تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,532 |
تعداد مقالات | 70,501 |
تعداد مشاهده مقاله | 124,092,119 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,196,012 |
بررسی کارآیی روش ردیابی پرتو سهبعدی در کاهش اثر لایه وردسپهر در تعیین موقعیت مطلق دقیق | ||
فیزیک زمین و فضا | ||
مقاله 3، دوره 44، شماره 1، اردیبهشت 1397، صفحه 39-52 اصل مقاله (885.9 K) | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jesphys.2018.236885.1006913 | ||
نویسندگان | ||
سعید حاجی آقاجانی1؛ یزدان عامریان* 2 | ||
1دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی نقشهبرداری، دانشگاه صنعتی خواجهنصیرالدین طوسی، تهران، ایران | ||
2استادیار، دانشکده مهندسی نقشهبرداری، دانشگاه صنعتی خواجهنصیرالدین طوسی، تهران، ایران | ||
چکیده | ||
در این مقاله به بررسی میزان کارآیی روش نوین ردیابی پرتو سهبعدی (3D Ray tracing) در تصحیح اثر وردسپهر (Troposphere) در تعیین موقعیت مطلق دقیق با استفاده از سیستمهای تعیین موقعیت جهانی (Global Positioning System: GPS) پرداخته شده است. بدینمنظور با انتخاب دو ایستگاه تبریز و ابرکوه در کشور ایران و استفاده از دادههای هواشناسی ERA-Interim و مشاهدات فاز (Phase) و کد (Code) ایستگاههای GPS، تصحیحات وردسپهری با استفاده از روش ردیابی پرتو سهبعدی، ردیابی پرتو دو بعدی (2D Ray tracing) و مدل سستامینن (Saastamoinen) محاسبه شد. در ادامه تصحیحات وردسپهری بهدستآمده از روشهای فوق بر مشاهدات GPS اعمال شده و تعیین موقعیت در این سه حالت انجام گرفت. یکبار نیز با استفاده از نرمافزار Bernese موقعیت دو ایستگاه ابرکوه و تبریز با مجهول در نظر گرفتن تأخیر مربوط به لایه وردسپهر تعیین شد. معیار قرار دادن موقعیت محاسبه شده از نرمافزار Bernese و مقایسه آن با موقعیت بهدستآمده از سه روش فوق، نشاندهنده این است که موقعیت بهدستآمده از روش ردیابی پرتو سهبعدی در ایستگاه تبریز بهاندازه 017/0 متر دقیقتر از موقعیت بهدستآمده از روش ردیابی پرتو دو بعدی است و همچنین 049/0 متر دقیقتر از موقعیت بهدستآمده در حالت استفاده از مدل سستامینن میباشد. در عین حال در ایستگاه ابرکوه نتایج سه روش تفاوت چندانی ندارند. این موضوع را میتوان به تغییرات و اندازه بیشتر بخارآب در ایستگاه تبریز و در نتیجه اهمیت استفاده از روشهای نوین و دقیق تصحیح خطای وردسپهری در اینگونه مناطق نسبت داد. | ||
کلیدواژهها | ||
بخارآب؛ تعیین موقعیت مطلق؛ ردیابی پرتو؛ وردسپهر؛ ERA-Interim | ||
مراجع | ||
Bevis, M., 2010, Researchers Show How far South American Cities Moved in Quake. http://researchnews.osu.edu/archive/chilequakemap.htm. and http:// researchnews. osu. Edu /archive/chilemoves.htm. Black, H., 1978, An easily implemented algorithm for the tropospehric range correction. Journal of Geophysical Research, 83. Böhm, J. and Schuh, H., 2003, Vienna Mapping Functions. Proceedings of the 16th Working Meeting on European VLBI for Geodesy and Astrometry, Leipzig, Verlag des Bundesamtes für Kartographie und Geodäsie, 131 – 143. Böhm, J., 2004, Troposphärische Laufzeitverzögerungen in der VLBI. PhD thesis. Institut für Geodäsie und Geophysik, Fakultät für Mathematik und Geoinformation, Technische Universität Wien. Böhm, J., Werl, H. and Schuh, H., 2006a, Troposphere mapping functions for GPS and very long baseline interferometry from European Centre for Medium-Range Weather Forecasts operational analysis data. Journal of Geophysical Research, 111. Dach, R., Hugentubler, U., Fridez, P. and Meindl, M., 2007, Bernese GPS Software Version 5.0, Astronomical Institute, University of Berne., p. 612. Ghaffari Razin, M. R. and Voosoghi, B., 2016, Modeling of ionosphere time series using wavelet neural networks (case study: N-W of Iran). Adv. Space Res.. http:// dx.doi.org/ 10.1016/j.asr. 2016.04.006. Haji Aghajany, S., Voosoghi, B. and Yazdian, A., 2017, Estimation of north Tabriz fault parameters using neural networks and 3D tropospherically corrected surface displacement field. Geomatics, Natural Hazards and Risk. doi.org/10.1080/19475705.2017.1289248. Haji Aghajany, S. and Amerian, Y., 2017, Three-dimensional ray tracing technique for tropospheric water vapor tomography using GPS measurements. Journal of Atmospheric and Solar-Terrestrial Physics, 164, 81-88. doi: 10.1016/j.jastp.2017.08.003. Hopfield, H., 1969, Two-quartic tropospheric refractivity profile for correcting satellite data. Journal of Geophysical Research, 74, 4487-4499. Hobiger, T., Ichikawa, R., Koyama, Y. and Kondo, T., 2008, Fast and accurate ray-tracing algorithms for real-time space geodetic applications using numerical weather models. Journal of Geophysical Research, 113. Hofmeister, A., 2016, Determination of path delays in the atmosphere for geodetic VLBI by means of ray-tracing. Ph.D. Thesis. Department of Geodesy and Geoinformation, TU Wien. Mendes, V. B., 1998, Modeling the neutral-atmosphere propagation delay in radiometric space techniques. U.N.B., p. 353. Niell, A. E., 1996, Global mapping functions for the atmosphere delay at radio wavelengths. Journal of Geophysical Research, 101, 3227–3246. Niell, A. E., 2001, Preliminary evaluation of atmospheric mapping functions based on numerical weather models. Physics and Chemistry of the Earth, 26, 475–480. Saastamoinen, J., 1972, Atmospheric correction for the troposphere and tratosphere in radio ranging of satellites. The Use of Artificial Satellites for Geodesy, American Geophysical Union, Washington, D.C. Saastamoinen, J., 1973, Contributions to the Theory of Atmospheric Refraction. Bulletin Geodesique, 105, pp. 279-298, 106, pp. 383-397, 107, pp. 113-134. Printed in three parts. Thayer, G. D., 1967, A rapid and accurate ray tracing algorithm for a horizontally stratified atmosphere, Radio Science, 1(2). Wallace, J. M., and Hobbs, P. V., 2006, Atmospheric science: an introductory survey Vol. 92, Academic Press. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,369 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 722 |