پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,230 |
| تعداد مقالات | 67,759 |
| تعداد مشاهده مقاله | 115,134,643 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,898,927 |
The Effect of Concurrent Plantar Flexor Stretching and VMO Strengthening in Female Patients with Patellofemoral Pain Syndrome | ||
| Sport Sciences and Health Research | ||
| مقاله 2، دوره 2، شماره 2، فروردین 2011، صفحه 23-34 اصل مقاله (239.31 K) | ||
| نویسندگان | ||
| Kh Khayam bashi؛ mehdi A’raab؛ sohil Satari؛ zinab Mohammad Khani | ||
| چکیده | ||
| Patellofemoral pain syndrome (PFPS) is one of the anatomical abnormalities and one of the most common knee problems, which causes anterior knee pain. Vastus medialis oblique (VMO) weakness and contracture of plantar flexors are among the most important factors to cause this syndrome. The purpose of the present study was to investigate the effect of concurrent planter flexor stretching and VMO strengthening in females with PFPS. 30 females (age 38.4±3.48 years, weight 70.5±2.89 kg) with PFPS participated in this study. Participants were randomly assigned to control and experimental groups. Experimental group received common medical treatment in addition to eight weeks of concurrent plantar flexor stretching and VMO strengthening exercises, while control group received only common medical treatment. The WOMAC questionnaire was administered to assess pain, physical dysfunction and stiffness. Also, range of motion of dorsiflexion, knee extension and Q angle were measured before and after the treatment. ANOVA with repeated measures was administered to analyze the data (P<0.05). The results after eight weeks of treatment showed a significant decrease in WOMAC score in both groups (compared to pretest) while the experimental group showed greater improvement. In the experimental group, range of motion of dorsiflexion increased significantly after eight weeks (P<0.05) (compared to pretest and control group). Also, Q angle decreased significantly in both groups (compared to pretest). Range of motion of knee extension increased significantly in both groups (compared to pretest) while experimental group gained more range of motion than control group. It can be concluded that concurrent planter flexor stretching and VMO strengthening may increase the efficiency of treatment of patients with PFPS. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| concurrent plantar flexor stretching and VMO strengthening exercise؛ Patellofemoral Pain Syndrome؛ Vastus medialis oblique. | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| اثر تمرینات همزمان کششی عضلات پلانتار فلکسور و قدرتی عضلۀ پهن مایل داخلی بر بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی | ||
| نویسندگان [English] | ||
| خلیل خیام باشی؛ مهدی اعراب؛ سهیل ستاری؛ زینب محمدخانی | ||
| چکیده [English] | ||
| سندرم درد کشککی رانی، یکی از ناهنجاری‌های آناتومیکی است که موجب بروز نوعی درد جلو زانو می‌شود و یکی از شایع‌ترین مشکلات مفصل زانو به‌شمار می‌رود. ضعف عضل? پهن مایل داخلی و کوتاهی عضلات پلانتار فلکسور، از جمله مهم-ترین دلایل ذکرشده برای این بیماری است، از این‌رو هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر تمرینات همزمان کششی عضلات پلانتار فلکسور و قدرتی عضل? پهن مایل داخلی بر سندرم درد کشککی رانی بود. به‌این منظور 30 نفر از زنان مبتلا به سندرم درد کشککی رانی (سن 5/3 ±4/38 سال، وزن 9/2 ±5/70 کیلوگرم) به‌عنوان نمونه انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه مساوی تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 8 هفته علاوه‌بر درمان‌های معمول پزشکی، تمرینات همزمان کششی عضلات پلانتار فلکسور و قدرتی عضل? پهن مایل داخلی و گروه کنترل تنها درمان‌های معمول پزشکی را انجام دادند. از آزمودنی‌ها قبل و بعد از دور? درمانی، آزمون‌های درد، عملکرد و سفتی مفصل (WOMAC)، زاوی? Q، دامن? حرکتی دورسی فلکشن و اکستنشن زانو به‌عمل آمد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس برای اندازه‌های تکرارشده در سطح 05/0>P تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که پس از 8 هفته درمان، میانگین امتیاز WOMAC نسبت به پیش‌آزمون در هر دو گروه به‌طور معناداری (05/0>P) کاهش یافت. این تغییرات در گروه تجربی بیشتر از گروه کنترل بود. میانگین زاوی? Q در هر دو گروه نسبت به پیش‌آزمون به‌صورت یکسان کاهش معناداری (05/0>P) یافت. میانگین دامن? حرکتی دورسی فکلشن گروه تجربی نسبت به پیش‌آزمون و گروه کنترل افزایش معناداری (05/0>P) یافت. میانگین دامن? حرکتی اکستنشن زانو در هر دو گروه نسبت به پیش‌آزمون افزایش یافت، اما گروه تجربی نسبت به گروه کنترل افزایش بیشتری نشان داد. براساس یافته‌های این تحقیق می‌توان گفت که تمرینات همزمان کششی عضلات پلانتار فلکسور و قدرتی عضل? پهن مایل داخلی موجب افزایش کارایی درمان و بهبود بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی می‌شود. از این‌رو برای این دسته از بیماران این نوع تمرینات توصیه می‌شود. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| تمرینات کششی و تقویتی, سندرم درد کشککی رانی, عضلات رانی | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,589 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 2,186 |
||