ارائۀ رهیافت سیستمی در برنامه‌ریزی محیط‌زیستی آلودگی هوا با استفاده از چارچوب نیروی محرکه، فشار، وضعیت، اثر و پاسخ (DPSIR) مطالعۀ موردی: شهر تهران

آمارنامه شهر تهران. 1386. سازمان فناوری اطلاعات و ارتباطات شهرداری تهران.

آمار و اطلاعات شهر و شهرداری تهران. 1391. بازیابی در 1392، از http://www.tehran.ir.

احمدی‌مقدم، م. و محمودی، پ. 1392. تحلیل داده‌های آلودگی هوای تهران در دهۀ اخیر (1379- 1388)، شمارۀ 6 (1)، صص 33- 44.

ببران، ص. و غمخوار، ع. ر. 1386. خسارات آلودگی هوای تهران، فصلنامۀ انسان و محیط‌زیست، شمارۀ 15، صص 25- 31.

پریور، پ. 1392. تدوین چارچوب منسجم ارزیابی راهبردی محیط‌زیستی برنامه‌های توسعۀ شهری بر اساس تفکر تاب‌آوری و اصول اکولوژی شهری، رسالۀ دکتری در رشتۀ برنامه‌ریزی محیط‌زیست، استاد راهنما: خانم دکتر شهرزاد فریادی، دانشکدۀ محیط‌زیست، دانشگاه تهران.

پژوهشکدۀ حمل و نقل طراحان پارسه. 1392. مطالعه و تعیین نظام محاسبۀ تعرفۀ بهینه و متناسب عوارض مالکیت خودرو در تهران بزرگ، ویرایش اول، شهرداری تهران.

جایکا. 1376. چکیدۀ گزارش طرح جامع کنترل آلودگی هوای تهران بزرگ، شرکت کنترل کیفیت هوا.

زارعی‌فرد، ح. ر. و جعفری‌خالدی، م. 1388. ارزیابی و کاربرد مدل فضایی گاوسی- لگ گاوسی برای پیشگویی بیزی استوار داده‌های آلودگی هوای تهران، مجلۀ پژوهش‌های آماری ایران، شمارۀ 6 (1)، صص 1- 23.

سازمان فناوری اطلاعات و ارتباطات شهرداری تهران. 1390. آمارنامۀ شهر تهران، تهران، شهرداری تهران.

شرکت مطالعات حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران. 1390. آمار حمل و نقل و ترافیک شهر تهران.

شرکت کنترل کیفیت هوا. 1390. گزیدۀ آمار حمل و نقل و ترافیک شهر تهران.

شرکت ملی پالایش و پخش فراورده‌های نفتی ایران. 1383. آمارنامه انرژی.

شرکت ملی پالایش و پخش فراورده‌های نفتی ایران. 1384. آمارنامه انرژی.

شرکت ملی پالایش و پخش فراورده‌های نفتی ایران. 1385. آمارنامه انرژی.

شرکت ملی پالایش و پخش فراورده‌های نفتی ایران. 1386. آمارنامه انرژی.

شرکت ملی پالایش و پخش فراورده‌های نفتی ایران. 1387. آمارنامه انرژی.

شرکت ملی پالایش و پخش فراورده‌های نفتی ایران. 1388. آمارنامه انرژی.

شرکت ملی پالایش و پخش فراورده‌های نفتی ایران. 1389. آمارنامه انرژی.

شرکت ملی پالایش و پخش فراورده‌های نفتی ایران. 1390. آمارنامه انرژی.

شفیع‌پورمطلق، م. 1387. مهندسی آلودگی هوا، مؤسسۀ نشر شهر.

قسامی، ط.، علی‌اکبری بیدختی، ع.، صداقت‌کردار، ع. و صحرائیان، ف. 1386. بررسی شرایط همدیدی حاکم در چند دورۀ بحرانی آلودگی هوای شهر تهران، علوم و تکنولوژی محیط‌زیست، شمارۀ 9 (3)، صص 229- 238.

قنبری، ح. ع. و عزیزی، ق. 1388. شبیه‌سازی عددی رفتار آلودگی هوای تهران بر اساس الگوی باد، پژوهش‌های جغرافیای طبیعی، شمارۀ 68، صص 15- 32.

متصدی‌زرندی، س. و رزاقی، آ. 1388. پیشنهاد بازنگری طرح جامع کاهش آلودگی هوای شهر تهران در خصوص منو اکسید کربن، علوم و تکنولوژی محیط‌زیست، شمارۀ 11(3)، صص 51- 60.

مرکز تحقیقات خودرو، سوخت و محیط‌زیست. 1390. طرح جامع آلودگی هوای تهران.

مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران. 1390. گزارش وضعیت محیط‌زیست شهر تهران (SoE) (1377- 86).

معاونت برنامه‌ریزی دفتر آمار و اطلاعات استانداری تهران. 1389. سالنامۀ آماری استان تهران، استانداری تهران.

1. Atkins, J. P., Burdon, D., Elliott, M . and Gregory, A. J. 2011.. Management of the marine environment: Integrating ecosystem services and societal benefits with the DPSIR framework in a systems approach 62, 215-226.   
2. 2.      Bidone, E. D . and  Lacerda, L. D. 2004. The use of DPSIR framework to evaluate sustainability in coastal areas. Case study: Guanabara Bay basin, Rio de Janeiro, Brazil. Regional Environmental Change. 4, 5-16.
3.  EEA. 1999. Environmental Indicators: Typology and Overview.
4. EEA. 2007. Halting the loss of biodiversity by 2010: proposal for a first set of indicators to monitor progress in Europe. European Environment Agency.
5. Gabrielsen, P . and  Bosch, P. 2003. Environmental Indicators: Typology and Use in Reporting. European Environment Agency.
6. Ness, B., Anderberg, S, . and  Olsson, L. 2010. Structuring problems in sustainability science: The multi-level DPSIR framework. Geoforum. 41, 479-488.