سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات158
تعداد شماره‌ها6,230
تعداد مقالات67,766
تعداد مشاهده مقاله115,218,356
تعداد دریافت فایل اصل مقاله89,964,968
شهیدی زندی, فاطمه, گل محمدی, بهروز, اکبری, حکیمه. (1394). تأثیر برنامۀ حرکتی پیشرونده بر بهبود مهارت های حرکتی کودکان مبتلا به اوتیسم. , 7(3), 343-357. doi: 10.22059/jmlm.2015.55917
فاطمه شهیدی زندی; بهروز گل محمدی; حکیمه اکبری. "تأثیر برنامۀ حرکتی پیشرونده بر بهبود مهارت های حرکتی کودکان مبتلا به اوتیسم". , 7, 3, 1394, 343-357. doi: 10.22059/jmlm.2015.55917
شهیدی زندی, فاطمه, گل محمدی, بهروز, اکبری, حکیمه. (1394). 'تأثیر برنامۀ حرکتی پیشرونده بر بهبود مهارت های حرکتی کودکان مبتلا به اوتیسم', , 7(3), pp. 343-357. doi: 10.22059/jmlm.2015.55917
شهیدی زندی, فاطمه, گل محمدی, بهروز, اکبری, حکیمه. تأثیر برنامۀ حرکتی پیشرونده بر بهبود مهارت های حرکتی کودکان مبتلا به اوتیسم. , 1394; 7(3): 343-357. doi: 10.22059/jmlm.2015.55917

تأثیر برنامۀ حرکتی پیشرونده بر بهبود مهارت های حرکتی کودکان مبتلا به اوتیسم

رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
مقاله 5، دوره 7، شماره 3، مهر 1394، صفحه 343-357    اصل مقاله (207.96 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jmlm.2015.55917
نویسندگان
فاطمه شهیدی زندی* 1؛ بهروز گل محمدی2؛ حکیمه اکبری3
1کارشناس‌ارشد، رفتار حرکتی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
2استادیار، رفتار حرکتی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
3مربی، رفتار حرکتی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر برنامۀ حرکتی پیشرونده بر بهبود مهارت­های حرکتی کودکان مبتلا به اوتیسم بود. روش مطالعۀ حاضر ‌تجربی و از نوع پیش‌آزمون، آزمون میانی، پس­آزمون و آزمون یادداری است. از بین کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در شهرهای سمنان و یزد، 16 نفر به‌صورت نمونه­های در دسترس انتخاب و براساس سن (1/3 ± 26/8 سال)، جنس، شدت و درجۀ اوتیسم و نیز پایۀ تحصیلی به‌طور نسبی همتاسازی شدند و در گروه‌های تجربی (8) و کنترل (8) قرار گرفتند. ابتدا پیش‌آزمون با استفاده از آزمون اولریخ 2000 از آزمودنی­ها به‌عمل آمد. برنامۀ حرکتی پیشرونده به‌ مدت 30 جلسه اجرا شد. پس از 15 جلسه آزمون میانی و 30 جلسه آزمون پایانی از کودکان به‌عمل آمد و نیز پس از 30 روز از پایان تحقیق آزمون یادداری انجام گرفت. از آزمون KS به‌منظور تعیین نرمال بودن داده­ها و از آزمون تحلیل واریانس عاملی با طرح تکرار اندازه­گیری و نیز آزمون تعقیبیLSD  به‌منظور تعیین کمترین تفاوت معنا‌داری استفاده شد. یافته­ها نشان داد که برنامۀ حرکتی پیشرونده نسبت به گروه کنترل در سطح معناداری 05/0 P< تأثیر بیشتری بر رشد مهارت­های دستکاری، جابه‌جایی و مهارت درشت داشته است.
 
 
کلیدواژه‌ها
آسپرگر؛ اختلال بیش ­فعالی؛ اوتیسم؛ فعالیت بدنی؛ مهارت­ های حرکتی
عنوان مقاله [English]
The Effect of Progressive motor program on improving motor skills in children with autism
نویسندگان [English]
Fatemeh Shahidi Zandi1؛ Behrooz Golmohammadi2؛ Hakime Akbari3
1Msc, Motor Behavior, Department of Physical Education and Sport science, Semnan University, Semnan, Iran
2Assistant Professor, Motor Behavior, Department of Physical Education and Sport science, Semnan University, Semnan, Iran
3Instructor, Motor Behavior, Department of Physical Education and Sport science, Semnan University, Semnan, Iran
چکیده [English]
The purpose of this study was to evaluate the effects of progressive motor program on improving motor skills in children with autism. In this quasi-experimental study, 16 subjects (2 girls, 14 boys) who had been diagnosed with autism in the cities of Semnan and Yazd were selected.  After they relatively were matched based on age, sex, grade, and the degree and severity of autism, they were divided into the experimental (8) and control (8) groups. The Test of Gross Motor Development-Ed2 were used to assess fundamental motor skills. After pretest by TGMD-2, Progressive motor program was conducted for 30 sessions in experimental group. After 15 and 30 sessions, experimental and control groups participated in the mid and post-tests. Retention test was performed 30 days after the end of the 30th session. Data were analyzed by Variance Analyze of Repeated Measures. The results showed that progressive motor program, with the significance level of P <0/05, had a greater impact on the development of locomotor, object control and gross skills than the control group.
 
 
 
 
 
مراجع

 

  1. پرویزی ف، لاجوردی ل، علیزاده زارعی م، و عشایری ح، (١٣٩٠). «مقایسۀ آمایۀ انتقال در کودکان مبتلا به اوتیسم (عملکرد بالا) و کودکان طبیعی 6 تا 12 سال»، مجلۀ علمی پژوهشی توانبخشی نوین، 5، ص: 80-67.
  2. ژکان م، حسینی س ع، محمدی م ر، و صالحی م، (1390). «تأثیر آموزش مهارت­های تمرین توپ بر رفتار تطابقی کودکان مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا»، مجلۀ علمی پژوهشی توانبخشی نوین، (5)13، ص: 138- 144
  3. ساراسون، اروین. جی، و ساراسون، باربارا. آر. (2011). «روا‌ن‌شناسی مرضی»، ترجمۀ بهمن نجاریان، محسن دهقانی، داود عرب، ایران داودی. (1391) دورۀ یازدهم، تهران، انتشارات رشد. ص: ٧٩.
  4. صالحی یلدا، (1390). «اثر تمرین هوازی بر مهارت­های جابه‌جایی و رفتار قالبی کودکان اوتیسم»، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد. دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران. ص: ١٢٦.
  5. کوثری س، کیهانی ف، عرب عامری ا، و حمایت‌طلب ر، (1390). «بررسی برنامۀ یک فعالیت­های بدنی منتخب بر رشد مهارت‌های حرکتی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه / بیش‌فعالی و کودکان اوتیسم»، رشد و یادگیری حرکتی،10، ص: 60- 45.
 

  1. Fragala‐Pinkham, M., Haley, S. M., & O’Neil, M. E. (2008). “Group aquatic aerobic exercise for children with disabilities”. Developmental Medicine & Child Neurology, 50(11), 822-827.
  2. Green, D., Charman, T., Pickles, A., Chandler, S., Loucas, T., Simonoff, E., & Baird, G. (2009). “Impairment in movement skills of children with autistic spectrum disorders”. Developmental Medicine & Child Neurology, 51(4), 311-316.
  3. Lochbaum, M., & Crews, D. (2003). “Viability of cardiorespiratory and muscular strength programs for the adolescent with autism”. Complementary health practice review. 8(4), 225-233.
  4. Lang, R., Koegel, L. K., Ashbaugh, K., Regester, A., Ence, W., & Smith, W. (2010). “Physical exercise and individuals with autism spectrum disorders: A systematic review”. Research in Autism Spectrum Disorders, 4(4), 565-576.
10.MacDonald, M., Esposito, P., & Ulrich, D. (2011). “The physical activity patterns of children with autism”. BMC research notes, 4(1), 422-431.

11.Mohammadi, M. R., Salmanian, M., & Akhondzadeh, Sh. (2011). “Autism Spectrum Disorders in Iran”. Iranian Journal of Child Neurology, 5(4):1-9.

12.Manjiviona, J., & Prior, M. (1995). “Comparison of Asperger syndrome and high-functioning autistic children on a test of motor impairment”. J Autism Dev Disord, 25, 23–39.

13.Manikanda, S., & Zahari, M. (2010). "The effect of physical exercises on intellectually Disable teens with Autism" Movement for intellectually Disabled of Singapore, 26(2), 34-42.

14.Magnusson, J. E., Cobham, C., & McLeod, R. (2012). “Beneficial Effects of Clinical Exercise Rehabilitation for Children and Adolescents with Autism Spectrum Disorder (ASD)”. Journal of Exercise Physiology online, 15(2), 71-79.

15.Odom, S. L., Brown, W. H., Frey, T. Karasu, N., Smith-Canter, L. L., & Strain, P. S. (2003). “Evidence-Based Practices for Young Children With Autism Contributions for Single-Subject ­Design Research”. Focus on autism and other developmental disabilities, 18(3), 166-175.

16.Pan, C-Y. (2010). “Effects of water exercise swimming program on aquatic skills and social behaviors in children with autism spectrum disorders”. Autism, 14(1), 9-28.

17.Pan, C-Y., Tsai, C-L., & Chu, C-H. (2009). “Fundamental movement skills in children diagnosed with autism spectrum disorders and attention deficit hyperactivity disorder”. J Autism Dev Disord,  39(12), 694–705.

18.Pan, C. Y., & Frey, G. C. (2006). “Physical activity patterns in youth with autism spectrum disorders”. Journal of autism and developmental disorders, 36(5), 597-606.

19.Pan, C., & Frey, G. C. (2005). “Identifying physical activity determinants in youth with autistic spectrum disorders”. Journal of Physical Activity & Health, 2(4), 412-422.

20. Sadock, B. J., & Sadock, S. A. (2007). “Kaplan and Sadock’s synopsis of psychiatry: Behavioral sciences and clinical psychiatry (10th Ed.)”. Philadelphia, PA: USA. pp: 256.

22.Schleien, S. J., Krotee, M. L., Mustonen, T., Kelterborn, B., & Schermer, A. D. (1987). “The effect of integrating children with autism into a physical activity and recreation setting”. Therapeutic Recreation Journal, 21(4), 52-62.

23.Sowa, M., & Meulenbroek, R. (2012). “Effects of physical exercise on autism spectrum disorders: a meta-analysis”. Research in Autism Spectrum Disorders, 6(1), 46-57.

24.Staples, K. L., & Reid, G. (2010). “Fundamental movement skills and autism spectrum disorders”. Journal of autism and Developmental Disorders, 40(2), 209-217.

25. Todd, T., & Reid, G. (2006). “Increasing physical activity in individuals with autism”. Focus on Autism and Other Developmental Disabilities, 21(3),167-176.

26. Ulrich, R. J. (2007). “Effect of a 10-month treadmill walking program on maladaptive and self-stimulatory behaviors of adolescents and young adults with autism”. Wichita State University. pp: 219.

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 3,003
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 2,096


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب