جهت‌گیری سیاست کیفری بر‌مبنای دانش مخاطرات (مطالعۀ موردی: سیل فروردین 1398 در خوزستان و شیراز)

[1].       اس.ریگاکاس، جورج (1390). «جامعۀ خطر و جرم‌شناسی سنجشی: جنبه‌هایی برای یک گفتمان انتقادی»، ترجمۀ افشین عبداللهی، فصلنامۀ مطالعات بین‌المللی پلیس، سال 4، ش 13، ص 172-157.

[2].       آقابابایی، حسین (1390). «امنیت، آزادی شخصی و مدیریت خطر جرایم امنیتی»، ضمیمۀفصلنامۀتحقیقاتحقوقیدانشکدۀحقوقدانشگاه شهید بهشتی، یادنامۀ شادروان دکتر رضا نوربها.

[3].              دلماس مارتی، میرِی (1393). نظام‌های بزرگ سیاست جنایی، ترجمۀ علی‌حسین نجفی ابرندآبادی، چ 2، تهران: میزان.

[4].              حاجی‌ده‌آبادی، احمد؛ و سلیمی، احسان (1393). «اصول جرم‌انگاری در فضای سایبر»، فصلنامۀ راهبرد، ش 80، ص 88-61.

[5].       رمضانی قوام‌آبادی، محمدحسین (1390). «پیشگیری و سرکوب جرایم زیست‌محیطی در پرتو اقدامات سازمان‌های غیردولتی در نظام حقوقی ایران»، مجلۀ حقوقی دادگستری، سال 75، ش 75، ص 225-199.

[6].       طهماسبی، علی(1393). «مطالعۀ تطبیقی شرایط دعوای گروهی در حقوق آمریکا و کانادا؛ آموزه‌هایی برای حقوق ایران»، فصلنامۀ پژوهش‌های حقوق تطبیقی، دورۀ 18، ش 3، ص 175-153.

[7].              عالی پور، حسن (1389). جرایم ضد امنیت ملی، تهران: خرسندی.

[8].       فروغی، فضل‌الله؛ و ایرانی، امیر (1397). «بازشناسی معیارمدار از تحولات ارکان رفتارهای مجرمانۀ مخاطره‌آمیز»، فصلنامۀ مدیریت مخاطرات محیطی، دورۀ 5، ش 2، ص 165-143.

[9].        قاسمی، محمدعلی (1388).«جامعۀ ریسک و اهمیت آن برای مطالعات استراتژیک»، فصلنامۀ مطالعات راهبردی، دورۀ 12، ش 45، ص 47-27.

[10].          قره‌خانی، محسن؛ و ماجدی، زهرا (1395). راهنمای جامع طراحی و پیاده‌سازی چارچوب مدیریت ریسک، آتی‌نگر.

[11].          کولیور، ساندرا؛ و آقایی، علی‌اکبر (1379). «آزادی، حق و امنیت»، مجلۀ فصلنامۀ مطالعات راهبردی، دورۀ 3، ش 10، ص 192-177.

[12].     مهدوی‌پور، اعظم؛ و شهرانی کرانی، نجمه (1393). «امنیتی شدن جرم‌شناسی: راهبردها و آثار آن بر حقوق کیفری»، دو فصلنامۀ پژوهشنامۀ حقوق کیفری، دورۀ 5، ش 1، ص 188-159.

[13].     قاسمی حامد، عباس؛ و ‌فلاح، آرزو (1393). «دعوای گروهی و تأثیر آن بر حقوق مصرف‌کننده»، فصلنامۀ دیدگاه‌های حقوقی قضایی، دورۀ 19، ش 65، ص 122-‌89.

[14].          مندنی، اسلام (1394)، سیاست جنایی امنیت‌مدار و نظام کیفری حقوق بشر، تهران: مجد.

[15].     محسنی، حسن؛ غفار فارسانی، بهنام؛ و شوشی‌نسب، نفیسه (1391). «دعاوی جمعی و نقش آنها در احقاق حقوق مصرف‌کنندگان»، فصلنامۀ پژوهش حقوق خصوصی، دورۀ 1، ش 1، ص 182-157.

[16].          مقیمی، ابراهیم (1394). دانش مخاطرات (برای زندگی با کیفیت بهتر)، چ دوم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

[17].     مقیمی، ابراهیم (1396). چرا دانش مخاطرات (دانش مخاطرات امری فطری است)؟، فصلنامۀ مدیریت مخاطرات محیطی، دورۀ 4، ش 1، ص 7-1.

[18].          مقیمی، ابراهیم (1393). «چرا مخاطرات (1)، (تعریف و ضرورت)»، فصلنامۀ مدیریت مخاطرات محیطی، دورۀ 1. ش 1، ص 3-1.

[19].     نجفی ابرندآبادی، علی حسین(1392). تقریراتدرس جرم‌شناسی (از جرم‌شناسیانتقادیتاجرم‌شناسیامنیتی)،دورۀ دکتری حقوق کیفری و جرم‌شناسی دانشکدۀ حقوق دانشگاه شهید بهشتی.

[20].            Hudson, Barbara (2003). Justice in the Risk Society; Challenging and Re-affirming Justice in Late Modernity, Opcit, P: 46.

[21].            Luhmann, Niklas. (1993) Risk: A Sociological Theory, New York: Aldine/de Gruyter.

[22].            Mythen, Gabe, (2014). Underestanding the Risk Society, Risk, Security and Justice, Palgrave Macmillan publication, London, P: 12.

[23].            Simester, Andrew & von Hirsch, Andrew . (2011). Crimes, harms, and wrongs: On the principles of criminalisation, Oxford: Hart.