تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,532 |
تعداد مقالات | 70,501 |
تعداد مشاهده مقاله | 124,098,928 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,206,501 |
تاثیر فاکتورهای اقلیمی بر نرخ تجزیه و ناپدید شدن گروه های سرگین، مطالعه موردی: گوزن زرد ایرانی در پناهگاه حیات وحش دشت ناز | ||
نشریه محیط زیست طبیعی | ||
مقاله 4، دوره 71، شماره 4، دی 1397، صفحه 465-478 اصل مقاله (1.64 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jne.2018.214173.1230 | ||
نویسندگان | ||
آسیه علی اکبری1؛ محمودرضا همامی* 2؛ رسول خسروی3؛ سید محمود قاسم پوری4 | ||
1کارشناس ارشد محیط زیست | ||
2دانشیار دانشگاه صنعتی اصفهان، دکترای محیط زیست | ||
3محقق پسادکتری دانشگاه صنعتی اصفهان. دکترای تخصصی محیط زیست | ||
4عضو هیات علمی و مدرس/دانشگاه بین المللی منابع طبیعی و علوم دریایی تربیت مدرس نور | ||
چکیده | ||
روش شمارش محصول سرپای گروههای سرگین یکی از روشهای مهم برآورد اندازه جمعیت گونههای مختلف گوزن در زیستگاههای جنگلی است. آگاهی از نرخ ناپدید شدن گروههای سرگین یکی از ملزومات این روش برای تبدیل تراکم گروههای سرگین به تراکم حیوان است. نرخ ناپدید شدن گروههای سرگین در شرایط محیطی مختلف متفاوت است و میتواند درستی برآورد فراوانی را تحت تاثیر قرار دهد. در این پژوهش نرخ تجزیه و ناپدید شدن گروههای سرگین گوزن زرد ایرانی در یک دوره 12 ماهه در پناهگاه حیات وحش دشت ناز بررسی شد. نشانهگذاری و پایش گروههای سرگین در ترانسکتهای نواری انجام شد. میانگین مدت زمان تجزیه و ناپدید شدن گروههای سرگین به ترتیب SE 59/5 ± 84/94 و SE 71/2 ± 79/45 روز برآورد شد. نرخ تجزیه و ناپدید شدن گروههای سرگین تفاوت معنی داری را بین ماههای مختلف سال نشان داد. مدت زمان تجزیه گروههای سرگین در ماههای شهریور، مهر و آبان طولانیتر و در اردیبشهت و فروردین کوتاهتر از سایر ماهها بود. نرخ تجزیه همبستگی معنیداری با میانگین تبخیر روزانه، دمای روزانه، و سرعت باد نشان داد. میزان تجمع و تجزیه گروههای سرگین از هفتادمین روز تا صد و چهلمین روز و از دویست و هفتادمین روز تا سیصد و دهمین روز برابر بود که بیانگر حالت پایدار گروههای سرگین روی زمین در این دو دوره بود. | ||
کلیدواژهها | ||
برآورد اندازه جمعیت؛ Dama mesopotamica؛ شمارش محصول سرپای گروههای سرگین؛ نرخ تجزیه گروههای سرگین؛ نرخ ناپدید شدن گروههای سرگین | ||
مراجع | ||
Acevedo, O., Ferreres, J., Jaroso, R., Durn, M., Escuderoc, M.A., Marco, J., Gortzar, C., 2010. Estimating roe deer abundance from pellet group counts in Spain: An assessment of methods suitable for Mediterranean woodlands. Ecological Indicators 10, 1226–1230. Acevedo, P., Ruiz-Fons, F., Vicente, J., Reyes-Garcıa, A.R., Alzaga, V., Gortazar, C., 2008. Estimating red deer abundance in a wide range of management situations in Mediterranean habitats Journal of Zoology 276, 37–47. Alves, J., da Silva, A.A., Soares, A.M.V.M., Fonseca, C., 2013. Pellet group count methods to estimate red deer densities: precision, potential accuracy and efficiency', Mammalian Biology 78, 134-41. Barnes, R.F.W., Barnes, K.L., 1992: Estimating decay rates of elephants dung-piles in forest. - African Journal of Ecology 30, 316-321. Camargo-Sanabria, A.A., Mandujano, S., 2011. Comparison of pellet-group counting methods to estimate population density of white-tailed deer in a Mexican tropical dry forest. Tropical Conservation Science 4, 230-243. Chapman, N.G., 2004. Faecal pellet of Reeves Muntjac, Muntiacus Reevesi: Defection rate, Decomposition period, Size and weight, European Journal of Wildlife research 50, 141: 145. Clutton-Brock, T.H., Guinness, F.E., Albon, S.D., 1982. Red Deer: Behavior and Ecology of Two Sexes. University of Chicago Press, Chicago. Fernandez-de-Simon, J., Díaz-Ruiz, F., Villafuerte, R., Delibes-Mateos, M., Ferreras, P., 2011. Assessing predictors of pellet persistence in European rabbits Oryctolagus cuniculus: towards reliable population estimates from pellet count. Wildlife Biology 17, 317-325 Hanski, I., Cambefort, Y., 1991. Dung Beetle Ecology. Princeton University Press, Princeton Hemami, M.R., Dolman, P.M., 2005. The disappearance of muntjac (Muntiacus reevesi) and roe deer (Capreolus capreolus) pellet groups in a pine forest of lowland England. European Journal of Wildlife Research 51, 19–24. Hemami, M.R., Watkinson, A.R., Dolman, P.M., 2004. Population densities and habitat associations of introduced muntjac Muntiacus reevesi and native roe deer Capreolus capreolus in a lowland pine forest. Forest Ecology and Management 215, 224–238. Iborra, O.L., Lumaret, J.P., 1997: Validity limits of the pellet group counts in wild rabbit (Oryctolagus cuniculus). Mammalia 61, 205-218. Koike, S., Soga, M., Enari, H., Kozakai, C., Nemoto, Y., 2013. Seasonal changes and altitudinal variation in deer fecal pellet decay. European Journal of Wildlife Research 59, 765–768 Laing, S.E., Buckland, S.T., Burn, R.W., Lambie, D., Amphlett, A., 2003. Dung and nest surveys: estimating decay rates. Journal of Applied Ecology 40, 1102–1111. Legakis, A., 1994. Community structure and species richness in the Mediterranean-type soil fauna. In: Arianoutsou, M., Groves, R.H. (Eds.), Plant-Animal Interactions in Mediterranean-Type Ecosystems. Kluwer Academic, Dordrecht, pp. 37–46. Lehmkuhl, J.F., Hansen, C.A., Sloan, K., 1994. Elk pellet-group decomposition and detectability in coastal forests of Washington. Journal of Wildlife Management 58, 664–669. Lumaret, J.P., Kadiri, N., Bertrand, M., 1992. Changes in resources: consequences for the dynamics of dung beetle communities. Journal of Applied Ecology 29, 349-356. Marques, F.F.C., Buckland, S.T., Goffin, D., Dixon, C.E., Borchers, D.L., Mayle, B.A., Peace, A.J., 2001. Estimating deer abundance from line transect surveys of dung: sika deer in southern Scotland. Journal of Applied Ecology 38, 349–363. Massei, G., Bacon, P., Genov, P.V., 1998. Fallow deer and wild boar pellet group disappearance in a Mediterranean area. Journal of Wildlife Management 62, 1086–1094. Mayle, B.A., 1996. Progress in predictive management of deer populations in British woodlands. Forest Ecology Management 88, 187–198. Mayle, B.A., Peace, A.J., Gill, R.M.A., 1998. How Many Deer? A Field Guide to Estimating Deer Population Size. Forestry Commission, Edinburgh McClanahan, T.R., 1986: Quick population survey method using faecal droppings and a steady state assumption. African Journal of Ecology 24, 37-39. Murray, D., Ellsworth, E., Zack, A., 2005. Assessment of potential bias with snowshoe hare fecal pellet-plot counts. Journal of Wildlife Management 69, 385-395. Plhal, R., Kamler, J., Homolka, M., 2014. Faecal pellet group counting as a promising method of wild boar population density estimation. Acta Theriologica 59, 561-569. Plumptre, A.J., Harris, S., 1995. Estimating the biomass of large mammalian herbivores in a tropical montane forest: a method of faecal counting that avoids assuming a ‘steady state’ system. Journal of Applied Ecology 32, 111–120. Putman, R.J., 1984. Facts from faeces. Mammal Review 14, 79–97. Smart, J.C.R., Ward, A.I., White, P.C.L., 2004. Monitoring woodland deer populations in the UK: an imprecise science. Mammal Review 34, 99–114. Staines, B.W., Ratcliffe, P.R. 1987. Estimating the abundance of red deer (Cervus elaphus L.) and roe deer (Capreolus capreolus L.) and their current status in Great Britain. Symposia of the Zoological Society of London 58, 131–152. Tsaparis, D., Katsanevakis, S., Ntolka, E., Legakis, A., 2009. Estimating dung decay rates of roe deer (Capreolus capreolus) in different habitat types of a Mediterranean ecosystem: an information theory approach. European Journal of Wildlife Research 55, 167–172. Wilson, G.J., Delahay, R.J., 2001. A review of methods to estimate the abundance of terrestrial carnivores using field signs and observation. Wildlife Research 28, 151–164. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 355 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 298 |