پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,532 |
| تعداد مقالات | 70,504 |
| تعداد مشاهده مقاله | 124,123,160 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,231,206 |
تأثیر سفرهای درون‌شهری در ایجاد محیط دوستدار کودک (مورد مطالعه: شهر زنجان) | ||
| پژوهشهای جغرافیای انسانی | ||
| مقاله 10، دوره 50، شماره 2، تیر 1397، صفحه 395-408 اصل مقاله (1.05 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jhgr.2017.60576 | ||
| نویسندگان | ||
| شهرزاد مقدم* 1؛ زهره فنی2 | ||
| 1دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی | ||
| 2دانشیار جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی | ||
| چکیده | ||
| نابرابری‌های خدماتی و اجتماعی ناشی از وضعیت نامناسب شهرنشینی، ضرورت برنامه‌ریزی را برای تأمین نیازهای گروه‌های سنی مختلف، به‌خصوص کودکان ایجاب می‌کند. در این بین، احداث محیط شهری سازگار با روحیات کودکان، سهم عمده‌ای در بلوغ اجتماعی و تکامل شخصیتی آنان خواهد داشت. این امر ضمن تأثیر بر مراحل رشد کودکان، زمینه‌ساز طراحی متناسب شهرها براساس نیازهای فیزیکی و روان‌شناختی آن‌هاست. هدف این پژوهش شناسایی فضاهای دوستدار کودک براساس الگوهای رفت‌وآمد شهری و تأثیر آن در ایجاد بستر مناسب برای فعالیت کودکان در شهر زنجان است. روش پژوهش از نظر نوع، کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی- تحلیلی به‌شمار می‌آید و با استفاده از ابزار گردآوری داده مشتمل بر مطالعات کتابخانه‌ای و روش اسنادی- پیمایشی انجام شده است. به‌منظور تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار متلب[1] و سیستم اطلاعات جغرافیایی استفاده شده است. نتایج کلی این نوشتار نشان می‌دهد بین مؤلفه‌های جذب سفر، سفر تحصیلی، سفر با دوچرخه، اختلاط کاربری اراضی، تصادفات محله‌ای و آلودگی صوتی در محل، رابطة معکوسی وجود دارد؛ یعنی با افزایش ضرایب مؤلفه‌های نامبرده، جمعیت گروه سنی یک تا چهارده سال کاهش می‌یابد. درادامه بیان می‌شود که محله‌های دوستدار کودک در شهر زنجان براساس مرزهای محله‌ای خاصی نیست و پهنه‌های کودک‌محور در بخش‌های بیرونی و میانی استقرار یافته است. بیش از 13 درصد مساحت شهر در پهنة مطلوب استقرار دارد. در مقابل مساحتی بین 19 تا 22 درصد در پهنة نامطلوب قرار گرفته و درصد عظیمی از پهنة مذکور در بخش مرکزی شهر و تا حدودی در بخش میانی استقرار یافته است. [1]. MATLAB | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| زنجان؛ سفرهای درون‌شهری؛ شهر دوستدار کودک؛ محله‌محوری | ||
| مراجع | ||
|
بهاروند، شکوفه، 1393، بررسی و بازبینی مفهوم شهر دوستدار کودک از مشارکت‌سازی کودکان تا استاندارهای طراحی، با ارائة راهکارهای اجرایی و راهبردی، مدیریت شهری، شمارة 34، صص 297-322. BAHARVAND, SH., 1393, Review of The Participation of Children to The Child-Friendly City Design Standards, with the Executive and Strategic Solutions, Urban Management, No. 34, PP. 297-322. دریسکل، د، 1387، ایجاد شهرهای بهتر با کودکان و جوانان، مترجم: توکلی، مهرنوش و سعیدی رضوانی نوید، نشر دیبایه، تهران. Dryskl, D., 1387, Creating Better Cities With Children and Youth, Translation: Tavakoli, m., and Saeedi Rezvani. N. published:Dybayh, Tehran. دویران، اسماعیل، 1387، نقش جمعیت در برنامه‌ریزی شهری (نمونة موردی: شهر زنجان)؛ بررسی شاخص‌های تعداد و بعد خانوار، نسبت سنی و جنسی، تراکم جمعیتی، فصلنامة جمعیت، شمارة 65-66، صص 27-48. Dawyran, I.,2008, the population of urban planning Case Study: Zanjan indices after the number of household, age and sex ratio, population density, Journal of Population, No. 65-66, PP. 27-48. رجبی، ژیلا 1391، طراحی منظر شهری دوستدار کودک، به راهنمایی دکتر احمد فرزین، گروه معماری منظر دانشگاه تهران Rajabi, J., 2012, Child-Friendly Landscape Design, landscape architecture Group Tehran University, Tehran. رفیعی، محمدرضا و محمدرضا فرزاد بهتاش، 1392، بررسی وضعیت مناسب‌سازی فضاهای شهری برای کودکان، معاونت مطالعات و برنامه‌ریزی زیرساخت و طرح جامع، مدیریت معماری، شهرسازی و امور بحران، گزارش 22. Rafie, M and Farzad Behtash, MR., 2013, The Status of Suitable Urban Spaces for Children, Department of Studies and infrastructure planning and comprehensive project management, architecture, urban planning and crisis Affairs, Report, No. 22, PP.18-34. عمران‌زاده، ب، قرخلو، م و پوراحمد ا. ، 1389، ارزیابی و تحلیل کارایی سامانة حمل‌ونقل BRTو رضایت عمومی از آن در کلان‌شهر تهران، پژوهشهای جغرافیای انسانی، شمارة 73، صص 19- 38. Omranzadeh, b., Gharakhlou, m., and pourAhmad, A., 2010, Evaluate and Analyze the Performance and Satisfaction of Public Transportation System BRT in Tehran, Human Geography Research, No. 73, PP. 19 -38. کامل‌نیا، ح و حقیر س. ، 1388، الگوهای طراحی فضای سبز در شهر دوستدار کودک (نمونة موردی: شهر دوستدار کودک بم)، باغ نظر، شمارة 12، سال 6، صص، 77-88 Kamel niya, H. and haghir, S. 1388, Child-Friendly Design Patterns Green Space in the City (Case Study: Child-Friendly BAM), bag nazar, No. 12, part 6, PP. 77-88. مهرگان، ن و رضایی ر. ، 1388، اثر ساختار سنی جمعیت بر رشد اقتصادی، فصلنامة پژوهشهای اقتصادی ایران، سال سیزدهم، شمارة 29، صص 137-146. Mehrgan, n., and Rezai, r. 1388, The Effect of Population age Structure on Economic Growth, Iran Journal of Economic Research thirteenth year, No. 29, PP.137-146. آذری، سیده صفورا، 1391، تعاریف کوتاه و مختصری از آرام‌سازی ترافیک، دوشنبه 1 خردادماه Azari, S., 1391, Short, Concise Definitions of Traffic Calming, Monday 1 June. Asadi Shekari, Z., Moeinaddini, M., and Zaly Shah, M. 2015, Pedestrian Safety Index for Evaluating Street Facilities in Urban Areas, Safety Science 74 (2015). PP 1–14.
Bjorkild, P., 2003, Child Friendly Cities- Sustainable Cities, Stockholm University, Department of Human Geography.
Ghanbari Azarneir, S., et al., 2015, Identification of Child Friendly, Environments in Poor Neighborhoods. Procedia Social and Behavioral Sciences, PP.19-29.
Gleeson, b., and Sipe, n., 2006, Creating Child Friendly Cities Reinstating Kids in The City, Taylor and Francis or Routledge’s.
Lwin, K., and Murayama, Y., 2011, Modelling of Urban Green Space Walkability: Eco-Friendly Walk Score Calculator. Computers, Environment and Urban Systems, PP. 408-420, 35.
Moeinaddini, M., et al., 2015, Analyzing the Relationships Between the Number of Deaths in Road Accidents and The Work Travel Mode Choice at The City Level, Saf. Sci, No.72, PP. 249–254.
Saumel, I., Frauke, W., and Kowarik, I., 2015, Toward Livable and Healthy Urban Streets: Roadside Vegetation Provides Ecosystem Services Where People Live and move, Environmental Science and Policy, PP.131-141.
Schwebel, d., Aaron L. d, and O’Neal, e., 2012, Child Pedestrian Injury: A Review of Behavioral Risks and
Preventive Strategies, Am J Lifestyle Med, Vol. 6, No. 4, PP. 292–302. Doi: 10.1177/0885066611404876
Wessells, M., and Kostelny, K., 2013, Child Friendly Spaces: Toward a Grounded, Community-Based Approach for Strengthening Child Protection Practice in Humanitarian Crises, Child Abuse and Neglect, No. 37, PP. 29-40.
WHO, 2013, Pedestrians, Cyclists among Main Road Traffic Crash Victims.
Witten, K., Kearns, R., and Carrol, P., 2015, Urban Inclusion as Wellbeing: Exploring Children's Accounts of Confronting Diversity on Inner City Streets. Social Science and Medicine, PP. 357-349. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,887 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 768 |
||