روش‌های بارکدگذاری DNA در تعیین رژیم غذایی مهره داران، چالش‌ها و محدودیت‌ها

برای تعیین رژیم غذایی در مهره­داران روش­های گسترده­ای پیشنهاد شده است. بارکد­گذاری DNA- استفاده از ناحیه استاندارد شده DNA برای شناسایی تاکسون- اخیراً مورد توجه زیادی قرار گرفته است و در زمینه بین­‌المللی توسعه پیدا کرده است. بارکد­گذاری DNA این امکان را به وجود می­آورد تا بتوان رژیم غذایی یک فرد را از روی مدفوع یا محتویات معده آن تعیین کرد. در حال حاضر تکنیک توالی­یابی نسل بعد مناسب­ترین تکنیک توالی­یابی  DNAگونه­های طعمه و طعمه­خوار هدف می­باشد. البته تجزیه و تحلیل­‌های مولکولی سرگین­‌ها نیز با کاستی­هایی روبرو می­باشد. به طوری­که DNA مدفوع می­تواند دارای کمیت و کیفیت پایینی باشد، و تخریب نمونه مدفوع نیز می­تواند مشکلی در مطالعه رژیم غذایی با استفاده از این رویکرد باشد. با وجود محدودیت­های موجود تکنیک­‌های مولکولی رویکرد جایگزینی را برای مطالعه رژیم غذایی جانوران فراهم کرده است. از این رو رویکرد­های مبتنی بر DNA شاید مناسب­ترین راه برای بررسی محدوده و تنوع طعمه گرفته شده توسط طعمه­خواران عمومی ­باشد. شناسایی ژنتیکی از سرگین­ها می­تواند تجزیه و تحلیل­های صحیح از رژیم غذایی، حل مشکلات مهره­داران نزدیک احشام و زیستگاه­های انسانی، و کمک به طراحی پناهگاه­های حیات­وحش و کریدور­های حیات­وحش را فراهم نماید.