تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,573 |
تعداد مقالات | 71,032 |
تعداد مشاهده مقاله | 125,502,439 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,766,536 |
ارزیابی و سنجش فضایی محیطزیست شهری با رویکرد شهر سبز (مطالعة موردی: کلانشهر تهران) | ||
پژوهشهای جغرافیای انسانی | ||
مقاله 8، دوره 51، شماره 1، فروردین 1398، صفحه 111-127 اصل مقاله (1.17 M) | ||
نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jhgr.2017.61799 | ||
نویسندگان | ||
مرتضی شعبانی1؛ سید علی علوی* 2؛ ابوالفضل مشکینی2؛ عبدالرسول سلمان ماهینی3 | ||
1دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه تربیتمدرس | ||
2استادیار گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری دانشگاه تربیتمدرس | ||
3دانشیار گروه محیطزیست دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان | ||
چکیده | ||
برنامهریزی و مدیریت شهری در شهر سبز برمبنای مدیریت اکولوژیکی است که با تطبیق شاخصهای زیستمحیطی بهدنبال پایداری اکولوژیکی و بهتبع آن توسعة پایدار شهری است. تهران از جمله شهرهایی است که در دهههای اخیر بهدلیل تمرکز شدید، ازدحام ترافیک، آلودگی هوا و افزایش منابع آلودهکنندة محیطزیست، فشار اکولوژیکی گستردهای بر طبیعت وارد کرده است. در پژوهش توصیفی-تحلیلی حاضر با هدف شناسایی شاخصهای شهر سبز، به ارزیابی و مقایسة وضعیت زیستمحیطی شهر تهران پرداخته شد. جامعة آماری شهرهای آسیایی و مناطق 22گانة تهران است. وضعیت هریک از شاخصها نیز به تفکیک مناطق از منابع کتابخانهای و مراجعات سازمانی جمعآوری شده است. روش این پژوهش در دو گام اصلی طراحی و تدوین شده است. در ابتدا برای تعیین و شناخت میزان سبزبودن شهر تهران، با استفاده از مدل تحلیل شبکهای فازی و مدل رتبهبندی ویکور، جایگاه این شهر در میان شهرهای آسیایی تعیین و اولویتبندی شد. سپس با استناد به اوزان اختصاصی شاخصها و مدل ویکور، رتبهبندی هریک از مناطق 22 گانة شهر تهران صورت گرفت تا اهمیت هریک از آنها در وضعیت کنونی شهر تهران مشخص شود. براساس نتایج، شهر تهران با قرارگیری در رتبة پانزدهم شهرهای آسیایی از منظر شهر سبز، وضعیت نسبتاً نامطلوبی دارد. همچنین بررسی وضعیت زیستمحیطی با رویکرد شهر سبز در میان مناطق تهران نشان میدهد مناطق 1، 4 و 8 در بهترین وضعیت و مناطق 10، 11 و 12 در بدترین وضعیت قرار دارند. | ||
کلیدواژهها | ||
تهران؛ شهر سبز؛ فرایند تحلیل شبکهای فازی؛ محیطزیست شهری؛ ویکور | ||
مراجع | ||
10. City of Pasadena Green Team, 2010, Green City Indicators Report, Pasadena: http://Cityofpasadena.Net/Greencity. 11. Damavandi, H., 2015, Analysis of Urban Ecological Sustainable Development in Sari, Universty of Mashhad. (In Persian) 12. Devi, K., 2007, Extended VIKOR Method in Comparison with Outranking Methods, Journal of Expert Systems with Applications, Vol. 38, No. 2, PP. 14163–14168. 13. Economist Intelligence Unit, 2011, Europian Green City Index, Assessing the Environmental Impact of Europe’s Major Cities, Munich: Siemens AG. 14. ________________________, 2011, Asian Green City Index, Assessing the Environmental Performance of Asia’s Major Cities, Munich: Siemens AG. 15. EPA. 2010, Sustainable Design and Green Building Toolkit for Local Government, EPA 904B10001. 16. Ghorab, H. K. El., and Shalaby H. A., 2016, Eco and Green Cities as New Approaches for Planning and Developing Cities in Egypt, Alexandria Engineering Journal, Vol. 55, No. 1, PP. 495–503. 17. Greenest City, 2012, 2020 Action Plan, City of Vancouver. 18. Kahn, M. E. 2007, Green Cities: Urban Growth and the Environment, Brookings Institution Press. 19. Lindfield, M., and Steinberg, F. (Eds.), 2012, Green Cities, Asian Development Bank. 20. Lehmann, S., 2010, Green Urbanism: Formulating a Series of Holistic Principles, SAPI EN. S. Surveys and Perspectives Integrating Environment and Society. (3. 2). URL:1057. 21. Maleki, S., 2011, An Introduction Urban Sustainable Development, Tehran, Simaye Danesh Press. (In Persian) 22. Mason, S. G., Marker, T., and Mirsky, R., 2011, Primary Factors Influencing Green Building in Cities in the Pacific Northwest, Public Works Management and Policy, Vol. 16, No. 2, PP. 157–185. 23. Newman, P., 2010, Green Urbanism and Its Application to Singapore, Environment and Urbanization Asia, Vol. 1, No. 2, PP. 149-170. 24. Onkal-Engin, G., Demir, I., and Hiz, H., 2004, Assessment of Urban Air Quality in Istanbul Using Fuzzy Synthetic Evaluation, Atmospheric Environment, Vol. 38, No. 23, PP. 3809–3815. 25. Opricovic, S., and Tzeng, G. H., 2007, Extended VIKOR Method in Comparison with Outranking Methods, European Journal of Operational Research, Vol. 178, No. 2. PP. 514-529. 26. Razzaghian, F. et al., 2012, Ecological Analysis of Urban Parks (Mashhad), Journal of Environmental Studies. Vol. 38, No. 64, PP. 155-168. (In Persian) 27. Simarmata, H. A., Dimastanto, A., and Kalsuma, D., 2012, Implementing Green City Concept in Secondary Cities: Challenges for Spatial Planning Process, Jakarta: University Of Indonesia. 28. Rapoport, E., and Vernay, A., 2011, Defining the Eco-City: A Discursive Approach, in Management and Innovation for a Sustainable Built Environment MISBE 2011, Amsterdam, The Netherlands and June 20-23, 2011, CIB, Working Commissions W55, W65, W89, W112; ENHR And AESP. 29. Saaty, T. L., 1990, How to Make a Decision: The Analytic Hierarchy Process. European Journal of Operational Research, Vol. 48, No.1, PP. 9-26. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,962 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,501 |