سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات162
تعداد شماره‌ها6,623
تعداد مقالات71,545
تعداد مشاهده مقاله126,898,886
تعداد دریافت فایل اصل مقاله99,947,223
میرفخرائی, سیدحسن, فیروزمندی بندپی, مجید. (1398). مطالعۀ تطبیقی دیپلماسی رسانه‌ای ایران و ترکیه در آسیای مرکزی و قفقاز. , 12(1), 219-234. doi: 10.22059/jcep.2019.225352.449690
سیدحسن میرفخرائی; مجید فیروزمندی بندپی. "مطالعۀ تطبیقی دیپلماسی رسانه‌ای ایران و ترکیه در آسیای مرکزی و قفقاز". , 12, 1, 1398, 219-234. doi: 10.22059/jcep.2019.225352.449690
میرفخرائی, سیدحسن, فیروزمندی بندپی, مجید. (1398). 'مطالعۀ تطبیقی دیپلماسی رسانه‌ای ایران و ترکیه در آسیای مرکزی و قفقاز', , 12(1), pp. 219-234. doi: 10.22059/jcep.2019.225352.449690
میرفخرائی, سیدحسن, فیروزمندی بندپی, مجید. مطالعۀ تطبیقی دیپلماسی رسانه‌ای ایران و ترکیه در آسیای مرکزی و قفقاز. , 1398; 12(1): 219-234. doi: 10.22059/jcep.2019.225352.449690

مطالعۀ تطبیقی دیپلماسی رسانه‌ای ایران و ترکیه در آسیای مرکزی و قفقاز

مطالعات اوراسیای مرکزی
مقاله 13، دوره 12، شماره 1، فروردین 1398، صفحه 219-234    اصل مقاله (293.59 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jcep.2019.225352.449690
نویسندگان
سیدحسن میرفخرائی* 1؛ مجید فیروزمندی بندپی2
1دانشیار روابط بین‌الملل، دانشگاه علامۀ طباطبائی
2دانش‌آموختۀ کارشناسی ارشد مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، دانشگاه علامۀ طباطبائی
چکیده
امروزه دیپلماسی و سیاست خارجی کشورها به‌عنوان عاملی تعیین‌کننده و اثرگذار در نظام بین‌الملل تحت ‌‌تأثیر تحول‌های شگرف در عرصۀ علوم ارتباطی جدید قرار گرفته‌اند؛ چنان‌که «دیپلماسی رسانه‌ای» به‌عنوان یکی از شاخه‌های اصلی فعالیت‌های دستگاه‌ سیاست خارجی و دیپلماسی، بخش شایان ‌توجهی از دیپلماسی عمومی کشورهای قدرتمند منطقه‌ای و جهانی را به خود اختصاص داده است. به‌‌گونه‌ای که امروزه توانسته در بحران‌ها، انقلاب‌ها و جنگ‌ها و دوستی‌های کشورها نقشی اساسی بر عهده داشته باشد. رسانه‌های نوینِ ارتباطی توانایی خبرسازی، خبررسانی و جهت‌دهی به افکار عمومی جوامع را دارند. پس از فروپاشی اتحاد شوروی در اوایل دهۀ نود و استقلال کشورهای منطقۀ آسیای مرکزی و قفقاز، دو قدرت منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران و ترکیه، تلاش خود را برای نفوذ در این منطقۀ نوظهور آغاز کردند و با توجه به ظرفیت‌های بسیار خوبی که هرکدام از این کشورها در حوزه‌های فرهنگی، زبانی، قومی، مذهبی، تمدنی، اقتصادی و جغرافیایی با این منطقه دارند، سعی در نفوذ در این منطقه داشته‌اند. این دو کشور می‌خواهند در کنار فعالیت‌های دیپلماتیک رسمی خود از قدرت نرم خویش نیز برای دستیابی به هدف‌های فرهنگی و اقتصادی در این منطقه بیشترین استفاده را ببرند. پرسش اصلی این نوشتار این است که دیپلماسی رسانه‌ای جمهوری اسلامی ایران و ترکیه در منطقۀ آسیای مرکزی و قفقاز جنوبی مبتنی بر چه مؤلفه‌هایی است؟ در پاسخ به این پرسش با استفاده از چارچوب مفهومی دیپلماسی رسانه‌ای، این فرضیه مطرح می‌شود که دیپلماسی رسانه‌ای ایران مبتنی بر صداوسیما و ارگان‌های دولتی و دیپلماسی رسانه‌ای ترکیه مبتنی بر سازمان‌ها و تلویزیون‌های خصوصی است.
کلیدواژه‌ها
دیپلماسی رسانه‌ای؛ رسانه؛ دیپلماسی عمومی؛ قومیت؛ هویت
مراجع
A) English

  1. Adilgizi, Lamiya (2013), “Turkic Council not Effective due to Conflicting Interests”, Available at: http://www.todayszaman.com/news-323777-turkic-council-not-effective-due-to-conflicting-interests.html/, (Accessed on: 8/7/2015).
  2. Ebaugh, Helen (2010), The Gulen Movement, London: Springer.
  3. Egner, Michael (2010), Between Slogans and Solutions a Frame Based Assessment Methodology for Public Diplomacy, RAND Corporation.
  4. Fidan, Hakan (2010), “Turkish Foreign Policy towards Central Asia”, Journal of Balkan and Near Eastern Studies, Vol. 12, No. 1, pp. 109-121.
  5. Jackson, Alexander (2014), “The Limits of God Intentions: the Caucasus as a Test Case for Turkish Foreign Policy”, Turkish Policy Quarterly, Vol. 9, No. 4, pp. 81-92.
  6. Matwiczak, Kenneth (2010) “Public Diplomacy Model for the Assessment of Performance”, Lyndon B. Johnson School of Public Affairs, Policy Research Project Report, No. 170, Available at: https://www.peacepalacelibrary.nl/ebooks/files/372557988.pdf, (Accessed on: 18/5/2019).
  7. Murinson, Alexander (2006), “The Strategic Depth Doctrine of Turkish Foreign Policy”, Middle Eastern Studies, Vol. 42, No. 6, pp. 945-964.
  8. Shlykov, Pavel V. (2018), “The “Turkish Model” in Historical Perspective”, Russia in Global Affairs, Vol. 16, No. 2, pp. 121-148.
  9. Tanchum, Micha’el (2013), “Strategic Autonomy in Central Asia: What Turkey can Learn from India’s “Connect Central Asia” Policy”, Turkish Policy Quarterly, Vol. 12, No. 3, pp. 81-91.
  10. Volkmar, Ingrid (2003), “The Global Network Society and the Global Public Sphere”, Journal of Development, Vol. 46, No. 1, pp. 9-16.
  11. Wu, H. Denis and Arati Bechtel (2007), “A Brave New World for International News? Exploring the Determinants of the Coverage for Foreign Nations on us Websites”, International Communication Gazette, Vol. 69, No. 6, pp. 539-551.
 

B) Persian

  1. Adami, Ali and Mahsa Noori (2013), “Turkish Cultural Diplomacy in Central Asia: Challenges and Opportunities”, Central Asia and the Caucasus Studies, No. 82, pp. 1-27.
  2. Ataei, Farhad, Hassan Shekari and Hamid Reza Azizi (2012), “Foreign Policy of the State of Justice and Development in the South Caucasus”, Strategy, Vol. 21, No. 63, pp. 66-37.
  3. Haghpanah, Jafar, Simin Shirazi Mogouee and Shiva Alizadeh (2015), The Soft Power of Iran in Central Asia and the Caucasus, Tehran: Abrar-e Moaser.
  4. Ismaili, Mohammad (2009), Media Diplomacy with Emphasis on the Voice of Sound, Tehran: Jaam-e Jam Publication.
  5. Jafari Arjmand, Mohammad Javad and Morteza Esmaili (2012), “The Position of Public Diplomacy in the Relations between Iran and the Farsi Countries”, Journal of Politic, Vol. 42, No. 3, pp. 97-113.
  6. Mohammadi, Mostafa and Ghorbanali Mahboubi (2015), “The Effects of Iranian Media Diplomacy in Islamic Awakening with Emphasis on Foreign Networks”, Journal of Cultural Engineering, Vol. 9, No. 83, pp. 65-94.
  7.  Motamednejad, Kazem (2008), Modern Communication Technologies: Historical Trends, Legal-Managerial Structures, and Political-Economic Challenges, Tehran: Allameh Tabatabaei University Press Center.
  8. Palizdar, Farhad (2012), Model of Turkish Diplomatic Diplomacy, Tehran: Research Center for Culture, Arts and Communication.
  9. Sedghizadeh, Mahmoud (2007), “The Role of the Turkish Mass Media in Improving the Relations between the Islamic Republic of Iran and Turkey”, in: Proceedings of the Conference on Intercultural Communication and Foreign Policy: an Iranian Approach, Tehran: Al-Hoda, pp. 81-84.
  10. Soltanifar, Mohammad and Leila Khanzadeh (2013), “Media Diplomacy of the Islamic Republic of Iran (Opportunities, Challenges, Pathology and Strategies)”, Culture and Communication Studies, Vol. 14, No. 22, pp. 185-205.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 1,031
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 645





سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب