پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 154 |
| تعداد شماره‌ها | 5,833 |
| تعداد مقالات | 64,012 |
| تعداد مشاهده مقاله | 106,253,818 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 83,152,494 |
«تاریخ هنر» به مثابه «تاریخ سیاسی» نقدی بر رویکرد سیاست-محور در تاریخ‌نگاری هنر اسلامی | ||
| جامعه شناسی هنر و ادبیات | ||
| مقاله 6، دوره 11، شماره 1 - شماره پیاپی 21، شهریور 1398، صفحه 107-127 اصل مقاله (665.08 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jsal.2019.284100.665769 | ||
| نویسندگان | ||
| لیلا طباطبایی یزدی* 1؛ مهناز شایسته فر2؛ سارا شریعتی3 | ||
| 1دانشجوی دکترای هنر اسلامی، دانشگاه تربیت مدرس | ||
| 2دانشیار گروه هنر اسلامی دانشگاه تربیت مدرس | ||
| 3عضو هیئت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران | ||
| چکیده | ||
| تسلط رویکرد سیاست-محور در تاریخ‌نگاری از اواخر قرن نوزدهم و مقارن با پیدایش رویکردهای تاریخ جدید به چالش کشیده شده است و تاریخ‌نگاران و فیلسوفان تاریخ در دوره‌ی جدید در تلاش برای به چالش کشیدن این پارادایم، الگوها و شیوه‌های تاریخ‌نگری و تاریخ‌نگاری بدیلی ارائه کرده‌اند که با عنوان «تاریخ جدید» شناخته می‌شود. منابع گوناگون تاریخ هنر و معماری اسلامی در طول قریب به دو سده از پیدایش این حوزه‌ی مطالعاتی و مشخصاً یک سده از ورود این حوزه به آکادمی و در نتیجه تولید گستره‌ی متنوعی از متون پیرامون میراث هنری تمدن اسلامی، سنت تاریخ‌نگاری مشخصی را شکل داده‌اند که نگارندگان آن را «سنت تاریخ‌نگاری هنر اسلامی» می‌نامند. حال اگر بر اساس پارادایم تاریخ جدید به نقد این سنت تاریخ‌نگاری بپردازیم به نتایج قابل توجهی دست خواهیم یافت. هدف از این پژوهش، پرده برداشتن از رویکرد سیاست-محور موجود در سنت تاریخ‌نگاری هنر اسلامی و نقد پارادایم تاریخ‌نگاری سنتی مسلط در این سنت است. رویکرد روشی انجام این پژوهش کیفی است. داده‌ها با استفاده از روش کتابخانه‌ای-اسنادی گردآوری شده و برای تحلیل داده‌ها از تکنیک «تحلیل مضمون» استفاده شده است. بر اساس یافته‌های این پژوهش، منابع و متون اصلی تاریخ هنر اسلامی عمدتاً منظر روایی سیاسی را برای روایت تاریخ و سرگذشت هنرها در جوامع اسلامی به کار بسته است و در نتیجه‌ی آن بخش مهمی از میراث هنری تمدن اسلامی به حاشیه رانده شده‌است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| تاریخ؛ هنر؛ اسلامی؛ سیاسی؛ جدید | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Art History as Political History, a critique of the political approach in Islamic Art Historiography | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Leila Tabatabayi Yazdi1؛ Mahnaz Shayestefar2؛ Sara Shariati3 | ||
| 1PhD. student in Islamic Art, Tarbiat Modares University | ||
| 2Associate Professor of Islamic Art at tarbiat Modares University | ||
| 3Tehran university | ||
| چکیده [English] | ||
| The dominance of political approach in historiography was challenged in late 19th century and contemporary to the emergence of the new approaches in historiography. In their attempt to challenge traditional paradigm of historiography, historians presented some new models and approaches in historiography which are called “new history”. Different sources of Islamic art and architecture, after nearly two centuries of the emergence of this field of study and one year of its entrance into the academy which led into the production of many texts on the artistic heritage of Islamic civilization, has formed a specific historiographical tradition called “Islamic art historiographical tradition” by the authors of this paper. Had we criticize this historiographical tradition according to the “new history” paradigm, we would come into significant results. This research seeks to reveal the political approach in Islamic art historiography and criticize its dominant traditional historiographical paradigm. This is a qualitative study. Data are gathered from library and are analyzed with thematic analysis technique. Results show that the main sources and texts of Islamic art history had almost chosen political perspective for their historical narration of the story of art in Islamic countries and thus have marginalized great parts of the artistic heritage of Islamic civilization. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Art, history, Islamic, new, political | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 487 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 366 |
||