پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,532 |
| تعداد مقالات | 70,501 |
| تعداد مشاهده مقاله | 124,093,426 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,197,942 |
بررسی استعارۀ تهکّمیّه در غزلیات حافظ | ||
| پژوهش‌نامه نقد ادبی و بلاغت | ||
| مقاله 4، دوره 5، شماره 2 - شماره پیاپی 10، آذر 1395، صفحه 61-72 اصل مقاله (278.51 K) | ||
| نوع مقاله: علمی-پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jlcr.2016.61396 | ||
| نویسنده | ||
| احمد ذاکری* | ||
| دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج | ||
| چکیده | ||
| در ادب فارسی، هر سراینده یا نویسندۀ توانمندی که از قرآن مایه گرفته‌است، جایگاه برتری به خود اختصاص داده‌است. شمس‌الدین محمد حافظ، به مدد بهره‌جویی از کلام خداوندی و البته دیگر هنرهای ادبی، جزو قله‌های غزل فارسی است. یکی از آرایه‌های بلاغی قرآن که حافظ از آن بهره برده، تهکم یا نزاهه است که در این مقاله به تفصیل بررسی شده‌است. نزاهه یا تهکم از مقولۀ طنز است و در ادب فارسی، جسته گریخته در دیوان شاعران سلف رخ می‌نماید، ولی ویژگی سبکی‌شان نیست؛ زیرا فراوانی زیادی ندارد. در دیوان حافظ، این ویژگی سبکی با بسامد زیاد دیده می‌شود که آیرونی هم نامیده شده‌است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| قرآن؛ حافظ؛ شعر؛ تهکم؛ مجاز؛ طنز؛ بلاغت؛ ادبیات؛ سبک؛ هنر | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,959 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 4,759 |
||