پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,230 |
| تعداد مقالات | 67,759 |
| تعداد مشاهده مقاله | 115,136,546 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,899,948 |
رفتار تغذیه ای در خرگوش متعاقب تزریقات اخل بطن مغزی هیستامین و آنتاگونیست های H1 و H2 آن | ||
| مجله تحقیقات دامپزشکی (Journal of Veterinary Research) | ||
| مقاله 2، دوره 57، شماره 1 - شماره پیاپی 620، اردیبهشت 1381 اصل مقاله (463.59 K) | ||
| نویسندگان | ||
| دکتر اسماعیل تمدنفرد؛ دکتر وهاب باباپور* | ||
| چکیده | ||
| هدف : بررسی نقش مرکزی هیستامین و گیرنده‌های H2 , H1 آن در تنظیم رفتار تغذیه‌ای خرگوش. طرح : مطالعه تجربی. حیوانات: سی و شش سر خرگوش سفید نیوزیلندی نر با وزن بین 3-5/2 کیلوگرم. روش : قرار دادن کانول استانلیس راهنما از جنس فلز زنگ نزن به شماره 23 در داخل بطن جانبی مغز خرگوش،تزریقات داخل بطن مغزی سالین نرمال شاهد. هیستامین (75 میکروگرم)، کلرفنیرامین (آنتاگونیست H1 150 میکروگرم) و سایمتیدین (آنتاگونیست H2، 150 میکروگرم) از طریق کانول راهنما به وسیله سرنگ هامیلتون 25 میکرولیتری، ثبت رفتار تغذیه‌ای در وعده اول غذا شامل: مدت زمان نهفته تا شروع اخذ غذا، تعداد و مدت زمان خوردن پلت‌های غذایی و اندازه‌گیری مقادیر اخذ غذا در فواصل زمانی مشخص پس از تزریق. تجزیه و تحلیل آماری: تجزیه واریانس یکطرفه، با اندازه‌گیری مکرر و آزمون دانکن. نتایج : مدت زمان نهفته تا شروع اخذ غذا پس از تزریق هیستامین و کلرفنیرامین به ترتیب افزایش و کاهش یافت و پیش تزریق کلرفنیرامین و نه سایمتیدین اثر هیستامین را مهار کرد. تعداد و مدت زمان مصرف پلت‌ها در وعده اول غذا با تزریق هیستامین کاهش و با تزریق به تنهایی کلرفنیرامین افزایش یافت. بیش درمانی با کلرفنیرامین از اثر تضعیفی هیستامین جلوگیری کرد. در سرعت غذا خوردن تفاوت معنی‌داری ایجاد نشد. تزریق هیستامین، مقدار اخذ غذا را در ساعت اول و دوم پس از تزریق، کاهش داد. تزریق به تنهایی کلرفنیرامین موجب افزایش اخذ غذا در ساعت اول پس از تزریق شد و پیش درمانی با آن اثر تضعیفی هیستامین را در ساعات اول پس از تزریق مهار کرد. تزریق به تنهایی سایمتیدین اثری نداشت. اخذ غذای جمعی در چهار ساعت پس از تزریق هیستامین کاهش یافت در اخذ غذای 24 ساعت تغییر معناداری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری : بر اساس نتایج مطالعه حاضر می‌توان اظهار نمود که هیستامین مغزی یک نقش تضعیفی مرکزی در تنظیم رفتار تغذیه‌ای دارد که از طریق گیرنده‌های H1 و نه H2 مرکزی آن میانیگری می‌شود. استفاده از آنتی هیستامین‌های H1 نفوذ کننده از سد خونی – مغزی در درمان برخی از حالات بی اشتهایی قابل توصیه می‌باشد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| خرگوش؛ رفتار تغذیه ای؛ مغز؛ هیستامین | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| - | ||
| چکیده [English] | ||
| Objective: To elucidate the central role of histamine and its H1 and H2 receptors in the regulation of feeding behavior of rabbits. Design: Experimental study. Animals: Thirty-six male New Zeland white rabbits weighing 2.5-3 kg. Procedure: A 23-guage stainless steel guide cannula was implanted into the lateral ventricle of brain and intracerebroventricular injections of saline normal (control), histamine (75 mg). chlorpheniramina (H1) antagonist, 150 mg) and cimetidine (H2 antagoists,150 mg) through guide cannula with a 25-mi Hamilton syringe, were done respectively. Recording of feeding behavior was made in first meal including: latency time to feeding, numbers and duration of consuming pellets, eating speed and measure of food intake at fixed post- injection intervals. Statistical analysis: Repeated measures one-way ANOVA, and Duncan’s multiple range test. Results: Latency time to feeding increased and decreased by histamine and chlorpheniramine, respectively. Pretreatment with chlorpheniramine but not cimetidine inhibited the histamine effect. Numbers and duration of consumed pellets decreased by histamine and increased by chlorpheniramine. There isnd any significant changes in eating speed. Injection of histamine decreased food intake in first and second hours. and chlorpheniramine but not cimetidine increased lh post- injection food intake. Histamine decreased 4h cumulative food intake, but the both antihistamine had no effect. Histamine and antihistamines had no effect. Histamine and antihistamines had no effects on total 24h food intake. Clinical implication: From the results of this study it is concluded that brain histamine has a central suppressive role in feeding behavior which is mediated by its central H2 but not h2 receptors. In treatment of some anorexic states, the use of blood- brain penetrating Hi antihistamines could be recommended. J. Fac. Vet. Med. Univ. Tehran. 57, 1: 13-18, 2002. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Brain, Feeding behavior, histamine | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,137 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 765 |
||