ارزیابی رابطۀ کنش ارتباطی و پایداری شهری (مطالعۀ موردی: شهر تهران)

1. آزاد ‏ارمکی، تقی؛ مبارکی، مهدی و شهبازی، زهره (1391). بررسی و شناسایی شاخص‏‏های کاربردی توسعة اجتماعی با استفاده از تکنیک دلفی، فصل‏نامة مطالعات توسعة اجتماعی- فرهنگی، ۱(۱): 7-30.
2. بحرینی، سیدحسین و طبیبیان، منوچهر (1377). مدل ارزیابی کیفیت محیط زیست شهری، محیط‏شناسی، 21: 41-56.
3. بحرینی، سیدحسین و مکنون، رضا (1380). توسعة شهری پایدار، از فکر تا عمل، محیط‏شناسی، 27(۲۷): 41-60.
4. بشیریه، حسین (1395). تاریخ اندیشه‏های سیاسی در قرن بیستم، ج ۱، اندیشه‏های مارکسیستی، تهران: نشر نی.
5. پدرام، مسعود (1387). جایگاه ناپایدار زیبایی در نظریات هابرماس، هنرومعماری، پژوهش‏نامةفرهنگستانهنر، 10: 130-144.
6. پیوزی، مایکل (1393). یورگن هابرماس، ترجمة احمد تدین، تهران: هرمس.
7. حاجی‏زاده، جلال (1388). مطالعة تطبیقی آرا و اندیشه‏‏های سیاسی کارل پوپر و یورگن هابرماس پیرامون دموکراسی، پایان‏نامة کارشناسی ارشد علوم سیاسی، دانشکدة علوم اقتصاد، دانشگاه اصفهان.
8. خوش‏‏فر، غلام‏‏رضا؛ بارگاهی، رضا و کرمی، شهاب (1392). سرمایة اجتماعی و پایداری شهری، مطالعة موردی شهر گرگان، فصل‏نامة مطالعات شهری، 8: 31-46.
9. رفیعیان، مجتبی و شالی، محمد (1391). تحلیل فضایی سطح توسعه‏یافتگی تهران به تفکیک مناطق شهری، مدرس علوم انسانی- برنامه‏ریزی و آمایش فضا، ۱۶(۴).
10. رضاپور، مریم (1389). برنامه‏ریزی شهری مبتنی بر به‏کارگیری انگاشت کیفیت زندگی، نمونة موردی منطقة 8 شهر تهران، پایان‏نامة کارشناسی ارشد شهرسازی، دانشکدة معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی.
11. سرور، رحیم؛ پریزادی، طاهر و حسینی امینی، حسن (1389). جایگاه تکنیک دلفی در مدیریت و برنامه‏‏ریزی شهری، فصل‏نامة مطالعات مدیریت شهری، ۲(۴): 165-185.
12. شفیعی، محمود (1384). نظریة کنش ارتباطی (جهان‏زیست و سیستم) و نقد اجتماعی- سیاسی، دوفصل‏نامة دانش سیاسی، 2: 149-166.
13. شیانی، ملیحه و موسوی، میرطاهر (1390). تحلیل وضعیت سرمایة اجتماعی در شهر کرمان، فصل‏نامة علمی‏- پژوهشی رفاه اجتماعی، ۱۱(۴۱): 93-122.
14. محمدی، آزاد؛ باقری، خسرو و زیباکلام، فاطمه (1393). اصول و روش‏‏های تربیت اجتماعی مبتنی بر نظریة کنش ارتباطی هابرماس، پژوهش‏نامة مبانی تعلیم و تربیت، 4(2): 5-28.
15. محمدی صیفار، مهدی (1392). مکتب فرانکفورت (نظریۀ انتقادی) ارزیابی انتقادی مبانی نظری (فلسفی)، معرفت فرهنگی اجتماعی، ۴(۳): 93-114.
16. مهدوی، محمدصادق و مبارکی، محمد (1385). تحلیل نظریة کنش ارتباطی هابرماس، فصل‏نامة علوم اجتماعی، 2(۸): 1-21.
17. نوروزی، علی و سالاری، عزیزاله (1390). بررسی تحول ساختاری گسترة عمومی و نقش آن، فصل‏نامة تخصصی علومسیاسی، ۱۵: 99-135.
18. هولاب، رابرت (1393). یورگن هابرماس نقد در حوزة عمومی، ترجمة حسین بشیریه، چ ۸، تهران: نشر نی.

19. Adams, B. (1993). Sustainable development and the greening of development theory, In ‘Beyond the Impasse New direction in development theory.’ Ed. F.J. Schuurman. Zed Books, London, UK. pp. 207-222.

20. Anderson, P. (2005). Spectrum– From right to left in the world of ideas, Verso, London, UK.

21. Azadlarmaki, T.; Mobaraki, M. and Shahbazi, Z. (2012). Investigation and Identification of Applied Social Development Indicators Using Delphi Techniques, Journal of Social-Cultural Development Studies, 1(1): 7-30.

22. Baber, W.F. (2004). Ecology and democratic governance: Toward a deliberative model of environmental politics, The Social Science Journal, 41: 331-346.

23. Baert, P. (1998). Social Theory in the 20th Century, Cambridge, New York: Polity Press & New York University Press. (Translated into Italian, Spanish and Chinese).

24. Bahrainy, S.H. and Maknoun, R. (2001). Sustainable Urban Development, From Thought to Action, Ecology, 27(27): 41-60.

25. Bahrainy, S.H. and Tabibian, M. (1998). Assessment Model of Urban Environment Quality, Ecology, 21: 41-56.

26. Bashirieh, H. (2016). The History of Political Thought in the Twentieth Century, Vol. I: Marxist Ideas, Tehran: Ney Press.

27. Beugelsdijk, S. and Schaik, Ton Van. (2001). Social Capital and Regional Economic Growth, in Discussion paper, Faculty of Economics, Tilburg University, December 7, No. 2001-102.

28. Calhoun, C. (2001). Civil society- public sphere: history of the concept, in: Smelser, Neil & Balets, Paull(eds), International Encyclopedia of Social and Behavioral Science, Vol, 3, Elsevier, Amsterdam, pp. 1879- 1903.

29. Castells, M. (2008). The New Public Sphere: Global Civil Society, Communication Networks, and Global Governance, The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, 616: 78-93.

30. Davoudpour, Z. and Rezapour, M. (2016). The conceptual model of the relationship between institutional transparency, citizen trust and satisfaction, a case study of Tehran city, Iran, Int. J. Architect. Eng. Urban Plan, 26(2): 131-139.

31. Dillard, J.F. and Yuthas, K. (2006). Enterprise resource planning systems and communicative action, Critical Perspectives on Accounting, 17(2): 202-223.

32. Dominski, A. (1992). Seminar Synopsis, Building the Sustainable City, Gildea Resource Center.

33. Duckett, D. et al. (2017). Scenario planning as communicative action: Lessons from participatory exercises conducted for the Scottish livestock industry, Technological Forecasting & Social Change, 114: 138-151.

34. Eckersley, R. (2004). The green state: Rethinking democracy and sovereignty, MIT Press, Cambridge, MA, USA.

35. Elliott, L. (2004). The global politics of the environment, Palgrave Macmillan, New York, NY, USA.

36. Fast, S. (2013). A Habermasian analysis of local renewable energy deliberations, J. Rural. Stud., 30: 86-98.

37. Gladwin, T.; Kennelly, J. and Krause, T. (1995). Shifting Paradigms for Sustainable Development: Implication for Management Theory and Research, Academy of Management Review, 20(4): 874-907.

38. Goodland, R. and Daly, H. (1996). Environmental sustainability: Universal and non-negotiable, Ecological Applications, 6(4): 1002-1017.

39. Habermas, J. (1984). The Theory of Communicative Action, Vol, 2: Lifeworld and System: A Critique of Functional Reason, Beacon, Boston.

40. Habermas, J. (1989). The Structural Transformation of the Public Sphere: An Inquiry into a Category of Bourgeois Society (Trans. by Burger T. with the Assistance of Lawrence F.), Polity Press, Cambridge.

41. Habermas, J. (1996). Between facts and norms: Contributions to a discourse theory of law and democracy, Cambridge, MA, MIT Press.

42. Hajizadeh, J. (2009). Comparative Study of Political Views and Thoughts of Karl Popper and Jürgen Habermas in Democracy, Master of Political Science, University of Isfahan.

43. Harvey Brown, R. and Goodman, D. (2001). Jürgen Habermas' theory of communicative action: an incomplete project. In: Ritzer, G.A.S., B. (Eds.), Handbook of Social Theory, SAGE Publications, London.

44. Hillier, J. (2002). Shadows of Power: An Allegory of Prudence in Land-Use Planning, Sydney, Rutledge.

45. Honderich, T. (1995). The Oxford Companion to Philosophy, Oxford University Press, Oxford.

46. Hulab, R. (2014). Jürgen Habermas Criticism in the Public domain, translated by Hossein Bashirieh, Nayer Rey, Tehran, Eighth Edition.

47. James, P. (2015). Urban Sustainability in Theory and Practice, Circles of sustainability.

48. Jepson, Edward. J. (2001). Sustainability and Planning Diverse Concepts and Close Associations, Journal of Planning Literature, 15(4): 499-510.

49. Khoshfar, Gh.; Bargahi, R. and Karami, Sh. (2013). Social Capital and Urban Sustainability, Case Study of Gorgan City, Quarterly Journal of Urban Studies, 8: 31-46.

50. Luke, T.W. (2005). Neither sustainable nor development: Reconsidering sustainability in development, Sustainable Development, 13: 228-238.

51. Mahdavi, M.H. and Mubaraki, M. (2006). Habermas Communication Theory Analysis, Social Sciences Quarterly, 2(8): 1-21.

52. Mohammadi Sayfar, M. (2013). Frankfurt School (Critical Thinking) Critical Evaluation of Theoretical Basis (Philosophy), Social Cultural Knowledge, 4(3): 93-114.

53. Mohammadi, A.; Bagheri, Kh. and Zibaqalam, F. (2014). Principles and methods of social education based on Habermas's communicative action theory, Research journal of the basics of education, 4(2): 5-28.

54. Norouzi, A. and Salari, A. (2011). A Study of the Structural Transformation of the General Scope and its Role, Quarterly Journal of Political Science, 15: 135-1999.

55. Olson, K. (2011). Deliberative democracy. In: Fultner, B. (Ed.), Jürgen Habermas, Key Concepts, Acumen, Durham.

56. Pedram, M. (2008). The unstable position of beauty in Habermas's theories, art and architecture, Journal of the Academy of Arts, 10: 130-144.

57. Popson, N. and Ruble, A. (2001). A Test of Urban Social Sustainability, S Losses and Gains, Intentions and Prospects, Journal of Urban Anthropology, 30(4): 107-119.

58. Pusey, M. (2014). Jürgen Habermas, translation by Ahmad Tadayon, , Tehran: Hermes Press.

59. Putnam, R. (1993). Making Democracy Work: Civic Traditions in Modern Italy, Princeton NJ, Princeton University Press.

60. Rafiean, M. and Shali, M. (2012). Spatial Analysis of Tehran's Developmental Level by Urban Areas, Moderator of Humanities, Planning and Approximation of Space, 16(4).

61. Ratner, B. (2004). ‘Sustainability’ as a dialogue of values: Challenges to the sociology of development, Sociological Inquiry, 74(1): 50-69.

62. Rezapour, M. (2010). Urban planning based on using the concept of Quality of Life, region 8 of Tehran city as the case study, Master's thesis, Faculty of Architecture and Urban Planning, Shahid Beheshti University.

63. Rezapour, M.; Bahrainy, H. and Tabibian, M. (2017). Analysis and Assessment of Communicative Action Indicators and Variables; a Case of Tehran city, Iran, Space Ontology International Journal, 6(4): 49-58.

64. Sarvar, R.; Parizadi, T. and Hosseini Amini, H. (2010). Delphi Technique in Urban Management and Planning, Quarterly Journal of Urban Management, 2(4): 165-185.

65. Shafiei, M. (2005). Communicative Action Theory (Lifeworld and System), and Socio-Political Criticism, Two Political Science Letters, 2: 149-16.

66. Shiyani, M. and Mousavi, M.T. (2011). Analysis of the Situation of Social Capital in Kerman, Journal of Social Welfare, 41: 93-122.

67. Stahl, B.C. (2002). Life-World and Information Technology - a Habermasian Approach, In: Proceedings of the international workshop on Phenomenology, Information Technology and Management, edited by Lucas Introna, London School of Economics, London, 10 to 11 May 2002, pp. 4-36.

68. Stewart, A. (2001). Theories of power and domination: The politics of empowerment in late modernity, London, Sage.

69. Stone Fish, L. and Busby, D. (2005). The Delphi Method. In D. Sprenkle & F. Piercy (Eds.) Research Methods in Family Therapy (2nd Ed., pp. 238–253), New York: Guilford Press.

70. Tabibian, M. and Rezapour, M. (2016). Assessment of urban resilience; a case study of Region 8 of Tehran city, Iran, Scientia Iranica. Transaction A, Civil Engineering, 23(4): 1699-1707.

71. Valentin, A. and Spangenberg, J.J. (2000). A gide to Community Sustainability Indicators, In Environmental Impact Assessment Review, 20: 381-392.

72. Wiggershaus, R. (1994). The Frankfurt School: Its History, Theories, and Political Significance, Cambridge, MIT Press.