پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 162 |
| تعداد شماره‌ها | 6,579 |
| تعداد مقالات | 71,071 |
| تعداد مشاهده مقاله | 125,680,501 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,911,008 |
مؤلفه‌های سازندۀ فرهنگ سیاسی شایسته در سپهر سیاست‌ورزی امام علی (ع) | ||
| فصلنامه سیاست | ||
| مقاله 3، دوره 48، شماره 1، خرداد 1397، صفحه 19-38 اصل مقاله (278.62 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jpq.2018.243552.1007149 | ||
| نویسندگان | ||
| جلال درخشه* 1؛ احمد شریعتمداری2 | ||
| 1استاد علوم سیاسی دانشکدۀ معارف اسلامی و علوم سیاسی دانشگاه امام صادق (ع) | ||
| 2دانشجوی دکتری دانشکدۀ معارف اسلامی و علوم سیاسی دانشگاه امام صادق (ع) | ||
| چکیده | ||
| در واکاوی تقابل دو ساحت فرهنگی در دوران حکومتی امام علی (ع)، یک طرف فرهنگ عمومی و به‌تبع آن فرهنگ سیاسی جاهلیت است که ریشه‌های آن در باطن برخی از مسلمانان صدر اسلام باقی مانده و در دورۀ خلفای پیش از امیرالمؤمنین (ع) بازتولید شده و طرف دیگر این منازعه، فرهنگ سیاسی شایسته و بایسته از منظر امیرالمؤمنین (ع) قرار دارد که با دو رکن "علم‌آموزی" و "اراده‌سازی" شناخته می‌شود. در پاسخ به این پرسش اصلی که امام علی (ع) چه تصویری از فرهنگ سیاسی اسلامی ارائه داده‌اند، می‌توان گفت که ایشان درصدد توجه‌بخشی به ساحت تعقل و ملزومات معرفتی آن و تقویت اراده و بایسته‌های ایمانی‌اش بودند و متقابلاً پاکسازی جامعه از فرهنگ سیاسی جاهلیت (که اقتضائات خاص خود را داشته و مانع حرکت سیاسی مطلوب قلمداد می‌شده است) را ضروری می‌دانستند. بنابراین امام با توجه به اهمیت و جایگاه فرهنگ در کنش سیاسی، اصلاحاتی ریشه‌ای و دامنه‌دار را در صحنۀ فرهنگ سیاسی پی‌ریزی کردند تا جهت رفتار سیاسی مسلمانان را به سمت مطلوب پیش برند. در این مقاله از روش توصیفی-تحلیلی برای رهنمون شدن به ابعاد سازندۀ فرهنگ سیاسی برگزیده در سیاستگذاری‌های امام (ع) استفاده شده و با ذکر دوگانه‌های مفهومی متضاد از ابعاد این دو فرهنگ سیاسی تشریح شده است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| حکومت امام علی (ع)؛ سیاست علوی؛ عقل و اراده؛ علم و ایمان؛ فرهنگ جاهلیت؛ فرهنگ سیاسی | ||
| مراجع | ||
|
الف) فارسی و عربی
10. دینوری، احمد بن داوود (1373). الاخبار الطوال، قم: الشریف الرضی. 11. شریف الرضى، محمد بن حسین (1378). نهج‌البلاغه، ترجمۀ شهیدی، چ چهاردهم، تهران: شرکت انتشارات علمی فرهنگی. 12. عالم، عبدالرحمن (1386). بنیادهای علم سیاست، چ هفدهم، تهران: نشر نی. 13. قیصری، نورالله؛ شکوری، ابوالفضل (1381). «فرهنگ سیاسی: پژوهشی در ساختار و تحولات نظری یک مفهوم»، نامۀ مفید، ش 32. 14. مدرسی، هادی (1431ق). أخلاقیات الامام علی أمیرالمؤمنین علیه السلام، بیروت: دارالعلوم. 15. مطهری، مرتضی (1378). مجموعۀ آثار، تهران: صدرا. 16. مغنیه، محمدجواد (1358). فی ظلال نهج‌البلاغه، چ سوم، بیروت: دارالعلم الملایین. 17. مفید، محمد بن محمد (1376). الارشاد، تهران: کتابفروشی اسلامیه. 18. نصر بن مزاحم (1404ق). وقعة صفین، قم: مکتبة آیة‌الله العظمی المرعشی النجفی. 19. هاشمى خویى، میرزا حبیب‌الله؛ حسن‌زاده آملى، حسن؛ کمرهاى، محمدباقر (1400ق). منهاج البراعة فی شرح نهج‌البلاغة، چ چهارم، تهران: مکتبة الإسلامیة. 20. هیوود، اندرو (1392). سیاست، ترجمۀ عبدالرحمن عالم، چاپ سوم، تهران: نشر نی. 21. یعقوبی، احمد بن اسحاق (بی‌تا). تاریخ الیعقوبی، بیروت: دار صادر، جلد دوم. ب) خارجی 1- Almond A, Gabriel (1956). “Comparative political Systems”, The Journal of Politics, vol 18, No 3.
2- Almond A, Gabriel; Verba, Sidney (1963). The Civic Culture: Political Attitudes and Democracy in Five Nations, Sage Publications.
3- Gendzel, Glen (1997). “Political Culture: Genealogy of a Concept”, Journal of Interdisciplinary History.
4- Ruttan, Vernon W (1989). “What Happened to Political Development?”, Economic Development Center, University of Minnesota.
5- Wilson w, Richard (2000). “The Many Voices of Political culture: Assessing Different Approaches”, World Politics ,52
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 615 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 639 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب