تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,532 |
تعداد مقالات | 70,501 |
تعداد مشاهده مقاله | 124,111,738 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,215,378 |
مطالعۀ چرخۀ مد لباس در جامعۀ ایران | ||
زن در فرهنگ و هنر | ||
مقاله 2، دوره 10، شماره 1، فروردین 1397، صفحه 1-27 اصل مقاله (788.96 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jwica.2018.247372.989 | ||
نویسندگان | ||
عماد افروغ1؛ حسین مهربانی فر* 2 | ||
1استاد دانشگاه | ||
2دکتری فرهنگ و ارتباطات دانشگاه باقرالعلوم(ع) | ||
چکیده | ||
مد لباس، بهمنزلة یکی از صنایع پرطرفدار فرهنگی، در عین سودآوری اقتصادی، نقشی جدی در انتقال ایدههای خلاق و رشد فرهنگی جوامع مبتنی بر میراث فرهنگی آنها ایفا کرده و در این مسیر چرخهای را از آفرینش و طراحی تا تولید، توزیع و نهایتاً مصرف طی میکند. پژوهش حاضر، نظر به ابهام موجود در وضعیت چرخة مد لباس در جامعة ایران، از رهگذر مطالعه و مسئلهشناسی این چرخه به دنبال توصیف و تحلیل وضعیت موجود چرخة مد لباس به تفکیک مراحل مختلف آن در ایران است. مطالعة چرخة مد با بهرهگیری از روش مصاحبه (مصاحبة عمیق در طراحی، تولید و توزیع و مصاحبة نیمهساختیافته در حوزة مصرف مد) و مطالعات اسنادی در گردآوری دادهها و روش تحلیل مضمون (در تحلیل وضعیت طراحی، تولید و توزیع) و نیز تحلیل محتوای کیفی (در تحلیل وضعیت مصرف) ما را به این نتیجه رساند که با توجه به مشکلات محوری ساختاری معرفتی، فرهنگی اجتماعی و اقتصادی سیاسی احصاشده و پیامد اصلی آن، که عدم نوآوری و دنبالهروی از الگوهای وارداتی است، برندهای جریانساز بومی در داخل شکل نمیگیرد. نبود برندهای اسلامی ایرانی خود تبعاتی از قبیل گسست مراحل چرخه، التقاطیشدن آن و تشدید مشکلات موجود را در پی دارد که حاصل نهایی آن عدم شکلگیری چرخة درونزای مد بومی و غلبة الگوهای وارداتی است. | ||
کلیدواژهها | ||
چرخة مد لباس؛ طراحی؛ تولید؛ توزیع؛ مصرف | ||
مراجع | ||
[1] ایمان، محمدتقی؛ نوشادی، محمودرضا (1390). «تحلیل محتوای کیفی»، دوفصلنامة پژوهش، س 3، ش 2، ص 15ـ44. [2] بهار، مهری؛ زارع، مریم (1388). «سنخبندی مد در تهران: با تأکید بر نحوة پوشش زنان»، پژوهش زنان، دورة 7، ش3، ص 27ـ48. [3] خورشیدیان، رائیکا؛ سوخکیان، هدایت و دیگران (1393). «نقش رسانهها در هدایت فرهنگ عمومی: بررسی موردی جریان مد در جامعه»، فصلنامة علمیپژوهشی رسانه و فرهنگ، س 4، ش، ص 73ـ89. [4] دهخدا، علی (1377). لغتنامه، تهران: مؤسسة انتشارات و چاپ دانشگاه تهران. [5] رئیسی، مهناز؛ شریفی، سعید؛ طغرایی، محمدتقی (1395). «شناسایی و رتبهبندی عوامل مؤثر بر مصرف برندهای خارجی در صنعت مد لباس (مورد مطالعه: شهر اصفهان)»، فصلنامة علمیپژوهشی تحقیقات بازاریابی نوین، س 6، ش اول، ص 95ـ120. [6] کیقبادی، مرضیه؛ فخرایی، مرضیه و دیگران (1387). از صنایع فرهنگی تا صنایع خلاق؛ مرور ادبیات موضوع، همراه با نگاهی به وضعیت صنایع فرهنگی در کشورهای پنج قارة جهان، قم: ادارة کل تبلیغات اسلامی. [7] ناگهی، نسرین (1395). «بررسی مؤلفههای فرهنگی مؤثر بر تغییر الگوی پوشش زنان شهر تهران بین دهههای 1370 تا 1390»، پایاننامة دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، دانشکدة مدیریت اقتصاد. [8] محمدپور، احمد (1390). روش تحقیق کیفی؛ ضد روش 2، تهران: جامعهشناسان. [9] معین، محمد (1371). فرهنگ فارسی، ج 3، تهران: امیرکبیر. [10] Craik, Jennifer (2009). Fashion: the key concepts, New York: Berg. [11] Cholachatpinyo, A.; Padgett, I.; Crocker, M.; Fletcher, B.(2002).“A conceptual model of the fashion process–part 2”, Journal of Fashion Marketing and Management: An International Journal, Vol. 6 Iss 1 PP 24 – 34. [12] Hsieh, Hsiu-Fang and Sarah E.Shannon (2005). Tree Approaches to Qualitative Content Analysis, Qualitative Health Research. [13] Hemphill, C. Scott & Suk, Jeannie (2009). “The Law, Culture, and Economics of Fashion”, Stanford Law Review, Vol. 61, No. 5, PP 1147-1199. [14] Jama, Kaisa-Mari (2015). A Collective Case Study of Athletic Identity and Successful Injury Rehabilitation, Master’s Thesis in Sport and Exercise Psychology, Department of Sport Sciences, University of Jyväskylä. [15] Joshi, Vineet (2014). Text Book on Fashion Studies Class XI, Delhi: Central Board of Secondary Education. [16] Mahmoud Abbasi, Sana (2013). “The Fashion Cycle and Theories of Fashion”, Paripex-Indian Journal Of Research, Vol.2, No.9, PP 117-119. [17] Manlow, Veronica (2008). Designing clothes: culture and organization of the fashion industry, New Brunswick: Transaction Publishers. [18] McRobie, Angela (1997). “Bridging the Gap: Feminism, Fashion and Consumption”, Feminist Review, No. 55, Consuming Cultures, PP 73-89. [19] Merriam, webster’s Ninth New collegiate Dictionary (1987). Massachusetts, U.S.A: Springfield. [20] Pedroni, Marco (2013). From Production to Consumption: The Cultural Industry of Fashion, Oxford: Inter-Disciplinary Press. [21] Pinto, Marcelo Machado Barbosa and de Souza, Yeda Swirski (2013). “From Garment to Fashion Production: An Analysis of the Evolution of the Apparel Industry in Brazil”, Brazilian Administration Review (BAR), Rio de Janeiro, V. 10, N. 3, PP 304-322. [22] Reilly, Andrew (2014). Key concepts for the fashion industry, London: Bloomsbury. [23] Scapp, Ron & Seitz, Brian (2010). Fashion statements: on style, appearance and reality, New York: Palgrave Macmillan. [24] Schrank, Holly L. (1973). “Correlates of Fashion Leadership: Implications for Fashion Process Theory”, The Sociological Quarterly, Vol. 14, No. 4, PP 534-543. [25] The UNCTAD Creative Economy Report (2008). New York: United Nations. [26] The UNESCO (2007). Statistics On Cultural Industries; Framework for the Elaboration of National Data Capacity Building Projects, Bangkok: UNESCO Asia and Pacific Regional Bureau for Education. [27] The UNESCO Framework For Cultural Statistics (FCS) (2009). Montreal: UNESCO Institute for Statistics. [28] Vago, Steven (2003). Social change, New Jersey: Pearson Prentice Hall. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,125 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,936 |