گفتگوی بین ادیان بر پایة مناسبات عرفانی

[1] بوبر، مارتین (1378). من تو. ترجمه: خسرو ریگی، تهران، جیحون.

[2] چیتیک، ویلیام (1392). عوالم خیال: ابن عربی ومسئله اختلاف ادیان. مترجم: قاسم کاکایی، تهران، انتشارات هرمس.

[3] ﺷﺎﻳﮕﺎن، دارﻳﻮش (1373). ﻫﺎﻧﺮى ﻛﺮﺑﻦ: آﻓﺎق ﺗﻔﻜﺮ ﻣﻌﻨﻮى در اﺳﻼم اﻳﺮاﻧﻰ. مترجم: ﺑـﺎﻗﺮ ﭘﺮﻫـﺎم، ﺗﻬﺮان، ﻓﺮزان روز.

[4] ﮔﺮﺟﻲ، ﻣﺼﻄﻔﻲ (1381). «گفتگوی فرهنگها و تحلیل مؤلفه‎های آن در مثنوی معنوی». فصلنامه پژوهش زبان و ادبیات فارسی، دورة جدید، شمارة1، صص91-112.

[8] ﻣﺎﻳﻞ ﻫـﺮوی، ﻧﺠﻴـﺐ (1374).  ﺧﺎﺻـﻴﺖ آﻳﻴﻨﮕـﻲ : ﻧﻘـﺪ ﺣـﺎل، ﮔـﺰارة آرا و ﮔﺰﻳـﺪ ة آﺛـﺎر ﻓﺎرﺳـﻲ  ﻋﻴﻦ القضات ﻫﻤﺪاﻧﻲ. ﺗﻬﺮان، ﻧﻲ.

[9] نیکلسن، رینولد آلین (1374). تصوف اسلامی و رابطه انسان و خدا، مترجم: محمد رضا شفیعی کدکنی، تهران، سخن.

[10] وى، ﺳﻴﻤﻮن (1381).  ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻛﺸﻴﺶ. مترجم:  ﻓﺮوزان راﺳﺨﻰ،  ﺗﻬﺮان، ﻣﺆﺳﺴة ﻧﮕﺎه ﻣﻌﺎﺻﺮ.

[11] هیک، جان (1386).  اسطورة تجسد خدا. مترجم: مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، قم، انتشارات حوزة علمیه.

[12] Almirzanah. S. "Ibn al-Arabi’s Sufi Hermeneutics: Application to Interfaith Dialogue", in Sharing Values, A Hermeneutcs for Global Ethics, Eds. Ariane Hentsch Cisneros / Shanta Premawardhana, Geneva: Global Ethics. Net

[13] Heisig, J. W. (2013). Nothingness and Desire: An East-West Philosophical Antiphony. Honolulu: University of Hawai‘i Press.

[14] Kope, G. (2015), "Antiphony a model of dialogue", Bulletin of the Nanzen Institute for religion & culture, N. 39, pp. 26-36

[15] Kōyama Iwao. (1976). the logic of basho and the principle of antiphony. Tokyo: Sōbunsha.

[16] Rankin, M. (2009). An Introduction to Religious and Spiritual Experience, Continuum international publishing group. New York.

[17] Valk, J. (May 2009), "Religion or Worldview: enhancing dialogue in the public square", Marburg Journal of Religion: Volume 14, No. 1 (May 2009)