سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات161
تعداد شماره‌ها6,532
تعداد مقالات70,501
تعداد مشاهده مقاله124,112,689
تعداد دریافت فایل اصل مقاله97,216,393
محمدی, کیمیا, زارعی, بهادر. (1398). فرصت‌ها و محدودیت‌های نظام بین‌الملل و سیاست خارجی کشورها (مطالعۀ موردی: ایران و مالزی). , 51(2), 453-469. doi: 10.22059/jhgr.2019.208180.1007234
کیمیا محمدی; بهادر زارعی. "فرصت‌ها و محدودیت‌های نظام بین‌الملل و سیاست خارجی کشورها (مطالعۀ موردی: ایران و مالزی)". , 51, 2, 1398, 453-469. doi: 10.22059/jhgr.2019.208180.1007234
محمدی, کیمیا, زارعی, بهادر. (1398). 'فرصت‌ها و محدودیت‌های نظام بین‌الملل و سیاست خارجی کشورها (مطالعۀ موردی: ایران و مالزی)', , 51(2), pp. 453-469. doi: 10.22059/jhgr.2019.208180.1007234
محمدی, کیمیا, زارعی, بهادر. فرصت‌ها و محدودیت‌های نظام بین‌الملل و سیاست خارجی کشورها (مطالعۀ موردی: ایران و مالزی). , 1398; 51(2): 453-469. doi: 10.22059/jhgr.2019.208180.1007234

فرصت‌ها و محدودیت‌های نظام بین‌الملل و سیاست خارجی کشورها (مطالعۀ موردی: ایران و مالزی)

پژوهشهای جغرافیای انسانی
مقاله 13، دوره 51، شماره 2، تیر 1398، صفحه 453-469    اصل مقاله (555.51 K)
نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jhgr.2019.208180.1007234
نویسندگان
کیمیا محمدی1؛ بهادر زارعی* 2
1دکتری روابط بین‌الملل، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
2استادیار گروه جغرافیای سیاسی، دانشکدة جغرافیا، دانشگاه تهران
چکیده
نظام بین‌الملل و قدرت‌های بزرگ به‌مثابة «متغیر مستقل» و نظام‌های فرعی–منطقه‌ای به‌مثابة «متغیر میانی»، سیاست خارجی کشورها را تحت تأثیر قرار داده، با وجود فرصت‌هایی برای توسعة واحدها، محدودیت‌هایی برای آنان در جهت پیگیری اهداف و منافع ملی ایجاد می‌‌کنند. با وجود این، دولت‌های کوچک و متوسط در ساختار موجود، توان نسبی برای پیگیری اهداف توسعه‌ای خود دارند؛ از‌جملة این کشورها، ایران و مالزی را می‌توان نام برد. به‌طور تقریبی، مالزی در قلب ناحیة شرق آسیا قرار دارد؛ منطقه‌ای که در‌حال‌حاضر به یکی از مناطق مطرح اقتصاد جهانی تبدیل شده است و در صلح و ثبات به‌سر می‌برد و ایران در منطقة خاورمیانه قرار دارد؛ منطقه‌ای بحران‌زا و با نظم هابزی. این شرایط منطقه‌ای تأثیر ساختار نظام بین‌الملل و قدرت‌های بزرگ بر سیاست خارجی دو کشور را دستخوش تحول کرده است. شرایط نامناسب منطقة خاورمیانه در کنار موانع و محدودیت‌های آمریکا، سیاست خارجی ایران را به‌ویژه در بعد تأثیر بر فرایند توسعه، با محدودیت مواجه کرده است؛ در‌حالی‌که در شرق آسیا، حضور چین و ژاپن در کنار آمریکا، علاوه‌بر تعدیل محدودیت‌های این ابرقدرت، سبب ارتقای فناوری، سرمایه و اقتصاد مالزی شده است. در بعد ظرفیت و توان سازمان‌های محلی نیز عضویت مالزی در «آسه‌آن»، با زیر‌مجموعه‌های کاربردی آن، شرایط دستیابی به سرمایه‌های محلی و همکاری فنی، به‌منظور کسب منافع منطقه‌ای را فراهم کرده است؛ بر‌خلاف سازمان منطقه‌ای اکو که نتوانسته چنین جایگاهی برای ایران داشته باشد.
کلیدواژه‌ها
ایران؛ مالزی؛ نئورئالیسم؛ نظام بین‌الملل؛ نظام‌های منطقه‌ای
مراجع
  1. احمدی، حمید. (1376). «ساختارگرایی در نظریة روابط بین‌الملل: از والرشتین تا والتز». مجلة دانشکدة حقوق و علوم سیاسی. دورة 37.
  2. حافظیان، محمد‌حسین. (1387). «الزامات ژئوپلیتیک در سیاست خارجی ایران». در سیاست خارجی توسعه‌گرا. زیرنظر محمود واعظی. تهران: مجمع تشخیص مصلحت نظام. پژوهشکدة تحقیقات استراتژیک.
  3. خوش‌هیکل، آزاد. (1392). «بازگشت آمریکا به شرق آسیا و رویکرد نظام امنیتی منطقه». فصلنامة سیاست خارجی. سال 27. شمارة. 3
  4. رضایی، علیرضا. (1387).«چین و موازنة نرم در برابر هژمونی ایالات متحدة آمریکا در عرصة نظام بین‌الملل». راهبرد. شمارة 16. زمستان.
  5. دیکسون، آنا. (1387). توسعه و روابط بین‌الملل. ترجمة حسین پور‌احمدی. تهران: پژوهشکدة مطالعات راهبردی.
  6. دهقانی فیروز‌آبادی، جلال و وحید نوری. (1391). سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوران اصولگرایی. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق (ع).
  7. دنیای اقتصاد. (1393). «رشد پایدار کشورهای شرق آسیا». 16 فروردین.
  8. سازمند، بهاره. (1388). منطقه‌گرایی و هویت مشترک در جنوب شرق آسیا (آسه‌آن). تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی.
  9. سجاد‌پور، سید‌کاظم و اردشیر نوریان. (1389). «برنامه‌ریزی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران: بررسی رابطة قدرت منطقه‌ای، اقتصاد و سیاست خارجی براساس سند چشم‌انداز». راهبرد. پاییز. شمارة 56.
  10. سیف‌زاده، سید‌حسین. (1373). نظریه‌های مختلف در روابط بین‌الملل. تهران: قومس.
  11. شاهنده، بهزاد. (1376). «تأملی درخصوص پویایی اتحادیة ملل جنوب شرق آسیا (آسه‌آ‌ن)». مجلة دانشکدة حقوق و علوم سیاسی. شمارة 38.
  12. فرشاد‌گهر، ناصر. (1391). «چشم‌انداز اوپک در عصر جهانی شدن (مطالعه‌پژوهی: سازمان تجارت جهانی)». فصلنامة سیاست. دورة 4. شمارة. 1
  13. قربان‌پور، محمد. (1392). «نگاهی به عملکرد مبادلات پنج‌سالة سازمان خفتة اکو». در http://www.ghatreh.com/news/nn16729884
  14. قوام، عبد‌العلی. (1372). اصول سیاست خارجی و سیاست بین‌الملل. تهران: سمت.
  15. کاظمی، علی‌اصغر. (1373). روابط بین‌الملل در تئوری و عمل. چاپ دوم. تهران: قومس.
  16. کوزه‌گر، ولی. (1389). «تحقق اکوتا چشم‌انداز اکو 2015، فرصت‌ها و چالش‌های اکو». فصلنامة مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز. دورة 14. شماره 62.
  17. کوشکی، محمد‌صادق و سیدمحمود حسینی. (1392). «تحلیل اقتصادی روابط تعارض‌آمیز ایران و کشورهای عرب حوزة خلیج‌فارس». فصلنامة سیاست خارجی. سال 27. شمارة 3.
  18. طالع، هوشنگ. (1376). «اولویت‌های سیاست خارجی ایران». گزارش. شمارة 80.
  19. ماهاتیر، محمد. (1391). «تحریم ایران انتقام آمریکا است». در http://www.irdiplomacy.ir/fa/page/1910193
  20. مشیرزاده، حمیرا. (1385). تحول در نظریه‌های روابط بین‌الملل. تهران: سمت.
  21. مشیرزاده، حمیرا و هرمز جعفری. (1391). «قدرت هژمون و دولت‌های انقلابی؛ مطالعة موردی آمریکا و جمهوری اسلامی ایران». فصلنامة روابط خارجی. سال 4. شمارة 1. بهار.
  22. نصری، قدیر. (1380). نفت و امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران. تهران: انتشارات پژوهشکدة راهبردی.
  23. هانتر، شیرین. (1391). پیوستگی و گسست در مناسبات ایران و جهان. ترجمة حسین یکتا و علی‌محمد رستمی. تهران: دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی.

24. Ahmadi, H. (1998). “The Structuralist Theory of International Relations: from Wallerstein to Waltz”. Journal of Faculty of Law and Political Science. Vol. 37. (in Persian).

25. Dehqany Firoozabadi, J. & V. Nouri. (2013). Foreign Policy in the Islamic Republic of Iran in Term of Fundamentalism. Tehran: Publication of the University of Imam Sadeq. (in Persian).

26. Dixon, A. (2009). Development and International Relations. Translated by Hossein Pourahmadi. Tehran: Center for Strategic Studies. (in Persian).

27. Farshad-Gohar, N. (2012). “The Prospect of OPEC in the Era of Globalization (Case Study: WTO)”. Journal of Politics. Vol. 4. No. 1. (in Persian).

28. fuller. E. Graham & lesser. (1997). Persian Gulf mythe. Foreign Affairs. my-june.

29. Ghavam, A. (1994). Principles of Foreign Policy and International Politics. Tehran: Samt Publisher. (in Persian).

30. Ghorbanpoor, M. (2013). “A look at the Performance of the Five-Year Dormant ECO Exchanges”. in http://www.ghatreh.com/news/nn16729884. (in Persian).

31. Hafezian, M. (2009). “The Requirements of Geopolitics in Iran's Foreign Policy”. Development-Oriented Foreign Policy. Under Vaezi, M. Tehran: Expediency Council. Institute of Strategic Research. (in Persian).

32. Henry, Clement m. & R. Spring bory. (2001). Globalization and Politics of Development in the Middle East. Cambridge University Press.

33. http://www.rasekhoon.net/article/print-65073.asp. (in Persian).

34. http://www.rasekhoon.net/article/print-65073.aspx. (in Persian).

35. Hunter, Sh. (2013) Continuity and Discontinuity Between Iran and the World. Translator H. Yekta & A. M. Rostami. Tehran: Faculty of Law and Political Science. (in Persian).

36. Kazemi, A. (1994). International Relations in the Theory and Practice. Second Edition. Tehran: Ghomes. (in Persian).

37. Khosh-heykal, A. (2014). “Return America to East Asia and Approach of Regional Security”. Foreign Policy Journal. Twenty-seventh year. No. 3. (in Persian).

38. Kozegar, V. (2011). The Eco realization until Eco Vision 2015, the opportunities and challenges Eco. Central Asian and Caucasian Studies Quarterly. Vol. 14. No. 62. (in Persian).

39. Koushki, M. & M. Hosseini. (2014). “Economic Analysis Conflictual Relations Between Iran and the Arab States of the Persian Gulf”. Foreign Policy Journal, Twenty-seventh year. No. 3 (in Persian).

40. Mahathir, M. (2013). “Iran's sanctions is America revenge”.in

  1. 41.  http://www.irdiplomacy.ir/fa/page/1910193. (in Persian).

42. Moshirzade, H. (2007). Evolution. in Theories of International Relations. Tehran: Samt. (in Persian).

43. Moshirzade, H. & H. Jafari. (2013). “Power Hegemony and the Revolutionary Governments: Case Study of America and the Islamic Republic of Iran”. Foreign Relations Journal. No. 1. Spring. (in Persian).

44. Nasri, Q. (2002). Oil and National Security of the Islamic Republic of Iran. Tehran: Strategic Research Institute. (in Persian).

45. Pitsuwan, surin. (2012). ASEAN Economic Community Chart Book, The ASEAN Secretariat Jakarta, December.

46. Rezai, A. (2009). “China Soft Balancing Against the Hegemony of the United States States and of the International System”. Rahbord Jornal. No. 16. Winter. (in Persian).

47. Rodolfoc, H.E. (2012). “ASEAN: Building the Peace Southeast Asia”. 13 July. www.asan.org/resources/2012-10-08-47-56/.

48. Sadjadpour, K. & A. Nourian. (2011). “Foreign Policy Planning in the Islamic Republic of Iran: Check of Relationship Between Regional Power, Economy and Foreign Policy Based on the Vision”. Rahbord. No. 56. (in Persian).

49. Sazmand, B. (2010). Regionalism and Shared Identity in South East Asia (ASEAN). Tehran: Institute for Political and International Studies. (in Persian).

50. Shahande, B. (1998). “Reflections on the Dynamics of South-East Asian Nations Union, its ASEAN”. Journal of Law and Political Science. Vol. 38. (in Persian).

51. Seifzadeh, S. (1994). Various theories of international relations, Tehran: Ghomes. (in Persian).

52. Sodhy, Pamela. (2012). Malaysia- US Relations 2000-2011. Kuala lampur: Institue of Strategic and International Studies (ISIS) Malasia.

53. Tale, H. (1998). “Iran's Foreign Policy Priorities”. Report. No. 8. (in Persian).

  1. 54.  UNACTAD. (2014). “World Investment Report”.
  2. 55.  UNCTAD. (2005). Science, Sechnology and Innovation Policy Review the Islmic Republic of Iran. United Nations. February.

56. World Economy Newspaper. (2015). “Sustainable Growth of East Asian Countries”. April1. (in Persian).

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 850
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 420


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب