. 1, No. 1, PP. 1-7. Yilmaz, M., 2018, Public Space and Accessibility, International Journal of Architecture and Planning, Vol. 6, PP. 1-14 Abdolahzade Fard, A., Sorourzadeh, S., Azhdari N., 2016, Sidewalks and Urban Equipment Modification for Veterans and Disabled Persons, Iran J War Public Health Vol. 8, No. 4, PP. 217-224. (In Persian) Ahadi,M., and Nouraie, P., 2014, A Comparative Analysis of Safety Upgrading of Urban Road Network for Incapacitating and Physical-Disabled Persons, Journal of Traffic Management Studies, No. 33, PP. 23-44. (In Persian) Ahmad, M., 2015, Independent-Mobility Rights and the State of Public Transport Accessibility for Disabled People: Evidence From Southern Punjab in Pakistan, Administration and Society, Vol. 47, No. 2, PP. 197–213. Akbari, R., andPakbonyan, S., 2012, the Impact of Public Spaces Form on Women Social Security Sense Comparative Study in Two Different Residential Patterns, Journal of Honar-Ha-Ye- Ziba, Vol. 17, No. 2, PP. 53-64. (In Persian) Azani, M., Kohzadi, E., Rahimi, A., and Babanasab, R., 2015, An Evaluation of the Proportion of Urban Spaces with Accessibility Standards for the Disabled People and Ranking of Urban Areas (Case Study of Dogonbadan City), Journal of Geography and Planning, Vol. 18, No. 50, No. 50, PP. 1-28. (In Persian) Bahmanpour, H., and Salajeghah, B., 2008, Quantitative and Qualitative Survey of Tehrans’ Urban Spaces From Disables’ Perspective (Case Study: Laleh Park), Urban Management Studies , Vol. 6, No. 21, PP. 7-18. (In Persian) Bahrami, S., Moradi, H., Hojjat A., and Mehrabi, F., 2017, Survey and Analysis of Effective Environmental Parameters for Improving the Quality of Pavements (Case Study: Ferdowsi S., Sanandaj), 2Nd International Conference on Civil Engineering, Architecture and Crisis Management, Tehran, University of Allamehmajlesi, PP. 1-12. (In Persian) Borjian, M., and Jaghtaei, B., 2009, Standards of Adaptation of Buildings and Urban Environments (For Persons with Disabilities), Tehran, Department of Rehabilitation of Welfare Organization of Iran. (In Persian) Chaychi Salmasi, Z., and Davoodpour, Z., 2015, The Presence of the Disabled in the City with an Emphasis on the Terms and Conditions of the Disabled, International Conference on Civil, Architecture and Urban Infrastructure, 29-30 July, Tabriz, Iran, PP. 1-13. (In Persian) Doroudian, M., and Motamedi, M., 2015, Suitable Urban Space for Disable People (Ajodanieh), Journal of Natural and Social Sciences, Vol. 3, No. 3, PP. 36-43. (In Persian) Ebad Sichani, H., 2012, Obstacles to the Presence of the Disabled in Esfahan City, Danesh Nama Journal, Isfahan Provincial Building Engineering Organization, Vol. 3, No. 21, PP. 71-76. (In Persian) Etemad Sheikh Al-Islami, F., 2006, Adapting Urban Equipment for the Disabled and Veterans,1st National Conference on Enabling the Urban Environment for the Disabled, Tehran, Institute of Engineering and Medical Sciences of Veterans, PP. 1-10. (In Persian) Ghasemi Nejad, Sh., 2017, Investigating the Role of Urban Furniture in the Safty of Disabled Citizens Case Study of the Central Context of the City of Sirjan, The First National Conference on Sustainable Development and Urban Management with a Approach Citizen Safty, Sirjan Municipality, PP. 1-16. (In Persian) Gholam Shahbazi, M., 2014, Designing and Organizing of Ferdowsi Pedestrian Street in Sanandaj the Based on Cultural and Social Values , National Conference on Cultural Urbanism, Isfahan, Sheikh Bahai University, PP. 1-13. (In Persian) Habibi, K., Rahimi Kakehjob, A., Abdi, M. H., and Ahmadi, T., 2013, Securing Urban Public Space to Increase Women's Attendance (Case Study: Ferdowsi Street, Sanandaj), Shahrnegar Bimonthly, No. 62-63, PP. 84-93. (In Persian) Haghi, M., Rashidianfar, N., and Golmakani, A., 2012, Improving the Quality of Urban Equipment for the Disabled, Danesh Nama Journal, Isfahan Provincial Building Engineering Organization, Vol. 3, No. 21, PP. 84-94. (In Persian) Hosseini, S. B., and Norouzian Maleki, S., 2008, Adaptation of Housing and City for People with Physical Disabilities (Case Study: Tehran Zone 8), International Journal of Industrial Engineering and Production Management, Iran University of Science and Technology, Vol. 19, No. 10b, PP. 195-206. (In Persian) Iran Sepid Newspaper, 2018, Disability Statistics in the Country, No. 5904, News ID: 13808. (In Persian) Kamanroodi Kojori, M., 2010, Structural Pathology of Management and Urban Development: Making Appropriate Tehran Spaces for the Disabled, Journal of Urban Management, No. 25, PP. 99-114. (In Persian) Khodabakhshian, M., and Niknafs, H., 2012, Adapting Parks for the Use of Disabled People, Danesh Nama Journal, Isfahan Province, Organization of Civil Engineering, Vol. 3, No. 21, PP. 95-100. (In Persian) Lahoutifar, R., 2012, Disabled and the City, Danesh Nama Journal, Isfahan Provincial Building Engineering Organization, Issue21, Vol. 3, PP. 54-62. (In Persian) Majidi F, and Teimouri, S., 2011, A Study of Chaharbagh Avenue as a Case Study to Improve Access for War-Invalids and Physical Disabled People, Iran J War Public Health, Vol. 3, No. 3, PP. 36-44. (In Persian) Majidi, F., 2012, What Is a Disability and What Is a Disability? Danesh Nama Journal, Isfahan Provincial Building Engineering Organization, Vol. 3, No. 21, PP. 24-30. (In Persian) Statistical Center of Iran. (2016). General Census of Population and Housing of Kurdistan Province. (In Persian) Memar, M., 2006, Adaptation of Urban Furniture and Equipments, National Conference on Urban Environmental Adaptation, Tehran, Institute of Engineering and Medical Sciences of Veterans. (In Persian) Rafiyan, M., Taqvaei, A. A., Khadem, M., and Alipour, R., 2013, A Comparative Survey of Quality Assessment Approaches in Designing Urban Public Spaces, Journal of the Scientific Society of Architecture and Urbanism,. Vol. 3, No. 4, PP. 35-43. (In Persian) Safdarzadeh, Z., 2012, the Adaptation of Urban Pathways to the Needs of the Disabled and Veterans, A Case Study of Shirvan City, Journal of Geography and Urban Planning Zagros Landscape, Vol. 5, No. 15, PP. 35-64. (In Persian) Seraj, M., 2009, Accessibility Standards (Adaptation Guidelines of Building, Public Spaces, Transportation and Equipment), Office of Public Relations of the Welfare Organization of Iran. (In Persian) Soleimani, Z., 2013, Adaptation and Renovation of the City for the Disabled (Case Study of Ilam City), First National Conference on Geography, Urbanism and Sustainable Development, Tehran, PP. 1-12. (In Persian) Soltani, S. H., Sham, Kh., Awang, M., and Yaman, R., 2012, Accessibility for Disabled in Public Transportation Terminal, Procedia Social and Behavioral Sciences 35, PP. 89- 96. (In Persian) Taghvaei, M., Moradi, Gh., and Safarabadi, A., 2010, Investigation and Evaluation of Isfahan City Parks Conditions Base on Existing Standard for Access of Weak and Disabled People, Journal of Geography and Environmental Planning, Vol. 21, No. 2, PP. 47-64. (In Persian) | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 974 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,016 |
||