روش‌شناسی هجویری در تعریف و نقد اصطلاحات تصوف

ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی (1368)، تلبیس ابلیس، ترجمة علیرضا ذکاوتی قراگوزلو، تهران، نشر دانشگاهی.

ابوطالب مکی، محمد بن علی (2001)، قوت‌القلوب: فی معاملة‌المحبوب و وصف طریق‌المرید الی مقام‌التوحید، حققه و قدم له و علق حواشیه محمود ابراهیم ‌محمد الرضوانی، قاهره، دارالتراث.

انصاری، شهره (1389)، «بررسی و تحلیل و نقد اصطلاحات صوفیه در کشف ­المحجوب هجویری»، کاوش­نامه، سال 11، ش 20، 87- 116.

زرین­کوب، عبدالحسین (1381)، ارزش میراث صوفیه، تهران، امیرکبیر.

سراج طوسی، ابی نصر (1960)، اللمع فی التصوف، حققه و قدم له و خرج احادیثه عبدالحلیم محمود و طه عبدالباقی سرور، مصر، دارالکتب الحدیثه.

عظیمی یان­چشمه، الهه و محمود عابدی (1393)، «تحلیل معناشناسیک و ریخت­شناسیک جدل­گونه­های هجویری»، پژوهش­های ادب عرفانی، شماره 26، 19- 58.

غزالی، محمد بن محمد (1387)، کیمیای سعادت، جلد 1، به کوشش حسین خدیو جم، تهران، علمی- فرهنگی.

فولادی، علیرضا (1389)، زبان عرفان، تهران، سخن و فراگفت.

قشیری، عبدالکریم بن هوازن (1385)، رسالة قشیریه، ترجمة ابوعلی حسن بن احمد عثمانی، تصحیح بدیع الزمان فروزانفر، تهران، علمی- فرهنگی.

کلاباذی، ابوبکر محمد بن اسحاق (1994)، التعرف لمذهب اهل التصوف، ت‍ص‍ح‍ی‍ح‌ و اه‍ت‍م‍ام‌ ارث‍رج‍ون‌ ارب‍ری‌، قاهره، مکتبة الخانجی.

مستملی بخاری، ابوابراهیم اسماعیل بن محمد (1365)، شرح التعرف لمذهب التصوف، جلد 3، مقدمه، تصحیح و تحشیة محمد روشن، تهران، اساطیر.

میرباقری فرد، سید علی­اصغر و مهدی رضایی (1389)، «جایگاه صحو و سکر در مکتب عرفانی بغداد و خراسان»، ادب و زبان، شماره 28، 339- 359.

هجویری، علی بن عثمان (1384)، کشف ­المحجوب، مقدمه و تصحیح و تعلیقات محمود عابدی، تهران، سروش.

یوسف­پور، محمدکاظم (1380)، نقد صوفی: بررسی انتقادی تاریخ تصوف با تکیه بر اقوال صوفیان تا قرن هفتم هجری، تهران، روزنه.