تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,532 |
تعداد مقالات | 70,501 |
تعداد مشاهده مقاله | 124,113,354 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,217,247 |
ارزیابی توسعۀ پایدار شهری با تأکید بر شاخصهای توسعۀ میانافزای شهری (مطالعۀ موردی: مناطق هشتگانۀ شهر اهواز) | ||
پژوهشهای جغرافیای انسانی | ||
مقاله 9، دوره 52، شماره 4، دی 1399، صفحه 1319-1337 اصل مقاله (1.25 M) | ||
نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jhgr.2019.261749.1007744 | ||
نویسندگان | ||
سارا موزرمی1؛ رحیم سرور* 2؛ مجید ولی شریعت پناهی3 | ||
1دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران | ||
2عضو هیئت علمی گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران | ||
3دانشیار گروه جغرافیا، دانشکدة علوم و انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یادگار امام خمینی (ره)، شهر ری، تهران | ||
چکیده | ||
رشد روزافزون جمعیت شهری و افزایش مهاجرت به کلانشهرها از یک سو و فقدان برنامهریزیهای کارآمد، از سوی دیگر، علاوه بر افزایش دامنة ساخت و سازها در نقاط پیرامونی شهرها، استفادة بیرویه و ناصحیح از منابع و تخریب اراضی کشاورزی را در پی داشته است. توسعة میانافزا یکی از رویکردهای اصلی در مقابله با پدیدة پراکنش و رشد افقی شهرهاست. یکی از اصلیترین حوزههایی که در توسعة میانافزای شهر به آن توجه میشود زمینهای بایر و بلااستفاده در محدودة شهر است. توجه به ظرفیت بالای زمینهای بایر در شهر میتواند راه ما را در رسیدن به شهری پایدار هموار کند. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی شاخصهای توسعة پایدار شهری با تأکید بر شاخصهای توسعة میانافزای شهری در شهر اهواز در قالب سه بُعد اجتماعی، کالبدی، و فضایی از طریق بررسی 33 شاخص است. روش تحقیق در این مطالعه روش توصیفی- تحلیلی است.همچنین، برایدستیابی به این هدف از ضریب آنتروپی شانون، مدل TOPSIS، و تحلیل خوشهای استفاده شده است. اطلاعات لازمه از طریق مطالعات کتابخانهای و با استفاده از آمار نامة سال 1395 شهر اهواز بهدست آمده است. نتایج حاصل از مدل تاپسیس نشان داد، به لحاظ ظرفیت توسعة میانافزا، با استفاده از شاخصهای منتخب بهترتیب مناطق 5 (589/0) و 1 (416/0) دارای بالاترین ضریب و بیشترین ظرفیت توسعة میانافزای شهری را دارا میباشند. مناطق 2 (024/0) و 7 (145/0) دارای کمترین ظرفیت توسعة میانافزای شهری در شهر اهواز را دارا میباشند. همچنین، مناطق 4 (923/0) و 6 (759/0) به لحاظ وضعیت توسعة پایدار شهری بهترتیب دارای بالاترین ضریب برخورداریاند و مناطق 5 (022/0) و 2 (177/0) نیز دارای کمترین ضریب برخورداریاند. نتایج بررسی وضعیت میزان برخورداری مناطق هشتگانة شهر اهواز به لحاظ شاخصهای منتخب توسعة پایدار شهری متفاوت است؛ بهطوریکه از لحاظ برخورداری از شاخص اجتماعی منطقة4، شاخص خدمات شهری منطقة 1، و شاخص کالبدی منطقة 4 دارای بیشترین میزان برخورداریاند و از نظر میزان عدم برخورداری (محرومیت) از لحاظ شاخص اجتماعی منطقة 5، شاخص کالبدی منطقة7، و از نظر شاخص خدمات شهری منطقة8 بهعنوان محرومترین مناطق از لحاظ برخورداری از شاخصهای منتخب توسعة پایدار شهری مشخص شدند. | ||
کلیدواژهها | ||
آنتروپی شانون؛ توسعة پایدار شهری؛ توسعة میان افزا؛ شهر اهواز؛ مدل تاپسیس | ||
مراجع | ||
35. Aeini, Mohammad and Ardestani, Z.A.S, 2010, Regeneration and people participation pyramid", an appraisal criteria of brown field development programs (case study the viewpoint of regularizing and supporting of the construction and supply of housing (RSCSH) law to rehabilitation and regeneration of urban distressed areas (UDAS). Quarterly Hoviatshahri, Vol. 3, No. 5, PP. 47-58. (In Persian) 36. Ahwaz Municipality, 2018, Ahwaz Municipality Information Center: http://www.ahvaz.ir/Default.aspx?tabid=108. (In Persian) 37. Anderson, W. P., Kanaroglou, P. S. and Miller, E. J, 1996. Urban form, energy andthe environment: a review of issues, evidenceand policy. Urban Studies, Vol. 33, No.1, PP 7-35. 38. Arjmandi Abasi, P., 2009, The feasibility of in-space development in Iran using the GIS tool Case study of Deh Vanak neighborhood, MSc Thesis, Tehran University, Tehran. (In Persian) 39. Arvin, Mahmoud; Pour Ahmad, Ahmad and Zanganeh Shahraki, Saeed, 2018, Wastewater source for the purpose of interpolation adjustment, Case Study: Ahwaz City. Journal of Geographical Space Preparation, Seventh Year, No. 26, PP. 163-181 40. Berdi Annamoradnejad, R.; Roradeh, H. and Ahmadinejad, S., 2013, Analyzing sustainable development in urban zones of Mega-cities (A case study of Isfahan). Journal of SHAHR-Ha, Vol. 1, No. 2, PP. 71-94. (In Persian) 41. Drakaki, S.D., 2000, Third world Cities, Second Edition, Rout ledge, London. 42. Frank, M.K. and Falconer, J.E. 1990, Sufficiency of infrastructure capacity for infill and redevelopment, Journal of urban planning and development, Vol. 116, No. 3, PP. 137-145. 43. Ghani, F., 2014, Planning central Tehran tissue attitude infill development. Master's thesis of Urban Planning, Supervisor: Manouchehr Tabibian, Faculty of Fine Arts, Tehran University. (In Persian) 44. Gharakhloo, M. and Hoseini, S. H., 2006, Indicators of urban sustainable development. Journal of Geography and Regional Development, Vol. 5, No. 8, PP. 157-177. (In Persian) 45. Haidari, J., 2011, Urban distressed areas of Bushehr city and urban development. Ph.D. thesis in Geography and Urban Planning, Supervisor: Mohammad Soleimani, Kharazmi University of Tehran. (In Persian) 46. Hudnut, W., 2001, Comment on J. Terence Farris’s Barriers to using urban infilldevelopment to achieve smart growth, Housing Policy Debate, volume12, Fannie Mae Foundation 47. Jamshidi, M.; Jamshidi, A.L. and Jalalian, E., 2017, Key methods in human geography studies (with emphasis on the rules applicable to the three questions: What? How? And how?). Tehran, AradBook Publishing. (In Persian) 48. Jangjoo, Sh., 2007, The Set of Topics Master's Degree Program in Urban and Regional Planning and Urban Design. Tehran, Behin Negar Publishing. (In Persian) 49. Kienitz, R., 2001, Managing Maryland’s growth: models and guidelines for infill development, Maryland department of planning. 50. Maleki, S. and Damanbagh, S., 2013, Evaluation of sustainable development indexes with emphasis on physical and social indexes and urban services (A case study of Ahvaz city). Journal of SHAHR-Ha, Vol. 1, No. 3, PP. 29-54. (In Persian) 51. Mazini, M., 2008, Articles on urban and urban planning. Tehran, Tehran University Press. (In Persian) 52. Mirkatoli, J. and Hosaini, S.M.H., 2014, Internal lands suitability evaluation for interior development in Gorgan city with using AHP & GIS. Journal of Urban Studies, Vol. 3, No. 9, PP. 69-80. (In Persian) 53. Mirmoghtadaeii, M.; Rafeian, M. and Sangi, E., 2010, Reflection on the concept of infill development and its necessity in urban areas. Magazine of the municipalities, Vol. 10, No. 98, PP. 44-51. (In Persian) 54. MosaKazemi, S.M., 2006, Evaluation of Urban Development; Concepts, Methods and Indicators. Journal of Paik Noor, Vol. 5, No. 2, PP. 9-24. (In Persian) 55. Nanvazadeh, H., 2012, Internal development of the city; Recovery and Regeneration of Inner City of abandoned and abandoned land (recovery area). Case Study: Designing the Military Range of the Officers' Club (Old Government Organ) in Sanandaj. Master's thesis in Urban Design, Faculty of Fine Arts, University of Tehran. (In Persian) 56. Pourahmad, A.; Zangeneh Shahraki, S.; Arvin, M. (2015). Identification of the Physical Fabric Potential to Infill Development Applying Decision Making and GIS Models (case study: Ahvaz), Geography and Sustainability of Environment, Vol. 5, No. 16, PP. 17-37. (In Persian) 57. Rafeian, M., 2007, Value Engineering, Opportunity for the Effectiveness of Urban Projects, Conference on Engineering Value, Tehran. (In Persian) 58. Rafeian, M.; Barati, N. and Aram, M., 2011, Capacity Development Assessment of Brownfield Areas in CBD of Qazvin (On the Basis of Infill Development Approach). Journal of Architecture and Urban Planning, Vol. 3, No. 5, PP. 45-61. (In Persian) 59. Rafeian, M.; Taghvaeii, A.A. and Vahdani, H., 2010, Capacitance of Neighborhood Development in the Sustainable Urban Development Process (Case Study: Kalkata Chi neighborhood, Tabriz city). Sofeh, Vol. 19, No. 49, PP. 93-104. (In Persian) 60. Sangi, E. and Rafieian, M., 2014, Measuring the Desirability of Living in Urban Infill Development with Emphasis on Fuzzy Logic, Case Study: District No. 19 of Tehran Municipality. Armanshahr Architecture & Urban Development Journal, Vol. 6, No. 11, PP. 349-361. (In Persian) 61. Sarvar, H.; Sarvar, R. and Tohidi, M., 2017, Reviews optimal Pattern of Physical Development in Baneh City; Emphasizing on the Infill Development Indices. Journal of Geography and Environmental Studies, Vol. 5, No. 20, PP. 65-82. (In Persian) 62. Sharifian, E., 2010, Infill development, utilization of inner-city capacities. Manzar, Vol. 2, No. 10, PP. 47-50. (In Persian) 63. Sheikhi, H., 2018, Analyzing Environmental Abilities for Urban Development (Case Study: Ilam City). Human Geography Research Quarterly, Vol. 50, No. 1, PP. 127-144. (In Persian) 64. Suchman, Dian, 2008, Developing Successful Infill Housing, Washington, D.C.: Urban Land Institute. 65. Soleimani-damaneh, M. and Zarepisheh, M., 2009, Shannon’s entropy for combining the efficiency results of different DEA models: Method and application. Expert Systems with Applications, Vol. 36, PP. 5146-5150. 66. Tarnay, S., 2004, Barriers and Solutions to Land Assembly for infill Development, Urban Land Institute, Land Use Policy Forum Report, Washington.D.C. 67. Teimouri, I.; Farhudi, R.; Rahnemaei, M. T. and Gharakhlu M., 2012, Evaluating Social Sustainability Using Fuzzy Logic (Case Study: Tehran). Geography, Vol. 10, No. 35, PP. 19-39. (In Persian) 68. Vahdani, H., 2005, Feasibility Study of Local Development Capacities for Sustainable Urban Development (Case Study of Kalkata-chi neighborhood) (Tabriz, Iran). Master's thesis, Faculty of Arts and Architecture, Tarbiat Modarres University. (In Persian) 69. Wheeler, S., 2003, Smart infill: Creating More Livable Communities the Bay Area; A Guide for Bay Area Leader, San Francisco: Greenbelt Alliance. 70. Zayyari, K.; Pourahmad, A. and Hamzehpour, R., 2016, Identify and examine the available capacities and potentials of the land focusing on infilling development (Case study: Sardasht city neighborhoods). Urban Management Studies, Vol. 7, No. 24, PP. 79-98. (In Persian). | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 813 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 455 |