بازنمایی واقعیت در سلجوقنامۀ ظهیرالدّین نیشابوری: از داستان‌پردازی تا گفتمان‌سازی

آزادیان، شهرام و مسعود راستی‌پور، (1388)، «بررسی انتحالات ادبی راوندی»، ادب فارسی، ش 2، صص 95ـ108.

احمدی، بابک، (1391)، رسالۀ تاریخ، تهران، مرکز.

استنفورد، مایکل، (1391)، درآمدی بر فلسفۀ تاریخ، ترجمۀ احمد گل‌محمدی، تهران، نی.

افشار، میرزا اسماعیل‌خان، (1313)، «سلجوقنامۀ نیشابوری و راحة‌الصّدور راوندی»، مهر، س 2، ش 1 و 2. صص 26ـ35.

برگر، پتر و توماس لوکمن، (1387)، ساخت اجتماعی واقعیت: رساله‌ای در جامعه‌شناسی شناخت، ترجمۀ فریبرز محمدی، تهران، علمی و فرهنگی.

بودون، ریمون و فرانسوا بوریکو، (1385)، فرهنگ انتقادی جامعه‌شناسی، ترجمۀ عبدالحسین نیک‌گهر، تهران، فرهنگ معاصر.

بیهقی، ابوالفضل محمدبن حسین، (1393)، تاریخ بیهقی، تصحیح علی‌اکبر فیاض، تهران، هرمس.

پراتکانیس، آنتونی و الیوت آرنسون، (1383)، عصر تبلیغات: استفاده و سوء استفاده روزمره از اقناع، ترجمۀ کاووس سید امامی و محمدصادق عباسی، چ 3، تهران، سروش.

ترکمنی‌ آذر، پروین و شهناز جنگجو قولنجی، (1393)، «بررسی تطبیقی تاریخ‌نگری و تاریخ‌نگاری نیشابوری و راوندی»، جستارهای تاریخی، د 5، ش 1، صص 43ـ63.

توماشفسکی، بوریس، (1385)، «درون‌مایگان»، نظریۀ ادبیات: متن‌هایی از فرمالیست‌های روس، گردآوری ترجمه به فرانسه: تزوتان تودوروف، ترجمۀ عاطفه طاهایی، تهران، اختران.

راوز، ژان میشل آدام‌ـ فرانسوا، (1389)، تحلیل انواع داستان، ترجمۀ آذین حسین‌زاده و کتایون شهپر راد، تهران، قطره.

راوندی، محمدبن علی، (1386)، راحة‌الصدور و آیة‌السرور در تاریخ آل سـلجوق، تصـحیح محمـد اقبال، تهران، اساطیر.

کار، ای. اچ، (1378)، تاریخ چیست؟، ترجمۀ حسن کامشاد، تهران: خوارزمی.

کالینگود، آر. جی، (1388)، مفهوم کلی تاریخ، ترجمۀ علی‌اکبر مهدیان، تهران، اختران.

کمیلی، مختار، (1387)، «راوندی، انتحال یا اقتباس؟»، آینۀ میراث، دورۀ جدید، س 6، ش 4، صص 150ـ162.

کاهن، کلود، (1380)، «تاریخ‌نگاری در دورۀ سلجوقی»، از مجموعۀ تاریخ‌نگاری در ایران، ترجمه و تالیف یعقوب آژند، تهران، گستره، صص 93-65.

لینت‌وِلت، ژپ، (1390)، رساله‌ای در باب گونه‌شناسی روایت: نقطۀ دید، ترجمۀ علی عباسی و نصرت حجازی، تهران، علمی و فرهنگی.

مکوئیلان، مارتین، (1388)، گزیدۀ مقالات روایت، ترجمۀ فتاح محمدی، تهران، مینوی خرد.

میثمی، جولی اسکات، (1391)، تاریخ‌نگاری فارسی: سامانیان، غزنویان، سلجوقیان، ترجمۀ محمد دهقانی، تهران: ماهی.

نوائی، عبدالحسین، (1391)، متون تاریخی به زبان فارسی، تهران، سمت.

نورگارد، نینا و دیگران، (1394)، فرهنگ سبک‌شناسی، ترجمۀ احمد رضایی‌ جمکرانی و مسعود فرهمندفر، تهران، مروارید.

نیشابوری، ظهیرالدّین، (1332)، سلجوقنامه، تهران، کلالۀ خاور.

وایت، هایدن، (1389)، «طرح‌اندازی تاریخی و مسئلۀ واقعیت»، تاریخ و روایت، جفری رابرتز، ترجمۀ جلال فرزانه دهکردی، تهران، انتشارات دانشگاه امام صادق^(ع)، صص 87ـ109.

وایت، هایدن، (1389) «متن تاریخی به مثابۀ فرآورده‌ای ادبی»، تاریخ و روایت، جفری رابرتز، ترجمۀ جلال فرزانه دهکردی، تهران، انتشارات دانشگاه امام صادق^(ع)، صص 35ـ64.

ون لیوون، تئو، (1395)، «ساخت گفتمانی مشروعیت‌سازی»، از مجموعۀ تحلیل گفتمان سیاسی: امرسیاسی به مثابۀ یک برساخت گفتمانی،گردآوری و ترجمۀ امیر رضایی‌پناه و سمیه شوکتی مقرب،تهران، تیسا، صص230-200.

هولمز، رابرت آل، (1385)، مبانی فلسفۀ اخلاق، ترجمۀ مسعود علیا، تهران، ققنوس.